Tenis

Wielki Szlem Marii Esther Bueno

We wrześniu 1960 roku koronkowe spodenki Marii Bueno oglądane na kortach Wimbledonu były nieco przyzwoitsze. Zarząd klubu wydał surowe przepisy dotyczące bielizny dozwolonej na korcie. Sama gra Bueno zyskała na dojrzałości. Zjednywała widzów niezwykłą różnorodnością- istnym bogactwem zagrań. W Ameryce Darlene Hard znalazła nie tylko przyjaciółkę, lecz także partnerkę w grze podwójnej. Wspólnie wygrały w maju w Paryżu, w czerwcu w Forest Hills i we wrześniu w Wimbledonie. Wraz z Brytyjką Christine Truman udało jej się zwyciężyć w Melbourne. Jako pierwsza kobieta zdobyła w grze podwójnej Wielkiego Szlema. Liczne choroby i operacje zmuszały ją do ciągłych oświadczeń na temat wycofywania się ze sportu. Ostatnie wielkie zwycięstwo osiągnęła w 1968 roku. W wieku 27 lat wyczerpała już swoje możliwości. W Sao Paulo wystawiono jej pomnik, wydano również znaczek pocztowy z jej podobizną. Była to wielka i niezapomniana tenisistka, wielka gwiazda tego spotu lat sześćdziesiątych XX wieku. Wimbledon wygrywała w sumie trzy razy : w 1959, 1960 i 1964 roku. Urodziła się w roku 1939 w Sao Paulo.

Roger Federer

Roger Federer to doskonale znany i lubiany szwajcarski tenisista. Federer zaczął odnosić sukcesy w bardzo młodym wielu i od kilku już lat jest liderem światowego rankingu ATP. Jego największym rywalem jest Hiszpan Rafael Nadal. Federer wygrał już łącznie 55 turniejów, z tego aż 12 turniejów wielkiego szlema, więcej ma tylko Pete Sampras -14 tytułów. Federer słynie przede wszystkim ze wspaniałej gry technicznej. Jako jedyny tenisista używa forhendu przy serwisie jako uchwyt do serwowania. Federer posiada niesamowity elektryczny wręcz forehand oraz doskonale radzi sobie ze stresem, co czyni z niego gracza kompletnego. Federer regularnie wygrywa turnieje wielkoszlemowe, regularnie również dochodzi do finału Roland Garros, jednak tam zawsze jak do tej pory musi uznawać wyższość genialnego na tej nawierzchni Hiszpana Rafaela Nadala, który już 4-krotnie okazywał się tam lepszy. Federer jest jednym z najwybitniejszych tenisistów w historii, na pewno jeśli wygra Roland Garros zostanie uznany za numer jeden w historii.

Novak Djokovic

Novak Djokovic to młody i obiecujący tenisista rodem z Serbii. Urodził się w roku 1987, a już ma na swoim koncie tytuł wielkoszlemowy, po wygraniu w roku 2008 turnieju Austalian Open, w finale pokonując Francuza Tsongę, a w półfinale gromiąc faworyta turnieju – Szwajcara Rogera Federera. W sumie Djokovis wygrał na korcie już 10 turniejów z cyklu ATP, w tym jedne z cyklu wielkiego szlema oraz 4 z cyklu masters series. To niebywałe osiągnięcie jak na jego bardzo młody wiek. Djokovic słynie z doskonałego walecznego usposobienia. Posiada bardzo szybkie nogi i jeden z lepszych forhendów w stawce graczy, zresztą nie ma on za dużo słabych stron. Nie raz zdarza mu się nie wytrzymywać kondycyjnie meczów, to chyba jego jedyna wada. Ten zawodnik może w przyszłości osiągnąć wielkie rzeczy, zresztą już i tak wiele osiągnął w tenisie na wysokim światowym poziomie. Bez wątpienia zawodnik światowej klasy. Novak ma za sobą dobry sezon, który notabene jeszcze się nie skończył, może powalczy w Wimbledonie.

