Historia Man. Utd.
Sezon 1945/1946 to początek nowej ery dla Manchesteru. Trenerem zostaje legendarny dziś Matt Busby. Jego czasy to okres wspaniałej gry jego podopiecznych. Tuż po objęciu prze niego stanowiska pierwszego trenera drużyna zajmuje drugie miejsce. W sezonie 1947/1948 zdobywa Puchar Anglii oraz finiszuje na drugim miejscu w lidze za Arsenalem Londyn. Kolejne sezon Manchester kończy odpowiednio na 2 i 4 miejscu. W sezonie 1949/1959 klub może w końcu wrócić na Old Trafford, po zniszczeniach z drugiej wojny światowej. W sezonie 1952 klub świętuje swój trzeci tytuł mistrza Anglii. Czwarty i piąty tytuł mistrza Anglii Manchester zdobywa odpowiednio w sezonach 1956 i 1957.
Rok 1958 to pamiętna i tragiczna data w historii ManU. 6 lutego samolot, którym powracali z Belgradu do Anglii rozbija się w Monachium, po tankowaniu paliwa. Giną wtedy dwadzieścia-dwie osoby, w tym 7 piłkarzy. Nikt wówczas nie sądzi, że Manchester może zbudować znów mocny zespół, wyzwanie podejmuje Matt Busby, już po roku od wypadku jego zespól kończy na 2 miejscu w lidze z “nową” drużyną. Kolejnym trenerem, który święci wielkie triumfy z ManU jest sir Alex Ferguson
Alex Ferguson
Alex Ferguson objął drużynę Manchesteru w roku 1968. Ferguson oddał drużynie 100% swojego czasu i zaangażowania. W roku 1991 roku MU pokonując w finale Barcelonę 2:1 zdobywa pierwszy tytuł na arenie międzynarodowej pod wodzą Aleja Fergusona, mecz z Barceloną był finałem Pucharu Zdobywców Pucharów. To był dopiero początek jego wspaniałej historii. W roku 1999 ManU sięga po potrójną koronę. Zdobywają mistrzostwo Anglii i puchar Anglii oraz zwyciężają w pamiętnym finale Ligi Mistrzów z Bayernem Monachium.
Kolejne lata to pasmo coraz większych sukcesów dla klubu z Manchesteru. Zespól prowadzony przez Fergusona całkowicie zdominował Premier League, w ciągu 9 sezonów aż sześć razy zdobywali mistrzostwo Anglii. Rozgrywki międzynarodowe wychodziły im już gorzej, co prawda nie zanotowali jakiś spektakularnych porażek, ale na kolejny tytuł fani Manchesteru czekali do roku2008.W roku 2008 odbył się dramatyczny finał pomiędzy dwoma Angielskimi zespołami zakończony dopiero serią rzutów karnych. W kilka miesięcy po finale rozegranym w Moskwie Manchester wygrywa również w rozgrywkach o Klubowe Mistrzostwo Świata. Rok 2009 to kolejne sukcesy, docierają po raz drugi z rzędu do finału Ligi Mistrzów tym razem jednak przegrywają i zdobywają 18 tytuł mistrza Anglii w swojej bogatej historii.
FC Barcelona
FC Barcelona
FC Barcelona powstała 29 listopada 1899 roku. Stanowisko pierwszego prezesa Football Club Barcelona pełnił Walter Wild, wybrano wówczas barwy i herb klubu. Herbem klubu stał się herb miasta. Pierwsza składka członkowska wynosiła 2 pesety. Już po dziesięciu dniach od założenia klubu rozegrano pierwsze oficjalne spotkanie. Przeciwnikiem był zespół składający się z Anglików, Anglicy wygrali 1-0. Jako ciekawostkę podam, że oba składy drużyn były dziesięcioosobowe. Po dzień dzisiejszy można przeczytać archiwalny „La Vanguardia” gazeta zawiera szeroki opis pierwszego spotkania. Pierwsze zwycięstwo Barcelony to wygrywana 3-1 z zespołem Catala FC 21 grudnia. Pierwsze derby Katalonii zostały rozegrane 23 grudnia 1900 roku. Przeciwnikiem Barcelony był studencki zespół Sociedad Espanola de Futbol, znany obecnie jako Espanol. 13 maja 1902 roku rozegrano pierwszy mecz poza obrębem Katalonii. Przeciwnikiem był klub Madrit FC tak,tak obecny galaktyczny Real Madryt. Drużyna ze stolicy zawitał do Katalonii w 1916 roku, przegrała wówczas 0-3, a jednym z występujących zawodników by Santiago Bernabeu.
