Archiwum miesiąca: June 2010

Sport ekstremalny można uprawiać na każdym sprzęcie


Sport ekstremalny tym tylko różni się od standardowego, iż łączy się z większym niebezpieczeństwem. Bardziej wymagające akrobacje można wykonywać bez sprzętu. Przykładem niech będzie parkour, czyli ciekawy, pełen akrobatycznych elementów sposób pokonywania miejskich przestrzeni.

Ale ekstremalne wrażenia zapewniają też każde sprzęty. Akrobacje i figury można wykonać także na rowerze, deskorolce, nartach, łyżwach, hulajnodze. Dosłownie na każdym sprzęcie. Także w samochodzie, na motorze i tym podobnych. Akrobacje można wykonywać skacząc ze spadochronem i praktycznie w każdej innej sytuacji. Ludzie poszukują silnych wrażeń od zarania dziejów. Mówi się, że w dzisiejszych czasach poszukują ekstremalnych sportów, aby odreagować ogromny stres, jakiemu poddawani są w pracy, chodzi tu zwłaszcza o właścicieli prywatnych firm, pracowników korporacji (tych wyższego szczebla), lekarzy.

Sprawa wygląda ciekawie z punktu widzenia socjologicznego i dotyczy zwłaszcza zawodów wysokiego ryzyka, wielkiej odpowiedzialności – dyrektorzy, managerowie, stanowiska kierownicze, zarządcy, a także ludzie, od których bezpośrednio zależy zdrowie i życie innych ludzi, czyli lekarze, architekci, budowlańcy. Stres wywołany sportem pozwala w jakiś sposób rozładować stres związany z codziennymi obowiązkami zawodowymi. Inna grupa żywo zainteresowana mocnymi wrażeniami to młodzież. Z racji jeszcze niskich dochodów młodzi często wybierają sporty nie wymagające specjalnego sprzętu, a jednie świetnej kondycji.

Uprawiają więc parkour czy free run. Młodzi ludzie od zawsze uwielbiali ryzyko, dodatkowo wiele ze sportów ekstremalnych nawiązuje do odwiecznych marzeń człowieka o lataniu, na przykład kite surfing czyli surfing z elementami paralotniarstwa, skoki spadochronowe, skoki narciarskie, szybowce. Także po trosze narciarstwo poza trasami, gdzie osoby uprawiające mają wrażenie, że jako pierwsze dotykają nartą stoku nietkniętego wcześniej. Sporty ekstremalne zaspokajają potrzebę odkrywania i eksperymentu.

Recreativo Huelva

Piłkarze Recreativo Huelva, Sheffield FC, Hamburger SV, Le Havre AC i Genoa CFC powinni teoretycznie odcinać tylko kupony od sławy, jednak tak nie jest i gra w drużynach, które pamiętają czas rewolucji przemysłowej nie jest gwarantem miejsca w elicie.
Najstarsze kluby piłkarskie Angielskie, Francuskie, Hiszpańskie, Niemiecki czy Włoskie dni największej chwały mają już za sobą. Nie grają w nich wielkie gwiazd, bardziej niż zysk cenią sobie tradycję.
– Każdy klub może być największy, może być najbogatszy, czy najbardziej utytułowany, ale tylko jeden klub najstarszy i to jesteśmy my – z dumą stwierdza, menedżer Sheffield FC. W październiku ubiegłego roku Angielski zespół obchodził 150-lecie istnienia. Obecnie zespół gra w dziesiątej lidze, zostaje zdecydowanie w cieniu sławnych sąsiadów – United i Wednesday, na jego mecze zasiada 200 – 300 kibiców, jednak jest coś niesamowicie cennego – klub jest uhonorowany najwyższym odznaczeniem FIFA – Rubinowym Orderem Zasługi. – Drugim takim klubem na świecie jest Real Madryt. Prezes mówi, że klub ma niezwykłą historię. Ma rację. Klub powstał dzięki dwóm pasjonatom krykieta oraz twórców pierwszych zasad gry w piłkę nożną – William Prest i Nathaniel Creswick. Na początku bardzo trudno było znaleźć przeciwników. Wyjściem, jakie udało się stworzyć to wewnętrzne gry np. kawalerów na żonatych czy zawodowców na amatorów. O wielkim zainteresowaniu piłką nożną jako nową dyscypliną niech świadczy fakt że już w roku 1862 tylko w okolicach Sheffield było już 15 klubów, rok później powstał związek FA.
Niepowtarzalna historia klubu zadziałała n wyobraźnię koncernów. Włoski producent opon, firma Pirelli, zainwestowała ostatnio w klub z Sheffield. Klub odcina się od obecnego futbolu i zaznacza, że pieniądze nie były i nie będą nigdy najważniejsze.
Zdecydowanie lepiej wygląda sytuacja Le Havre, najstarszego klubu na kontynencie. Klub założony został w1872 roku i jego wizytówką jest doskonała szkółka piłkarska i znany jest ze świetne pracy z młodzieżą.
Problemem zespołu Le Havre jest to, że ich wychowankowie szybko wyfruwają z rodzinnej akademii piłkarskiej. Gdyby zostawali, Le Havre co roku walczyłoby o mistrzostwo a nie tułało się w drugiej lidze. Praca specjalistów szkolących młodzieży jest doceniana. Działacze Le Havre z Liverpoolem kilka lat temu umowę o współpracy. Dzięki Premiership Francuski futbol jest rozpoznawalny na całym świecie.