Marat Safin

Marat Safin to doskonały tenisista rodem z Rosji. Safin słynie z gorącego temperamentu. Na pewno nie jest zawodnikiem, którego łatwo pokonać. Safin wygrał w długo już trwającej karierze aż 15 turniejów z cyklu ATP, z czego aż dwa tytuły wielkoszlemowe, w 200 roku wygrywał US Open, pokonując w finale Amerykanina Peta Samprasa. Natomiast w 2005 roku wygrał swój kolejny turniej wielkoszlemowy. Tym razem triumfował w Australii, pokonując w finale po bardzo zaciętym meczu Szwajcara Rogera Federera. Obecnie Safin przeżywa kryzys formy, lecz na dzień dzisiejszy jest już w półfinale Wimbledonu, gdzie ponownie spotka się z Federerem, być może więc jego kryzys, który wyrósł z powodu licznych kontuzji( stad jego słaby dziś ranking poza pierwszą 50tką) jest już zażegnany. Safin ma na swoim koncie również jeden tytuł w grze podwójnej, jednak są to już dość zamierzchłe czasy, Wygrał ten turniej w parze z Federerem. Safin przez pewien czas był nawet numerem jeden rankingu ATP, po wygranej w US Open 2008.

Pierwszy zwycięzca wielkoszlemowy

25 wrześni 1938 roku Rudy i piegowaty, wysoki i niezbyt zgrabny Donald Budge, którego bekhend nazywano majestatycznym dokonał rzeczy niezwykłej. W dniu 25 września pokonał Gene Mako w finale Forest Hills, ukoronował ty swą serię sukcesów. Nigdy przedtem w jednym roku kalendarzowym tenisista nie wygrał aż 4 wielikc turniejów międzynarodowych. O tak zwanym Wielkim Szlemie w tenisie przedtem tylko mówiono, teraz znalazł się ktoś kto tego dokonał. Budge wygrał 24 razy grę pojedynczą mężczyzn, oddając przy tym tylko cztery sety. W 1938 roku w turnieju wimbledońskim i turnieju Forest Hills również zdobył tytuły mistrzowskie w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej. W latach 1935-1938 wystąpił jedenaście razy w reprezentacji pucharowej USA, wygrywając 25 ze swoich 29 meczów. To przede wszystkim dzięki niemu Puchar Davisa powrócił do kraju swojego fundatora. Wielki Szlem Donalda Budge’a okazał się doskonałym interesem. Po sezonie 1938 Budge przeszedł na zawodowstwo. We wrześniu 1938 roku Donald Budge odniósł czwarte zwycięstwo w turnieju wielkoszlemowym, po Melbeurne, Paryżu i Wimbledonie wygrał również w Forest Hills.

Puchar Davisa 1907- sensacyjne rozstrzygnięcia!

W lipcu 1907 roku odbył się kolejny puchar Davisa. Czarny był to rok dla Amerykanów i Anglików. W Wimbledonie Australijczyk Norman Brooks pokonał Dohertye’go, który przez 5 kolejnych lat był niepokonany. Najgorsze stało się jednak w Pucharze Davisa. Amerykanom nie powiodła się próba odebrania Anglikom pucharu na Wimbledonie. Teraz do gry przystępuje drugi pretendent. Brookes i Wilding grali w barwach “Australazji”. Nikt o takim kraju i gdy nie słyszał. Na mapach południowej półkuli nie ma takiego kraju. Imperium Brytyjskie jest jednak duże, pocieszają się obserwatorzy i na pewno gdzieś na jego obszarze taki kraj istnieje. Wkrótce wątpliwości geograficzne przestają się liczyć, wszystkich interesuje tylko jedno, “Australazja” odbiera Puchar Davisa. Brawo dla panów Wildinga i Brooksa. To była sensacja, lecz panowie pokazali naprawdę wielką klasę i pokazali nowe kierunki w tenisie. Oczywiście jeden z nich był z nowej Zelandii, a drugi z Australii, stąd nazwa “Australazja”. Chociaż przecież nie było takiego kraju na mapie, ale wtedy nikomu to chyba nie przeszkadzało, przynajmniej nie organizatorom turnieju.

Gra w tenisa podbija cały świat

1882 rok – proroctwo nie spełnia się. Pierwszy zwycięzca Wimbledonu uważał że tenis jest grą zbyt skomplikowaną i nie zdobędzie dużej popularności. Stało się jednak zupełnie inaczej. Po tym jak Irlandczycy zorganizowali w 1879 roku turniej tenisowy pań w Dublinie, pierwszy taki turniej w historii, w którym wystąpiła May Langrishe, uznawana za pierwszą w historii mistrzynię tenisa, trawniki Wimbledonu również stały się dostępne dla pań. W 1884 roku zwyciężczynią w Wimbledonie została Maud Watson, która z powodzeniem obroniła ten tytuł rok później. W Nowym Jorku założono 34 kluby, które z kolei założyły Mational Lawn Tennis Association. Na Rhode Island odbyły się pierwsze w historii tenisowe mistrzostwa USA. Przez pierwsze 7 lat w grach pojedynczych zwyciężał Richard D. Sears. Wraz z przewodniczącym związku Kamesem Dwightem był on pięciokrotnie mistrzem w grze podwójnej. W 1887 roku liczba tenisistów w Brooklyn Park przekroczyła już 6000. W tym samym roku 17-letnia Ellen Hansell zwyciężyła w pierwszych mistrzostwach USA pań. Popularność tenisa na świecie znacznie wzrosła, rozpowszechniła się na kontynent amerykański, nie tylko europejski.

