Archiwum miesiąca: April 2010

Chelsea Football Club

Chelsea Football Club to pełna nazwa klubu angielskiego mieszczącego się na Stamford Bridge, zawodnicy grają pod przydomkiem “The Blues”. Zespół powstał w roku 1905. Założony przez dwóch biznesmenów a przy okazji fanatycznych kibiców piłki nożnej. Panowie Ci upatrzyli sobie na siedzibę swojego klubu zachodni Londyn, chyba nie przypuszczali wtedy że budują zespól, który później będzie znany na całym świecie.
Zapewni dżentelmeni Ci nie liczyli na sukces, kochali piłkę nożną i dlatego zainwestowali. Zacznijmy historię “niebieskich”. W 1906 r. Chelsea przystępuje do rozgrywek League Two i kończy na 3 pozycji. Taki sukces niewątpliwie był zasługą John’a Robertson’a. Sezon 1907/08 był przełomowy dla historii „niebieskich”, trenerem został David Calderhead, i pozostał on stanowisku aż 26 lat, do dziś jest to klubowy rekord, jako trener wprowadził Chelsea do najwyższej klasy rozgrywkowej.
Największym jego sukcesem było dotarcie do finału Pucharu Anglii w roku 1915. Jako ciekawostkę można podać, że w roku 1936 rozegrali mecz z Krakowską Wisłą na 30 lecie jej istnienia. Od 1931 roku Chelsea bez spadku grała w najwyższej klasie rozgrywkowej, uwieńczeniem tej długiej serii było zdobycie w sezonie 1954/55 Mistrzostwa Anglii. Chelsea zdobyła mistrzostwo w pięćdziesiątą rocznicę swojego istnienia.
W obecnym czasie trenerem był Drake , który sam ubrany w dres uczestniczył w treningach, o drugie zmieniał nastawienie do kibiców, mówił: “przychodzą na Stamford Bridge oglądać mecz, a nie kibicować Chelsea. Ludzie mają jeść, pic i spać myśląc o Chelsea”. Częścią wprowadzania zmian było usunięcie z herbu sędziwego staruszka ( zastąpiono literami). Ostatecznie wszystko zostało wykonane z jego wolą i wraz z przyjęciem nowego herbu klub star się dla kibiców. Drake rozwinął sieć skautingu, dlatego mógł ściągać z niższych lig młodych i zdolnych zawodników a do tego byli żądni sukcesu, ciekawostką jest również to, że niebiescy jako pierwszy angielski klub polecieli na mecz samolotem. Był moment, że mogło się wydawać, że jego wysiłki pójdą na marne, gdy w 1953 roku Chelsea mało nie spadła z ligi, następny sezon był już jednak dla nich lepszy.
Gdy na półmetku sezonu 54/55 Chelsea była na 12 miejscu nikt nie sądził, że może się włączyć do walki o tytuł, jednak po imponującym finiszu „niebiescy” mogli się cieszyć ze swojego pierwszego mistrzostwa Anglii.

Chelsea

Z kolejnego tytułu fani Chelsea cieszyli się po upływie aż pięćdziesięciu lat, mistrzostwo zdobył kolejny rewolucjonista  – Mourinho. Oprócz mistrzostwa zdobyli jeszcze Tarczę Dobroczynności. Lata 60 XX wieku to utrzymywanie się Chelsea w czołówce najlepszych zespołów w Anglii.
W roku 1971 Chelsea zdobyła pierwszy europejski puchar, pokonując w finale Pucharu Zdobywców Pucharów, Real Madryt. Lata 70 to problemy finansowe klubu związane z modernizacją stadionu. W Lata 70-te i 80-te to okres brutalnych kibiców, zwanych HeadHunters, bała się ich cała Anglia, ówczesny dziennikarz, tak opisał chuliganów: Najgroźniejsi byli “Chelsea Headhunters”, czyli “Łowcy głów” z londyńskiej dzielnicy Chelsea, którzy na stadionach pojawiali się jako tysięczna armia chuliganów. Wewnątrz grupy panowały quasi-wojskowy regulamin. “Łowcy głów” szczególnie nienawidzili Żydów, którzy kibicują innej londyńskiej drużynie – Tottenhamowi.
Końcówka lat osiemdziesiątych to spadek do drugiej ligi. Chelsea powraca w latach 90 i zdobywa Puchar Zdobywców Pucharów oraz Superpuchar Europy. Drużyna grała świetnie i w 1999 roku była bardzo blisko zdobycia mistrzostwa, zajęli trzecie miejsce po walce do samego końca sezonu. Niestety kolejne kłopoty finansowe nękają Chelsea na przełomie wieków, klub ma ponad 140 milionów funtów długu. Na szczęście w klub zainwestował multimilioner rosyjski Roman Abramowicz, wyciągnął zespół z długów, teraz Chelsea święci wiele triumfów. Londyńska Chelsea jest obecnie jednym z najbogatszych klubów sportowych na świecie i nikt nie może sobie pozwolić na zlekceważenie ekipy ze Stanford Brige. Twórcą sukcesów by Jose Mourinho, który stworzył maszynę do zwyciężania. „Niebiescy” w sezonach 2004/2005 i 2005/2006 dwa razy z rzędu zdobywali najcenniejsze trofeum w Anglii. Doszli również do finału Ligi Mistrzów. Pomimo że Jose Mourinho już odszedł z Chelsea kibice patrzą w przyszłość wieloma nadziejami, potężny właściciel, wielkie fundusze i dobrzy gracze. Tak buduje się potęgę w dzisiejszym futbolu.

