Mecze

Puchar Narodów Afryki

Puchar Narodów Afryki to jedne z najmłodszych wiekiem turniejów mistrzowskich na świecie. Pierwsza edycja odbyła się 1957 roku, z racji niskiego poziomu ekonomicznego kontynentu początkowe turnieje zawsze odbywały się wo krojonych składach. Uczestniczył w nich głównie gospodarze oraz kraje sąsiadujące, te które mogły sobie pozwolić na pokrycie kosztów przejazdu kadry narodowej.

Puchar Narodów Afryki uważany jest przez wielu za najbardziej atrakcyjny pod względem sportowym dla kibiców. Nie ma tutaj kunktatorstwa i celowania w przeciwników przez odpuszczanie meczów co często spotyka się na przykład na Euro, poziom rozgrywek jest dość wyrównany, czołówkę tworzy wiele krajów, dodatkowo gospodarz zawsze zdobywa czołowe pozycje. System rozgrywek jest identyczny jak w mistrzostwach europejskich, szesnaście reprezentacji gra ze sobą w czterech czterozespołowych grupach. Do fazy pucharowej awansują po dwie najlepsze, dalej rywalizacja odbywa się już systemem pucharowym. Finał to jeden mecz, z dogrywką i ewentualnie rzutami karnymi.

Samuel Eto’o

Samuel Eto’o to chyba jedyny piłkarz pochodzący z kraju afrykańskiego, który zrobił tak oszałamiającą karierę. Oczywiście, już wcześniej zdarzały się gwiazdy z tego kontynentu ale albo miało to miejsce w czasach kiedy piłka nie była tak masowa albo ich osiągnięcia były dużo mniejsze. Samuel Eto’o to zawodnik, który wygrał praktycznie wszystko, zarówno z klubami jak i indywidualnie. Trzykrotnie został uznany najlepszym piłkarzem Afryki, w ostatnich edycjach rankingów FIFA również corocznie plasuje się w ścisłej czołówce.

Samuel Eto’o urodził się w Kamerunie w 1981 roku. Jak większość rodaków nie miał łatwego życia, bieda zmusiła go od najmłodszych lat do ciężkiej pracy. W międzyczasie grał amatorsko w piłkę, jednak nie przeszedł jakiegoś profesjonalnego szkolenia. Kiedy miał piętnaście lat zobaczył go w akcji skaut Realu Madryt i zarekomendował sprowadzenie go do Europy. Niestety, nie znalazł on uznania w oczach trenerów królewskich, był wypożyczany do kilku kolejnych klubów z niższych lig. Dopiero w 1998 roku trafił do Mallorcy z którą zdobył Puchar Króla. Klub popadł jednak w kłopoty finansowe i po zakończeniu kontraktu jako wolny zawodnik Eto’o trafił do Barcelony.

Puchar Interkontynentalny

Puchar Interkontynentalny to międzynarodowe rozgrywki piłkarskie rozpoczęte w 1960 roku. Rywalizowały w nim najlepsze drużyny z dwóch kontynentów-Ameryki Południowej oraz Europy. Europę reprezentował zdobywca Pucharu Europy a ostatnio zwycięzca Ligi Mistrzów, Amerykę Południową triumfator Copa Libertadores. Na przestrzeni lat system rozgrywek był różny, wielokrotnie zmieniał się, ostatni tytuł przyznano w 2004 roku.

Pierwsze lata pucharu to dwumecze, mecz i rewanż. O tytule decydowała liczba zdobytych punktów, jeśli była równa to rozgrywano kolejny, decydujący mecz. Od 1968 roku wprowadzono zasadę, że liczą się zdobyte bramki w dwumeczu. 1980 rok to kolejna zmiana, obowiązująca już do końca, Puchar Interkontynentalny to jedno finałowe spotkanie. Zdecydowano również, że finał corocznie będzie rozgrywany w Japonii, miało to pomóc w popularyzacji piłki nożnej zarówno w tym kraju jak i w całej Azji. Mecze finałowe w zależności od sezonu gościło Tokio lub Jokohama.