W 1923 roku Barcelona ma spore problemy, władze ostro walczą z separystycznym ruchem wywodzącym się właśnie z Katalonii. W tym właśnie roku zostaje wprowadzony zakaz używania języka katalońskiego oraz wywieszania katalońskich flag. W roku 1924 oddano Barcelonie nowy stadion, ale już po rozegraniu pierwszego spotkania został zamknięty aż na 4 lata, powodem takiej decyzji był to, że kibice palili hiszpańskie flagi i gwizdali w czasie hymnu narodowego, od którego rozpoczynało się spotkania. W roku 1940 generał Franco zmusza do zmiany nazwy na Club de Futbol Barcelona. Dopiero w 1975 roku (po śmierci generała) klub wraca do starej nazwy i znów można wywieszać katalońskie flagi. W latach 50 XX wieku do Barcelony miał trafić Di Stefano, najlepszy wówczas piłkarz świata, gdy dowiedział się o tym rząd robił wszystko, aby ten transfer nie doszedł do skutku.
Zaczęto nowe negocjacje kontraktowe i próbę skłonienia Di Stefano do przejścia do Realu, uważanego wówczas za czysto hiszpański klub. Pod olbrzymią presją generała Franco cały zarząd klubu z Barcelony poddał się do dymisji a Alfredo Di Stefano trafił do zespołu z Madrytu. W 1954 roku zaczęto budowę Camp Nou, budowa trwała do roku 1957 a jako ciekawostkę podam fakt, że pierwszym przeciwnikiem na nowym stadionie była Warszawska Legia. 13 sierpnia 1973 roku Barcelona za 922.000 funtów zakupiła jednego z swoich pierwszych wielkich gwiazdorów Johana Cruijffa, który przybył do Barcelony z Ajaxu Amsterdam. Zawodnik mógł wybrać Real Madryt, ale trafił do Barcelony. Decyzję swoją uargumentował tym, że nie będzie grał dla klubu, który popierał generał Franco.
Liga Mistrzów
Liga Mistrzów a wcześniej Puchar Mistrzów Krajowych
Założycielami rozgrywek nie była UEFA ale dziennikarze gazety L’Equipe. W momencie, gdy UEFA planowała uformowanie turnieju drużyn narodowych, wydawca L’Equipe – Gabriel Hanot, chciał stworzyć turniej europejski. Hanot, wspólnie z Jacques Ferran’em, stworzyli plan turnieju rozgrywanego przy sztucznym oświetleniu w środy.
Początek w Lizbonie
Drużyny startujące w turnieju zorganizowany przez gazetę nie musiał być mistrzem kraju, wybierano zespoły cieszące się uznaniem kibiców 2 i 3 kwietnia 1955 roku zaproszonych zostało 16 zespołów do turnieju. Następnie zatwierdzono zasady zaproponowane przez L’Equipe. Pierwszych pięć finałów zdecydowanie zdominował Real Madryt, wygrywając je wszystkie. Od tamtego czasu pomimo upływu wielu lat żaden zespól nie może się pochwalić taką passą zwycięstwach. Trzykrotnie pod rząd puchar zdobywali gracze Ajaxu Amsterdam oraz Bayernu Monachium. Żaden jednak z tych klubów nie potrafił utrzymać swojej dominacji na dłużej. Przykładowo Bayern czekał na triumf w Pucharze Mistrzów 26 lat, Ajax musiał czekać 22 lata a Real Madryt aż 32 lata oczekiwał na ponowne zwycięstwo w rozgrywkach Pucharu Mistrzów. W latach 1977 – 1984 Liverpool aż czterokrotnie wygrywał Pucha Mistrzów. Na kolejne zwycięstwo w tym prestiżowym pucharze kibice The Reds musieli czekać do roku 2005, gdy w pamiętnym i dramatycznym finale pokonali wielki AC Milan. Liverpool przegrywał już, 0:3 gdy w ciągu 6 minut odrobił straty a następnie wygrał w rzutach karnych. Bohaterem serii rzutów karnych był Polski reprezentant Jurek Dudek Real dotychczas święcił najwięcej triumfów w tych rozgrywkach, jego piłkarze aż dziewięciokrotnie podnosili najcenniejszy puchar w europie do góry. W finale grali aż 12 razy. Drugi w kolejności Milan zwyciężał sześć razy, pięciokrotnie puchar zdobywał Liverpool a po cztery razy Bayern i Ajax. Mecze w systemie przegrywający odpada były rozgrywane od 1955 roku do roku 1991. W sezonie 1992/93 nadeszły zmiany. Nazpucharu zmieniono na Ligę Mistrzów, wprowadzono kwalifikacje, w których zagrało 8 zespołów. Zwycięzcy dołączyli do 28 zespołów, które awans miały bezpośrednio do pierwszej rundy. Tam wyłoniono 16 par i znów o awansie decydował dwumecz. Zwycięzcy znów zostali rozlosowani w 8 parach i grali systemem przegrywający odpada, 8 zwycięskich zespołów trafiło do rozgrywek ligowych w grupach. Grupy miały po 4 zespoły a zwycięzcy grup grali ze sobą w finale.
Recent Comments