Harcerstwo

Gry

Jest wiele gier i zabaw harcerskich. Często również harcerze bawią się w gry nie harcerskie. Przybliżę jednak najbardziej ulubiony gry przez harcerzy. Główną z nich są chorągiewki. Jest to gra terenowa. Najlepszym terenem jest las. Obszar gry podzielony jest na dwie strefy, najczęściej przedzielony jest drogą czy większą ścieżką. Wszyscy zawodnicy są podzieleni na dwie grupy. Każda grupa dostaje swój obszar. Następnie na końcu obszarów każdej z grup są wydzielone koła, do który danych zespół nie może wchodzić. Znajdują się w nich chorągiewki. Oczywiście są to chorągiewki w kolorze przeciwnika. Każdy zawodnik dostaje opaskę w kolorze swojej drużyny. Zadaniem zawodników jest atakować i bronić. Atakuje się wchodząc na pole przeciwnika i próbować dostać się do swojego koła na końcu strefy, w której jest się nietykalnym, następnie wrócić z maksymalnie jedną chorągiewką na swój obszar. Broni się koła przeciwników na swoim obszarze. Należy zerwać opaskę przeciwników, gdy wejdą na nasz teren. Nie można ich dopuścić do koła z ich chorągiewkami. Gdy zawodnikowi zostanie zerwana opaska, odpada z gry. Gra kończy się gdy zostaną zabrane wszystkie chorągiewki jednej drużyny, gdy skończy się czas lub gdy wszyscy zawodnicy danej drużyny odpadną. Wygrywa drużyna, która zebrała więcej swoich chorągiewek. Gra jest też spotykana w grach komputerowych jako Capture The Flag.

Trochę struktury

W harcerstwie są różne kategorie wiekowe. Najmłodszą są zuchy. Są to dzieci do lat około dziesięciu. Następnie są harcerze. Ich przedział wiekowy to dziesięć-trzynaście lat. Po nich są harcerze starsi. Ci natomiast mają od trzynastu do szesnastu lat. Gdy starszy harcerz skończy szesnaście lat, staje się wędrownikiem i tak aż do dwudziestego piątego roku. Później zostaje się instruktorem. W praktyce podział widać tylko na zuchów, harcerzy (w których się zawierają harcerze, harcerze starsi i wędrownicy) oraz na instruktorów. Każdy harcerz należy do jakiejś drużyny. Drużyna harcerska jest zbudowana z zastępów, drużynowego oraz przybocznych. Drużynowy to główny dowodzący drużyną. Przyboczni są to pomocnicy, którzy pomagają drużynowemu. Najczęściej drużynowy i przyboczni są trochę starsi od reszty drużyny. Zastępów w drużynie może być kilka. Jest to mniejsza grupa od drużyny, zbierająca około pięć do siedmiu osób. Najlepiej aby zastęp był w podobnym wieku i miał podobne zainteresowania. Na czele zastępu stoi zastępowy. Drużyna może, ale nie musi należeć do szczepu. Szczep to grupa kilku drużyn i gromad zuchowych. Najczęściej posiadają jedną harcówkę (o której będzie dalej).

Zabawy

Zabawy są krótszymi formami rekreacji od gier. Kilka z nich przedstawię. Jedna z zabaw to czołgi. Polega ona na tym, że ludzie dobierają się w pary, następnie ustawiają się w nich w kółku, jedna z przodu, druga z tyłu. Gdy pada hasło na czołgi osoba z tyłu wskakuje na osobę z przodu na plecy. Po haśle z czołgów, osoby zeskakują z osób z przodu i biegną dokoła, a potem znów wskakują na partnera. Odpada para, która zrobiła to najwolniej. Zabawa toczy się aż któraś z par nie zostanie sama na placu boju. Kolejną z ciekawych zabaw jest dentysta. Wybiera się jedną osobę – dentystę. Reszta osób łapie się za ręce w kółku i jest szczęką. Zadaniem dentysty jest wyrwać osobę (zęba) z kręgu. Zadaniem szczęki jest trzymać się tak mocno, aby nie puścić nikogo. Osoba wyrwana z kręgu staje się dentystą i pomaga drugiemu dentyście. Wygrywa albo dentysta (jak z pomocą innych dentystów wyrwie wszystkie zęby) albo szczęka (jak będzie na tyle mocno zwarta, że pozostałe kilka osób nie będzie można wyrwać przez dłuższą chwilę). Gier i zabaw harcerskich jest naprawdę dużo i można by o nich opowiadać godzinami, jednak najlepiej jest samemu się w nie zabawić.