Deco

Deco to jeden z najlepszych zawodników aktywnie uprawiających piłkę nożną. Z pochodzenie jest Brazylijczykiem, urodził się w 1977 roku w mieście Sao Bernando do Campo. Jako junior grał w wielu klubach brazylijskich skąd przeniósł się do Europy, dokładnie do Benfiki Lizbona. Niestety, nie poznano się tutaj na jego talencie i został wypożyczony do drużyny z niższej ligi. Tam rozwinął się jako piłkarz, zdobywał dużo bramek, dominował w środku pola. W ten sposób zwrócił na siebie uwagę działaczy FC Porto.

Jak się okazało przejście do rywali macierzystego klubu było strzałem w dziesiątkę. Zaledwie po kilku występach przekonał do siebie trenerów i został podstawowym zawodnikiem. Kiedy klub zatrudnił Jose Mourinho jego rola jeszcze bardziej się zwiększyła. Jako wyróżniający się zawodnik został mianowany kapitanem. Z Porto Deco zdobył praktycznie wszystko, od mistrzostwa i pucharu Portugalii po Puchar UEFA i Ligę Mistrzów. W tych ostatnich rozgrywkach został nawet wybrany MVP całego sezonu. Po takich sukcesach kwestią czasu było przejście zawodnika do silniejszego klubu. Okazała się nim być Barcelona, z którą piłkarz ponownie święcił wielkie triumfy.

Liga Sagres

Liga Sagres to najwyższa klasa rozgrywkowa w Portugalii. Jest to 18-zespołowa liga rozgrywająca mecze systemem jesień-wiosna. Każdy klub gra u siebie i na wyjeździe z każdym co łącznie daje 34 kolejki. Czołowe zespoły automatycznie kwalifikują się do Ligi Mistrzów lub do eliminacji tych rozgrywek. Portugalia ma również trzy miejsca w Pucharze UEFA. Najsłabsze kluby spadają bezpośrednio do zaplecza ligi.

Liga portugalska prezentuje wysoki poziom rozgrywek. Wpływ na to ma głównie rozwinięta kultura piłkarska w tym kraju, piłka nożna to sport narodowy Portugalczyków. Dzięki temu kluby są oczkiem w głowie kibiców, sponsorów oraz samorządów. W Portugalii nie ma problemów z nowoczesnymi stadionami, nawet mniejsze kluby dysponują obiektami na poziomie. Jednak o sile ligi decyduje wiodąca trójka czyli dwa kluby ze stolicy Benfica i Sporting oraz Porto. Dawniej liczyła się jeszcze Boavista Porto oraz Vitoria Guimaraes. Jednak ostatnie lata to dominacja tych trzech klubów, na arenie krajowej wygrywają one praktycznie wszystko. Dysponują nie tylko największymi budżetami ale również największym potencjałem kibicowskim oraz rozwiniętymi systemami szkolenia i skautingu. To wszystko sprawia, że liga jest wyraźnie podzielona na kluby walczące o trofea, średniaków oraz te które corocznie wymieniają się w spadkach i awansach.

FC Porto

FC Porto to zdecydowanie najbardziej utytułowany portugalski klub piłkarski. Założony w 1893 roku zdobył w piłce praktycznie wszystkie możliwe trofea. W lidze portugalskiej wygrał 24 mistrzostwa kraju oraz 18 pucharów i 15 superpucharów. W europejskich pucharach triumfował w Pucharze Europy oraz elitarnej Lidze Mistrzów, zdobył Puchar UEFA, superpuchar, oraz dwukrotnie Puchar Interkontynentalny.