Maradona

Urodził się30 października 1960 roku niedaleko Buenos Aires. W Argentynie, kraju swojego pochodzenia jest półbogiem, obiektem kultu zarówno kobiet jak i mężczyzn. Mieszczący się na pantałyku największych gwiazd piłki nożnej w historii. Pomimo problemu z uzależnienie od narkotyków uznawany jest z autorytet niemalże w każdej dziedzinie.
Karierę profesjonalnego piłkarza zaczął w wieku lat 16 w 1976 roku podpisując swój pierwszy kontrakt z Argentinos Juniors, łącząc się z tym klubem na kolejne 5 lat. Po 5 latach przeszedł do Boca Juniors, zagrał w 40 spotkaniach zdobywając 28 goli, spędził zaledwie rok w jednym z najbardziej utytułowanych klubów w kraju, chcąc się dalej rozwijać przeniósł się do Barcelony, jednak nie odniósł tam jakiś specjalnie wielkich sukcesów, sukcesy w Europie zaczął od nosić po przeprowadzce do Włoch. Grając w latach 1984-1991 w barwach Napoli stał się ikoną tego klubu. Pod jego wodzą zespół dwukrotnie sięgał po mistrzostwo Włoch, Puchar Włoch w 1987 roku oraz w 1989 Puchar UEFA. W reprezentacji Argentyny zadebiutował w 1977 roku, pojechał na Mistrzostwa Świata Espana`82. Maratonie nie było dane pokazać się szerszej publice, ponieważ Argentyna odpadła już drugiej rundzie. W ostatnim meczu rozgrywanym na turnieju Maradona obejrzał czerwoną kartkę. W Meksyku już pod wodzą Maradony reprezentacja Argentyny zdobyła tytuł mistrzów świata, zespół grał świetnie przez cały turniej a w finale pokonali drużynę z RFN. Poza pokazem świetnej gry Diego Maradona na tych mistrzostwach na stałe wpisał się do kronik, zarówno w kategorii „najpiękniejszej” jak i „najbardziej kontrowersyjnej”. Obie bramki padły w meczu ćwierćfinałowym rozgrywanym przeciwko Anglikom, pierwszą bramkę Maradona strzelił ręką, druga bramka była bardzo niesamowita. Strzelił ją po minięciu niemalże wszystkich zawodników drużyny angielskiej jak tyczek. Po tym meczu powstała słynna powiedzenia, że Maradonie pomogła ręka Boga, 19 lat później dopiero się przyznał, że bramka została zdobyta niezgodnie z przepisami. W czasie Mistrzostw Świata rozgrywanych we Włoszech Maradona grał jako kapitan reprezentacji Argentyny, dzięki pomocy Diego reprezentacja dotarła do finału pokonując po drodze między innymi Włochów i Brazylię. W finale trafili podobnie jak przed czterema laty na zespół Niemiecki, który chciał się zrewanżować ze porażkę z Meksyku i się zrewanżował. Niemcy wygrali 1:0.