Co daje harcerstwo?

Według mnie bardzo dużo. Przynajmniej mi i znajomym dało bardzo dużo. Jedni mówią, że pomogło im się otworzyć na świat. Dzięki niemu poznali wiele ciekawych znajomych, z którymi utrzymują kontakty. Dzięki harcerstwu poznali dziewczynę czy chłopaka. Przemogli się i umieją bez stresu załatwić sprawę w urzędzie czy jakimś miejscu publicznym. Nie mają tremy przed występami publicznymi. Mnie to również dało. Jednak mi bardziej się podobają inne rzeczy. Dzięki harcerstwu mogłem przeprowadzić akcję zarobkową. Byłem odpowiedzialny za wszystkie papiery od początku do końca, za zakup zniczy (było to na pierwszego listopada), za przewóz ich, za ustalenie cen i tym podobne. Myślę, że poszło mi świetnie, szczególnie jak na piętnastoletniego wtedy chłopaka. Dzięki temu już wiem, co muszę zrobić, aby przeprowadzić taką akcję jeszcze raz czy nawet otworzyć własny interes. Sądzę, że 99% chłopaków w moim wieku nie miało takiej możliwości. Inną rzeczą, której bym nigdy nie zrobił bez harcerstwa to dyskoteka. Była organizowana w jednej ze szkół podstawowych w moim mieście. Miałem przyjść i pograć trochę muzyki, reszta drużyny była odpowiedzialna za dekoracje, picie, jedzenie i tym podobne. Ja dzięki temu miałem możliwość bycia DJ’em. Jest to fajne uczucie, gdy puszczasz muzykę, a cała sala się do niej bawi. Myślę, że nigdy bym nie miał takiej możliwości bez harcerstwa. Harcerstwo daje bardzo dużo, każdy odnajdzie się w swoich zainteresowaniach, dlatego polecam je także i Tobie drogi czytelniku.

O harcerstwie

Czym jest harcerstwo? Dla większości to pewna grupa społeczna, która ubiera się w mundury i jeździ na biwaki i obozy. Tak jest postrzegane z zewnątrz. Jednak dla samych harcerzy, szczególnie tych, co są dłużej w tym, harcerstwo to coś więcej. Sposób na życie, ważny dodatek do życia czy też pomoc życiowa. Większość z nich powie, że harcerstwo dało mu w życiu dużo. I tak właśnie jest. Harcerstwo otwiera przed nami nowe horyzonty, dużo uczy i pomaga ludziom. Dzięki niemu można robić rzeczy, których byś nigdy nie zrobił bez niego. Stawia przed Tobą wyzwania, po których pokonaniu stajesz się lepszy, silniejszy psychicznie. Niestety wielu ludzi tego nie dostrzega i harcerstwo jest szykanowane przez zwykłych ludzi. Dla młodych ludzi osoba w mundurze to powód do drwin. Niech ktoś spróbuje założyć mundur harcerski i przejść się po osiedlu. Wątpię, by obeszło się bez obelg. Natomiast dla ludzi starszych harcerze to darmozjady, którzy by tylko żebrali pieniądze. Niekiedy są traktowani gorzej od tak zwanych dresiarzy. Zdarzają się jednak osoby, które są bardzo życzliwe i pomocne dla harcerzy. Gdy zobaczą harcerza w mundurze potrafią podejść i pogadać czy nawet tylko uśmiechnąć się.