Kursy lawinowe dla amatorów ekstremalnego narciarstwa


W Polsce coraz więcej osób chce jeździć na nartach poza trasami. Nie interesuje ich jazda w dół stoku i znów wyciągiem na górę.

Chcą spróbować tras nieznanych nikomu. Celem takich osób jest też pierwszy zjazd, chcą wiedzieć, że to oni zostawili na danym stoku pierwszy ślad. Przy stokach ogólnodostępnych jest to raczej niemożliwe. Ale nie da się ukryć, że amatorzy aż tak ekstremalnych wrażeń narażeni są na różnego typu niebezpieczeństwa, w tym lawiny. Dlatego dla nich właśnie Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe organizuje kursy lawinowe, jednym słowem szkolenia, które nauczą nas, jak dać sobie radę kiedy na trasie zejdzie lawina, lub co gorsza porwie takiego narciarza, który uparł się jeździć poza trasą.

Szkolenie trwa dwa dni, składa się z teorii, gdzie poznajemy wiadomości o lawinach, w teorii zasady postępowania i tak dalej. Część praktyczna to różnego typu symulacje oraz omówienie niezbędnego sprzętu, jaki musi mieć przy sobie każdy narciarz wybierający się poza trasę. Absolutna podstawa to oczywiście detektor lawinowy. Jest to urządzenie, które emituje sygnał co jedną sekundę i dzięki temu pozwala na odnalezienie zasypanych osób. Każda osoba wybierająca się w góry poza trasę powinna mieć przy sobie taki detektor. Jedną z jego funkcji jest nie tylko nadawanie sygnału, ale i jego odbiór, stąd w razie gdy porwany przez lawinę zostanie jeden z uczestników na przykład jakiejś wycieczki czy zbiorowego zjazdu poza trasami, pozostali muszą swoje urządzenia przestawić na funkcję „odbiór”, co pozwoli odnaleźć zaginioną osobę.

Detektory lawinowe to, jak już powiedzieliśmy, podstawa, nie ma mowy o wyjściu bez nich poza trasę, jest to narażanie siebie i innych. Innych informacji o tym, jak postępować, by nie sprowadzić lawiny, jak sobie radzić, gdy jednak mamy z nią do czynienia, przekazane są na kursie. Taki kurs to nieduży wydatek w porównaniu do zalet. Narciarstwo poza trasami to sport ekstremalny, którego uprawianie łączy się z ryzykiem, można je jednak zmniejszyć przed odpowiednią wiedzę.

Rozwój piłki

Brytyjczycy mają nieoceniony wkład w propagowanie i rozwój piłki nożnej w Hiszpanii. W roku 1889 angielski doktor Alejandro McKay oraz górnicy założyli klub Recreativo.
Zawodnicy Recreativo po raz trzeci awansowali do Primera Division dwa lata. Zwyciężając na Santiago Bernabeu 3:0 okrzyknięci zostali rewelacją rozgrywek, zajęli ósmą pozycję co pozwoliło im się spokojnie utrzymać. Największym ich sukcesem jest udział w finale o Puchar Króla, przegrany z Mallorcą w roku 2003.
Wyniki takie są nie do porównania z wynikami Realu czy Barcelony – drużyn niewiele młodszych, lecz zdecydowania bardziej utytułowanych, które od lat są w czołówce najbogatszych klubów i walczą o najwyższe trofea zarówno w lidze jak i europejskich pucharach. Dzięki potężnym budżetom mogą dokonywać spektakularnych transferów sprowadzając gwiazdy najwyższej klasy, bo wiedzą, że ta inwestycja i tak się szybko zwróci.
Przykład HSV pokazuje nam, że niekoniecznie stary zespół musi być skazany na porażkę. HSV ma 120-lat, jako jedyny zespół od 1963 roku nieprzerwanie gra w Bundeslidze. Ten chlubny wyczyn przypomina zamieszczony na stronie głównej zegar, pokazujący czas nieprzerwanej gry w, Bundeslidze, co do sekundy. HSV dzierży rekord 36 meczów bez porażki z rzędu w latach 1982 – 1983. Podopieczni Ernsta Happela wygrali wówczas dwukrotnie tytuł mistrza Niemiec, oraz zdobyli Puchar Mistrzów.
W Hamburgu kibice mogli w przeszłości dopingować takie gwiazdy jak m.in. Franz Beckenbauer, Feliksa Magatha, Uwe Seelera, czy Kevina Keegana. Teraz ich idolami są Rafael van der Vaart, Vincent Kompany i Mohamed Zidan.
Wielki futbol w telewizji
Kryzys dopadł za to Włoch. Według danych Ministerstwa Finansów kluby z Serie A mają zadłużenie na 754 mln euro. Zaproponowano nawet redukcję ligi z 20 do 18 zespołów
Kłopoty to we Włoszech stan normalny. Głośna afera korupcyjna. Degradacja do Serie C Genui. Na powrót czekali dwa lata, ale i tak były problemy z nadużyciami finansowymi, które zarzucane były prezesowi. Komisja nawet zastanawiała się nad ponowną degradacją ale skończyło się tylko na grzywnej.
Kiedyś kibice z Genui mieli zdecydowanie więcej powodów do radości. Klub powstał w 1897 roku i drużyna wówczas dominowała w lidze, okres triumfów zakończył wybuch drugiej wojny światowej. Na odbudowanie renomy potrzeba było pięćdziesięciu lat, warto było poczekać. Rok 1991 to zajęci 4 miejsca w lidze i pierwszy start od wielu lat w europejskich pucharach.