Rafael Nadal

Rafael Nadal to doskonale znany hiszpański tenisista. Słynie z niesamowitej siły gry i szybkości, co czyni go graczem wybitnym i niesłychanie groźnym dla swoich rywali. Nadal jak do tej pory wygrał już 28 turniejów z cyklu ATP, w tym aż 4-krotnie z rzędu wygrywał turniej Roland Garros. Dwa razy dochodził również do finału Wimbledonu, tam dwukrotnie przegrywał ze Szwajcarem Rogerem Federerem- jego głównym rywalem. Nadal wygrywał również aż 11 turniejów z cyklu masters series. W tym sezonie wygrał aż 5 turniejów, do momentu rozpoczęcia Wimbledonu 2008, w którym też będzie faworytem, po tym co zaprezentował we Francji na kortach imieniem Rolanda Garrosa. Nadal jest jeszcze bardzo młody, urodził się w roku 1985, ma więc dopiero 23 lata, a już tyle sukcesów na koncie, że głowa boli. Jego gra jest coraz lepsza i już w tej chwili realnie może rozpocząć atak na pozycję lidera cyklu ATP. Jednak na pewno musi poprawić grę na kortach twardych, bo o dziwo na trawie już jego gra wygląda bardzo dobrze.

Pete Sampras

Sampras jest uważany za jednego z najwybitniejszych tenisistów w historii. Ten znakomity amerykański tenisista wygrał aż 64 singlowe turnieje w karierze, z czego aż 14 turniejów wielkoszlemowych. Sampras jest jedynym zawodnikiem który wygrywał tyle razy, to najwięcej w historii. Sampras wiele razy wygrywał Wimbledon, najwięcej, bo aż 7 razy w karierze. Sampras jednak nigdy nie wygrał turnieju na kortach Rolanda Garrosa, to jest jednak jedyny tytuł jakiego nie zdobył w swojej pięknej i długiej karierze. Sampras zakończył karierę w roku 2007, po turnieju w Halle. Amerykański gwiazdor słynął ze wspaniałego silnego i mocno rotowanego serwisu oraz gry przy siatce, tym stylem pokonywał wszystkich swoich przeciwników. Jest uważany za najefektowniej grającego gracza w historii tenisa. Obecnie nie ma zawodnika, który tak doskonale porafi grać akcje serwis- wolej. Sampras był w tym wybitny i szkoda, że już tacy gracze się nie rodzą i większość gra z głębi kortu, nawet Federer, który też zaczynał od siatki.

Wimbledon dla Lambet i Wildinga

Lipiec 1913 roku Maurice E. McLoughlin zdobywał tenisowe doświadczenie w Stanach Zjednoczonych grając przeważnie na cementowych kortach. Stamtąd przeniósł się na Wimbledon i doszedł do finału. Dysponował silnym serwisem, na który przeciwnicy nie mogli znaleźć skutecznej odpowiedzi. W finale spotkał się z 30-letnim Nowozelandczykiem, trzykrotnym mistrzem Wimbledonu Tony Wildingiem. Gra była wyrównana. W trzecim secie przeważyło doświadczenie tenisowe Wildinga, wygrał on ten mecz 8:6 6:3 i 10:8 i po raz czwarty został mistrzem Wimbledonu. Cztery tygodnie później grał w finale Pucharu Davisa przeciwko Wielkiej Brytanii. W ostatniej grze singlowej pokonał Dixona 8:6 6:3 i 6:2 i zdobył decydujący w całym meczu punkt. Słabość brytyjskiego tenisa była widoczna w Wimbledonie. Żaden Brytyjczyk nie doszedł do finału. Nawet w deblu Brytyjczycy Dixon/Roper Barrett z trudem pokonali w finale Niemców Kleinschrotha/Fredericka 6:2, 6:4, 4:6 i 6:2. Wygrali zasłużenie ale byli bardzo bliscy spełnienia kibicom niemiłej niespodzianki. Niedościgniona była nadal Dorothea Lambert-Chambers, pokonała Margaretę McNair 6:0 i 6:4, po raz szósty zdobyła nieoficjalny tytuł mistrzyni świata.