Trochę struktury – ciąg dalszy oraz stopnie

Kolejnym szczeblem w strukturze jest hufiec. Zrzesza on wszystkie drużyny i gromady zuchowe, najczęściej z jednego miasta, jednak w większych miastach jest ich kilka i zrzeszają dane regiony miasta. Zbiór wszystkich hufców z danego województwa to chorągiew. Wyżej od chorągwi jest tylko główny sztab ZHP, który znajduje się w Warszawie. W harcerstwie za zasługi dawane są stopnie. Kolejno: jedna belka, dwie belki, jedna krokiewka, dwie krokiewki, jedna gwiazdka i dwie gwiazdki. Każdy harcerz otwiera sobie próbę na stopień jaki chce i dostaje zadania odpowiedniej trudności do stopnia. Gdy zaliczy wszystkie zadania, po jakimś czasie w uroczysty sposób otrzymuje odznaczenie. Są też trzy szczególne stopnie, które można zdobywać osobno od zwykłych. Są to wędrownik, podharcmistrz i harcmistrz. Nie jest łatwo je zdobyć, wymagany jest również odpowiedni wiek. Od niedawna został również wprowadzony naramiennik wędrowniczy, zwany również patką wędrowniczą. Każda osoba, która skończyła szesnaście lat, może otworzyć próbę na niego, i po jej zaliczeniu otrzymuje specjalny i charakterystyczny naramiennik.

Gry – ciąg dalszy

Kolejną uwielbianą zabawą przez harcerzy jest mafia. Można w nią grać prawie wszędzie. Wszyscy siadają w kółku, a jedna osoba prowadzi grę. Zawodnicy to miasto. Na początku gry wszyscy zasłaniają oczy, aby nic nie widzieć (najlepiej opaskami), następnie prowadzący wybiera od trzech do pięciu osób z mafii (zależnie od ilości osób, które biorą udział) oraz od jednego do trzech katanich, czyli policjantów. Następnie mafia eliminuje jakąś osobę, podczas gdy miasto ma zamknięte oczy. Dalej mafia idzie spać (zakrywa oczy) i budzi się (odkrywa oczy) katani lub kilku katanich i pytają się prowadzącego poprzez wskazanie palcem, czy dana osoba jest w mafii. Potem całe miasto się budzi bez osoby zabitej przez mafie. W tym momencie następuje debata na forum publicznym. Mieszkańcy typują osoby podejrzane o bycie w mafii. Policjanci muszą naprowadzać na osoby w mafii, jeśli dobrze wskazały wcześniej. Następnie prowadzący wybiera dwie osoby, które są najczęściej wymieniane jako osoby w mafii i następuje głosowanie spośród tych dwóch osób. Mieszkańcy albo zabiją członka mafii albo normalnego obywatela miasta. Gra kończy się, gdy zostaną zabici wszyscy mafiosi (wtedy miasto wygrywa) lub zostanie sama mafia (wtedy miasto przegrywa). Ważne jest, żeby nikt z grających nie podglądał. Uczciwość to główny element tej gry.



Recent Comments

Szukaj

Trening piłkarza to oczywiście praca nad mięśniami nóg. a więc nad grupą zginaczy i prostowników uda. które działają na staw kolanowy. To właśnie staw kolanowy podlega największym obciążeniom podczas uprawiania tego sportu, stąd częste doniesienia o uszkodzeniach tego stawu u piłkarzy. Urazy najczęściej dotyczą łękotki. która znajduje się w przedniej części stawu kolanowego. W trakcie meczu trwa twarda walka między napastnikiem a pilnującym go obrońcą. Wślizg. element obrony, czasem kończy się urazem nogi napastnika. .