Popularność klubów

Blisko dziesięć tysięcy osób wzięło udział w ankiecie przeprowadzonej przez SPORT+MARKT na temat wskazania najpopularniejszego zespołu piłkarskiego w Europie. Wyniki pokazują, że najpopularniejsze zespoły są na półwyspie Iberyjskim. Niektóre nazwy zespołów, które trafiły do czołowej dwudziestki mogą być zaskoczeniem.
W badaniu udział wzięło około 9,600 osób, które zadeklarowały zainteresowanie piłką nożną. Pochodzili oni z 16 krajów, co daje średnią liczbę 600 osób z każdego kraju.
Pierwsza czwórka najpopularniejszych to:
1. FC Barcelona
2. Real Madryt
3. Manchester United
4. Arsenal Londyn
Przeprowadzając to badanie naukowcy dokonali również estymacji wielkości bazy kibiców każdego z klubów ujętych w badaniu. Zgodnie z wynikami Barcelona ma obecnie w Europie ok. 50.3 miliona kibiców, Real Madryt 46 milionów, Manchester prawie 33 miliony a czwarty Arsenal niespełna 23 miliony kibiców. Pomimo że kluby angielskie dysponują w swoim kraju większą ilością kibiców niż kluby hiszpańskie, jednak kluby z półwyspu mają więcej kibiców rozrzuconych po całym kontynencie. Na 16 miejscu znalazła się drużyna Wisły Kraków, przypominam, że jest to lista 16 najpopularniejszych zespołów w Europie. 37% ankietowanych Polaków wskazało właśnie na Wisłę, dzięki temu Wisłą pozostawiła inne marki daleko w tyle. Osoba reprezentująca SPORT+MARKT tak skomentowała wyniki, jakie przyniosły badania:
”(…) Obok Chelsea Londyn, to FC Barcelona jest największym wygranym tegorocznej edycji badania. Real Madryt jest nadal bardzo popularny w Europie, ale zmniejszenie bazy sympatyków tego klubu w Europie aż o 11% w ciągu ostatnich pięciu sezonów każe wskazać klub z Madrytu jako największego przegranego w tym badaniu.”
“(…) Fakt, że Chelsea zwiększyła liczbę swoich sympatyków w Europie aż pięciokrotnie wskazuje na dynamikę rynku futbolowego.”
„(…) Europa to nadal rynek oferujący wielkie możliwości rozwoju dla klubów piłkarskich. W ciągu dwu ostatnich dziesięcioleci, wiele z nich zwiększyło swoje obroty cztero- lub pięciokrotnie. Narodowe stacje telewizyjne przestały dominować na krajowych rynkach, a to sprawia, że do piłki nożnej trafiają pieniądze z nowych źródeł i nowych mediów, do tego tworzą się możliwości odkrycia nowych grup docelowych dla oferty klubów”.
Jeżeli przeanalizujemy dokładniej wyniki badań oraz komentarze, jakie udzieliła firma zobaczymy, że jednym z elementów decydujących o popularności klubu była wielkość populacji kraju reprezentującego dany klub. Dlatego w pierwszej dwudziestce znalazły się aż trzy kluby rosyjskie, patrząc w ten sposób musimy dostrzec rewelacyjny wynik Ajaxu.

Dennis Bergkamp

Dennis Bergkamp urodził się 10 maja 1969 roku. Ojciec Dennisa jest wielkim fanem, już od samych urodzin widział w nim piłkarza. Ulubionym jego piłkarzem był Denisa Law. Na cześć Szkota postanowił nadać swojemu synowi ego imię. Niestety trafił na przeszkody formalne i nie mógł zarejestrować imienia, ponieważ imię Denis wymawia się identycznie jak żeńskie imię Denise, dlatego nazwano go Dennis. Karierę piłkarską Dennis rozpoczął w amatorskim klubie z Amsterdamu, a następnie zagrał w Ajaxie gdzie po dwóch latach, w 1987 roku zdobył Puchar Zdobywców Pucharów.
Dennis Bergkamp w ojczyźnie rozegrał 185 meczy, w których strzelił 103 gole. Bergkamp rozegrał siedem sezonów, trzykrotnie został królem strzelców ligi( w 1991 roku: 25 bramek, 1992: 25 bramek oraz w 1993: 26 bramek). Kolejnym klubem w karierze, w jakim występował był Inter Mediolan. Do Interu przeniósł się wraz z klubowym kolegą z Amsterdamu Wimem Jonkiem. Włosi musieli zapłacić za holenderskiego snajpera 12 milionów funtów. Niestety występów w barwach Interu Bergkamp nie może zaliczyć do udanych. W Mediolanie zagrał w 51 meczach ale strzelił w nich tylko 11 bramek.
Dennis Bergkamp podpisał kontrakt z Arsenalem Londyn 3 lipca 1995 roku. Kilka lat temu rodzice Dennisa zginęli w katastrofie lotniczej, dlatego też Dennis nie podróżuje już samolotami!
Jest to bardzo poważne utrudnienie, ponieważ Bergkamp nie gra zazwyczaj wyjazdowych spotkaniach swojej drużyny rozgrywanych w ramach europejskich pucharów. Jednak w spotkaniach, których wystąpi gra na 100% możliwości, dzięki temu jest podstawowym zawodnikiem Kanonierów. Dennis przerwał grę w reprezentacji Holandii. Przychodząc do Arsenalu stał się od razu gwiazdą tego zespołu. Główna cechą były idealna podania na wolne pole do partnerów z ataku. Osiągnięcia Bergkampa:
Puchar Zdobywców Pucharów (1987)
Mistrzostwo Holandii (1990)
Puchar Holandii (1987)
Puchar Holandii (1993)
Piłkarz Roku w Holandii (1992)
Piłkarz Roku w Holandii (1993)
Puchar UEFA (1992)
Puchar UEFA (1994)
Tarcza Dobroczynności (1998)
Tarcza Dobroczynności (1999)
Mistrzostwo Anglii (1998)
Mistrzostwo Anglii (2002)
Puchar Anglii (1998)
Puchar Anglii (2002)
Puchar Anglii (2003)
Piłkarz Roku w Anglii (1998)
Najlepszy strzelec w historii Holandii (37 bramek)
Król strzelców Arsenalu (1998).