Wimbledon- rodzi się wielki mit

Pierwszy turniej tenisowy rozpoczął się w poniedziałek na zaproszenie All England Croquet Club. Na turniej w tenisa przybyło 200 widzów, płacąc po jednym szylingu za wstęp. W jednej konkurencji- grze pojedynczej panów- brało udział tylko, lub aż 22 tenisistów. Niewiele, ale to nie było wtedy najważniejsze. Pismo The Field ufundowało puchar wartości 25 brytyjskich funtów. Turniej miał się zakończyć w czwartek 12 lipca, ale finał został przeniesiony na 19 lipca. W finale zwyciężył Spencer W. Gore, gwiazdor tenisa. Jego przeciwnikiem był C.G. Heatcote. Pierwszy Wimbledon był początkiem tego sportu, tenis dopiero wyznaczał swoją drogę, swoje tory. 200 widzów to na dzisiejsze czasy śmiech na Sali. C.G. Heatcote był bratem człowieka, który po raz pierwszy piłkę gumową obciągnął białą flanelą. Turniej był bardzo kameralny, mało widzów, mało, bo tylko 22 tenisistów, jednak to właśnie turniej wimbledoński był protoplastą tenisa, i to właśnie tam się tenis, wielki tenis narodził . Gore pierwszym zwycięzcą kameralnego turnieju Wimbledon 1877., był najlepszy wśród 22 startujących tenisistów i przeszedł do historii.

Zwycięstwo USA w pucharze Davisa

Od 7 do 9 sierpnia 1900 roku trwał turniej. Davis, twórca turnieju wysyłał w świat liczne listy i wzywał graczy do udziału w bostońskim turnieju. Wezwanie długo pozostawało bez odpowiedzi. Wreszcie udało mu się zainteresować swoją propozycją tenisową federację z Wielkiej Brytanii. Za ocean wysłała ona nie sławnych braci Doherty, ale zawodników tzw. Drugiego rzutu: Babe Gore’a oraz Herberta Ropera Baretta, którzy właśnie przegrali swoje gry w Wimbledonie. Dołączył do nich Szkot Ernest Black. Gdy ci trzej tenisiści po trzytygodniowej podróży parowcem zeszli na ląd w Nowym Jorku, pierwszą rzeczą o jakiej pomyśleli był nie trening, lecz wyprawa nad wodospad Niagara. Korty w klubie Longwood Cricket, gdzie miał się odbyć pierwszy turniej o Puchar Davisa, Brystyjczycy ocenili słowem strasznie. Puchar Davisa pozostał w Stanach Zjednoczonych, amerykanie wygrali cały mecz z faworytami z Wielkiej Brytanii i sięgnęli po Puchar Davisa w piewrzym turnieju w historii. Ufunowany i zaprojektowany przez Dwighta Davisa puchar wykonała bostońska spółka Crump-Lowe. Puchar ważył aż 18 kilogramów. Pierwszy Puchar Davisa pozostał w USA.

Suzanne Lenglen- gwiazda tenisowych kortów

W Wimbledonie w lipcu 1919 roku odbył się finał jakiego jeszcze nie widziano. Na korty wyszły 41-letnia Brytyjka Dorothea Lambet-Chambers, siedmiokrotna mistrzyni Wimbledonu oraz 20-letnia Francuzka Suzanne Lenglen. Ten wielki finał oglądała brytyjska rodzina królewska i 8000 widzów. W trzecim secie Lambert-Chambers miała dwa meczbole przy stanie 6:5 i 40:15, chociaż Lenglen prowadziła wcześniej 4:1. Po dramatycznym meczu wygrała ostateczni Suzanne Lenglen 10:8, 4:6 i 9:7. Obie finalistki były tak zmęczone, że nie mogły wspiąć się do loży królewskiej. Mecz był bardzo emocjonujący i dramatyczny. Lenglen wygrała zasłużenie i narodziła się nowa wielka, wspaniała gwiazda światowych kortów, która jak się później okazało odnosiła wielkie sukcesy n arenie międzynarodowej, a jej nazwiskiem nazwano jeden z kortów we francuskim turnieju Roland Garrosa. Lenglen była pierwszą i chyba największą francuską gwiazdorką tenisa w historii. Zdobyła 2 złote medale olimpijskie, wygrała aż 81 turniejów singlowych, z czego siedem bez straty żadnego gema! Zmarła w wieku 39 lat, wykryto u niej białaczkę.