Edson Arantes do Nascimento (Pele)

Edson Arantes do Nascimento (Pele)
Pele urodził się 23 października 1940 roku w Brazylii. Jego ojciec – Joao Ramos do Nascimento “Dondinho” – też był piłkarzem zawodowym, jego specjalnością była gra głową. Bronił barw Fluminense Rio de Janeiro. Młody Pele rozpoczynał bycia pucybutem, zawsze jednak marzył żeby dorównać w karierze, jaką zrobił jego ojciec. Grał jako ofensywny pomocnik lub również grywał jako napastnik Grał w kilku różnych klubach młodzieżowych, mając lat 15 trafił do Santosu, były reprezentant Brazylii, uczestnik finałów MŚ – Waldemar de Brito poręczył za niego.
Przyprowadzające Pelego do klubu powiedział działaczom, – że ten chłopiec, będzie najsławniejszym piłkarzem świata. Przepowiednia byłego reprezentanta się sprawdziła. Pele został najwspanialszym piłkarzem swojego okresu, jego panowanie nad piłką budziło podziw na całym świecie. Słowo Pele oznacza dla wielu fanów “najlepszy na świecie” w latach młodości nie lubił przydomka Pele. O jego geniuszu niech świadczy fakt, że mając niespełna 18 lat po raz pierwszy został mistrzem świata. Debiut w Santosie odbył się gdy miał 16 lat, już rok później, czyli jako 17 letni młodzieniec zadebiutował w kadrze Brazylii i zagrał w żółtej koszulce, w debiucie strzelił bramkę i to nie byle, komu bo odwiecznemu przeciwnikowi i wrogowi Argentynie. Odbywając w roku 1961 klubowe tournee po Francji miejscowa prasa ochrzciła go tytułem Król. Pod koniec lata sześćdziesiątych, gdy jego klub i sam Pele zawitali do Nigerii ustały tam nawet wojny plemienne. Został idolem. Próbował przeprowadzić reformę brazylijskiego futbolu, jako minister sportu. Nie udało mu się jednak zmienić skostniałego i przeżartego korupcją systemu działającego w Brazylii To jedyna porażka, jaką poniósł w życiu. Pasmem wielkich sukcesów była cała jego kariera sportowa – nikt inny tak jak Pele nie rozreklamował futbolu na świecie, a zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych.
W karierze zdobył 1281 bramek w 1363 rozegranych meczach w drużynach seniorskich. W 1964 roku w jednym meczu strzelił 8 bramek.. Zdarzyło mu się przez 5 minut stać na bramce w finale meczu o puchar Brazylii. Pele jest osobistością tak sławną, że jego imię nosi stadion w Maceio, w stanie Alagoas. Stadion ma 30 tysięcy miejsc i w czerwcu 2000 roku rozegrano na nim turniej Copa Dos Campeos, nosi szumną nazwę Stadion Króla Pelego.



Recent Comments

Szukaj

Trening piłkarza to oczywiście praca nad mięśniami nóg. a więc nad grupą zginaczy i prostowników uda. które działają na staw kolanowy. To właśnie staw kolanowy podlega największym obciążeniom podczas uprawiania tego sportu, stąd częste doniesienia o uszkodzeniach tego stawu u piłkarzy. Urazy najczęściej dotyczą łękotki. która znajduje się w przedniej części stawu kolanowego. W trakcie meczu trwa twarda walka między napastnikiem a pilnującym go obrońcą. Wślizg. element obrony, czasem kończy się urazem nogi napastnika. .