Ronaldinho

Ronaldo de Ass s Moreira bardziej rozpoznawalny jako Ronaldinho Gaucho lub zazwyczaj występujący pod nazwą Ronaldinho urodził się dnia 21 marca w 1980 roku w Porto Alegre w Brazylii. Ronaldinho występuje na pozycji cofniętego napastnika lub jako ofensywny pomocnik. Urodziła się w Porto Alegre, jednym z najbiedniejszych miast w Brazylii. Talent Ronaldinho został wyłuskany w klubie Grêmio Porto Alegre. W tym zespole rozpoczął swoją wielką karierę piłkarską. W pierwszej drużynie z Porto Alegre Ronaldinho grał w latach 1998 – 2001 strzelając 77 bramek w 110 rozegranych spotkaniach. W 2001 roku trafił do Paris Saint-Germain, z którym nie zanotował sukcesów, powodem był to, że poza nim nie było żadnego zawodnika prezentującego chociażby podobny poziom piłkarski. W 2003 roku po spekulacyjnej gorączce przechodzi do FC Barcelony. W Barcelonie debiutuje 30 sierpnia 2003 roku, tuż po transferze zainteresował się nowy właściciel Chelsea – Abramowicz. Ronaldinho była wielką gwiazdą w Barcelonie i nikt nie chciał słyszeć o żadnym transferze. Z Barceloną zdobył dwukrotnie mistrzostwo Hiszpanii, wygrał Ligę Mistrzów oraz zdobył Puchar Króla. Będąc zawodnikiem Barcelony został wybrany na najlepszego zawodnika Ligi Hiszpańskiej, w okresie gry w Katalonii uważano go za najlepszego piłkarza globu. Z Barcelony trafił do Milanu i pierwszą bramkę, jaką strzelił była bramka strzelona Interowi.
Bardzo dobry Mundial spowodował że wielkie kluby zaczęły interesować się pozyskaniem Brazylijczyka. Walkę o Ronaldinho stoczyły Manchester United, Real Madryt i FC Barcelona. Ronaldinho wybrał ostatecznie zespół Dumy Katalonii, Barcelona potrzebowała wzmocnienia po nieudanym ostatnim sezonie. Szybko został wiodącą postacią w nowym klubie. Pierwszy sezon to zdobycie przez niego 15 bramek, jednak nie dla bramek został sprowadzony na Camp Nou. W kolejnym sezonie zespól jeszcze został wzmocniony i w sezonie 2004/2005 zespół Barcelony wygrywa rozgrywki i zdobywa tytuł Mistrza Hiszpanii. Następny sezon to również triumf Barcelony w lidze krajowej oraz bardzo cenne zwycięstwo w Lidze Mistrzów. Ronaldinho odgrywał bardzo dużą rolę obu triumfach. Starał się jak mógł zastąpić bramkostrzelnego napastnik Eto`o, jednak podczas gdy on był kontuzjowany walczył samemu o tytuł króla strzelców. Gdy do składu dołączył Messi i tworzyli atak z Eto`o to bardzo dużo asystował wybitnym snajperom.



Recent Comments

Szukaj

Trening piłkarza to oczywiście praca nad mięśniami nóg. a więc nad grupą zginaczy i prostowników uda. które działają na staw kolanowy. To właśnie staw kolanowy podlega największym obciążeniom podczas uprawiania tego sportu, stąd częste doniesienia o uszkodzeniach tego stawu u piłkarzy. Urazy najczęściej dotyczą łękotki. która znajduje się w przedniej części stawu kolanowego. W trakcie meczu trwa twarda walka między napastnikiem a pilnującym go obrońcą. Wślizg. element obrony, czasem kończy się urazem nogi napastnika. .