Andre Agassi

Agassi to wybitny amerykański tenisista. Jego zoną jest inna tenisowa gwiazda Steffi Graf- słynna Niemka. Agassi wygrał w karierze aż 60 turniejów singlowych, w tym 8 wielkoszlemowych. Jest jednym z niewielu tenisistów, którzy wygrali turniej na wszystkich nawierzchniach na jakich można wygrac turniej wielkoszlemowy. Agassi słynął z fenomenalnej gry na linii, rzadko był widoczny przy siatce. Jego główny rywal Sampras, prezentował zgoła odmienny styl. Jedne atakował, drugi wspaniałymi returnami potrafił niejednokrotnie zaskoczyć przeciwnika. Agassi najlepiej prezentował się na kortach w Australii, tamtejszy wielki szlem wygrał aż 4krotnie, natomiast tylko oraz wygrywał we Francji i Anglii, 2 razy natomiast u siebie w domu, zaliczył tam też kilka finałów, na ogół przegrywanych z Samprasem. Agassi jest także mistrzem olimpijskim z Atlanty. Agassi od kilku lat jest związany ze Steffi Graf, są w tej chwili małżeństwem, prowadzą działalność charytatywną, pomagając potrzebującym.

Tim Henman

Tim Henman to znakomity angielski tenisista. Ta wieloletnia jedyna nadzieja na brytyjskie zwycięstwo na kortach Wimbledonu wygrała 11 turniejów z cyklu ATP tour, niestety nie udało mu się nigdy wygrać w turnieju wielkiego szlema. Henman najlepsze wyniki osiągał na kortach Wimbledońskich, aż czterokrotnie dochodził tam do półfinałów, za każdym razem jednak niestety przegrywał ze swoimi rywalami. Można go więc uznać za pechowca. Pod koniec kariery miał również fantastyczny sezon na kortach Rolanda Garrosa. Doszedł tam aż do półfinału, był to największy jego sukces na nawierzchni ziemnej. Henman słynął z bardzo efektownej gry, nie zawsze była ona dobra taktycznie, ale zawsze była szalenie efektowna i nie ma zbyt wielu zawodników, którzy grają w tej chwili przynajmniej podobnie. To właśnie finezją gry i elegancją Henman zdobył sobie wielu kibiców, nie tylko z Anglii. Henman zakończył karierę tenisową w roku 2007 na kortach Wimbledonu. Henman jest srebrnym medalistą igrzysk w Atlancie, zdobył ten medal w deblu.

Gorna Ivanisevic

Goran Ivanisevic to doskonały tenisista rodem z Chorwacji. Ten fenomenalny zawodnik jest triumfatorem 22 turniejów w grze pojedynczej mężczyzn. Jednak bardzo długo czekał on na swój sukces w turnieju wielkoszlemowym. Był on na początku kariery w finale Wimbledonu., ale dopiero na końcu kariery wygrał swój upragniony wimbledoński tytuł. Obok 22 tytułów singlowych Ivanisevic wygrał również 9 turniejów w grze podwójnej. Swój turniej na Wimbledonie Ivanisevic wygrał w sposób spektakularny pokonując samych najlepszych zawodników, w finale Australijczyka Patricka Raftera w 5 setach. Goran ma na swoim koncie również dwa brązowe medale igrzysk olimpijskich, jeden medal wywalczył w singlu, a drugi w deblu. Oba były brązowe i oba wywalczył dla Jugosławii w roku 1992 na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie. Ivanisevic zakończył swoja profesjonalną tenisową karierę w roku 2004. Po rozpadzie Jugosławii reprezentował on Chorwacje. Ivanisevic słynął ze specyficznego serwisu, który jednak był bardzo szybki i skuteczny.

1931 rok- sensacje w tenisowym turnieju wimbledońskim

3 lipca 1931 roku w międzynarodowych tenisowych mistrzostwach Anglii w Wimbledonie w grze pojedynczej pań stanęły naprzeciw siebie Cilly Aussem i Hilde Krahwinkel. Prawdopodobnie nie doszłoby do tego spotkania, gdyby Helen Wills-Moddy po czterech z rzędu zwycięstwach w Wimbledonie nie wybrała w tym roku swojej pasji malarskiej, zamiast podróży do Wielkiej Brytanii. Natomiast Hile Krahwinkel zrezygnowała z lekkoatletycznej kariery na rzecz tenisa. Uważano j za faworytkę w grze z wysmukłą Cilly Aussem. Jednak Aussemokazała się szybszą i zręczniejszą a do tego bardziej pomysłową aniżeli Hilde, dzięki czemu zdobyła tytuł mistrzyni Wimbledonu. Wśród zwycięzców Wimbledonu w pozostałych konkurencjach pojawiły się również nowe nazwiska. W grze podwójnej pań zwyciężyły Brytyjki: P. Mudford i D. Shepherd-Barron. W deblu mężczyzn zwyciężyli Amerykanie George Lott i J. van Ryn; również Amerykanie triumfowali w grze mieszanej: L. Harper i G. Lott. Cilly Aussem została w tym turnieju okrzyknięta nową gwiazdą tenisa kobiecego. Cilly zawdzięczała swoje zwycięstwo w Wimbledonie przede wszystkim szybkości na korcie.

Jedyna w swoim rodzaju Doris Hart

W lipcu 1951 roku trzykrotne zwycięstwo w Wimbledonie w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej nie było niczym nowym. Ale nie dokonała tego dotąd osoba nie w pełni sprawna fizycznie. Doris Hart miała zdeformowane po przebytym paraliżu dziecięcym. Mie kulała wprawdzie, poruszając się na korcie, ale nie mogła również dobrze biegać. Wywoływała jednak nie współczucie, lecz podziw dla swej sprawności. Po korcie poruszała się lepiej niż tenisistki w pełni sprawne fizycznie. Doris Hart urodziła się 20 czerwca 1925 roku w St. Louis. Wygrała w karierze aż 35 turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, podwójnej oraz w grze mieszanej. W samej grze pojedynczej triumfowała w wielkim szlemie aż 6 razy: 2 razy w USA, raz w Australii, raz w Wimbledonie i 2 razy w mistrzostwach Francji. Karierę amatorską zakończyła w 1955 i została zawodową trenerką tenisa. Była to znakomita tenisistka mimo swojej wady fizycznej osiągnęła niewiarygodny sukces wygrywając aż 35 turniejów wielkoszlemowych. Wygrała wszystkie turnieje Wielkiego Szlema we wszystkich trzech konkurencjach, to niebywałe osiągnięcie.

Gustavo Kuerten

Gustavo Kuerten to najlepszy brazylijski tenisista w historii. Ten wspaniały zawodnik wygrał 20 turniejów z cyklu ATP, z czego aż 3 razy triumfował na kortach imieniem Rolanda Garrosa. Gustavo Kuerten ma na swoim koncie trzy tytuły na kortach we Francji. Triumfował tam już na początku swojej kariery, pokonując Bruguerę w finale. Gustavo Kuertem na 190 centymetrów wzrostu, jest to więc bardzo wysoki tenisista. Słynął ze świetnego forehandu i backhandu. Kuerten zwyciężał na kortach Rolanda Garrosa później jeszcze dwukrotnie w roku 2000 i 2001, został uznany za jednego z najwybitniejszych zawodników w historii tenisa na kortach Paryżu. Sportowiec ten był bardzo popularny w swoim rodzimym kraju – Brazylii. Ciekawą rzeczą jest to, że został on wybrany na najlepszego sportowca Brazylii, co świadczy o jego niesamowitej popularność w swoim kraju. W pewnyn okresie przebijał on takie sławy sportu, jak Brazylijczyk Ronaldo, Roberto Carlos, czy Rivaldo. Kuerten niedawno zakończył karierę . Stało się to 28 czerwca 2008 roku.



Recent Comments

Szukaj

Trening piłkarza to oczywiście praca nad mięśniami nóg. a więc nad grupą zginaczy i prostowników uda. które działają na staw kolanowy. To właśnie staw kolanowy podlega największym obciążeniom podczas uprawiania tego sportu, stąd częste doniesienia o uszkodzeniach tego stawu u piłkarzy. Urazy najczęściej dotyczą łękotki. która znajduje się w przedniej części stawu kolanowego. W trakcie meczu trwa twarda walka między napastnikiem a pilnującym go obrońcą. Wślizg. element obrony, czasem kończy się urazem nogi napastnika. .