Klub rozgrywa swoje mecze na Estadio do Dragao, nowoczesnym obiekcie, który został wybudowany z myślą o Euro 2008. Stadion może pomieścić ponad 50 tysięcy widzów, ma charakterystyczny kształt oraz ciekawe rozwiązania technologiczne. Umieszczone są w jego bryle dwa telebimy, które podczas meczów służą do wyświetlania informacji i powtórek a poza nimi są obracane w przeciwną stronę i znajdują zastosowanie jako telebimy reklamowe. Estadio do Dragao w swojej kilkuletniej historii gościł już wiele ważnych meczy, łącznie z półfinałem mistrzostw Europy i finałem Ligi Mistrzów.

Eredivisie

Eredivisie jest najwyższą poziomem liga w Holandii. Liga powstała w 1956 roku, występuje w niej osiemnaście klubów. Eredivisie charakteryzuje się ostrym systemem licencyjnym, grać mogą tylko zespoły, które spełniają szereg warunków. Nie chodzi tutaj nawet o same stadiony czy finanse ale o długotrwałe gwarancje finansowe.

Z tego tez powodu często zdarza się, że licencje przyznawane zaledwie na rok mają odwrotny skutek i prowadzą do niestabilności niektórych klubów. Przykładem może być ostatni mistrz kraju AZ Alkmar, który jeszcze rok temu był jedną z silniejszych drużyn w lidze a obecnie ma poważne kłopoty. Co prawda budżet nie jest zagrożony, jednak dotychczasowi sponsorzy wypowiedzieli długoletnie umowy i w sytuacji braku gwarancji klub już w tym sezonie miał problem z licencją.

Formuladeildin

Formuladeildin jest najwyższą klasa rozgrywkową jeśli chodzi o piłkę nożną na Wyspach Owczych. Liga składa się z 10 zespołów, do niższej spadają dwa, czołowe uzyskują możliwość grania w europejskich pucharach. System rozgrywek jest inny niż na kontynencie, sezon trwa w ciągu jednego roku kalendarzowego a wiosenne, jesienne i zimowe miesiące są puste. Oczywistym powodem tego stanu rzeczy są trudne warunki atmosferyczne panujące na wyspach. Zima potrafi być tak ostra, że nie sposób jest przygotować boiska do gry.

Ligę założono w 1942 roku, posiada ona dwa szczeble. Do najbardziej utytułowanych klubów należą HB Torshavn zdobywca 20-tu tytułów oraz KI Klaksvik-17-krotny zwycięzca. Poza wymienionymi klubami jeszcze dziesięć ma w dorobku tytuły mistrzowskie. Obecnie główna siłą w miejscowej piłce są kluby ze stolicy kraju, to one również prowadzą w klasyfikacji wszech czasów.

Alpha Ethnik

Alpha Ethniki to grecka nazwa Super Ligi, najwyższej poziomem ligi w greckiej piłce nożnej. Są to rozgrywki w pełni zawodowe, prowadzone przez profesjonalna spółkę powołana w tym celu przez kluby i związek. Liga została założona w Grecji w 1960 roku, wykształciła się z systemu lig regionalnych. Występuje w niej 16 klubów, czołowe mogą liczyć na występy w europejskich pucharach, najsłabsze dwa spadają do niższej ligi.

Grecka Super Liga to plasująca się w pierwszej dziesiątce pod względem poziomu rozgrywek, liga w Europie. Co prawda o jej sile decydują głównie trzy kluby-Panathinaikos, Olympiakos oraz AEK ale również kilka innych ma solidne budżety i dobrych piłkarzy. Konkurencją dla klubów ze stolicy są drużyny z Salonik-PAOK i Iraklis. Szczególnie kilka lat temu nawiązywały one wyrównaną walkę a nawet zdobywały czołowe lokaty. Obecnie w lidze dominuje Panathinaikos i Olympiakos, inne zespoły mają sukcesy tylko sporadycznie.

Panathinaikos Ateny

Panathinaikos Ateny czyli z greckiego Wszechateńscy to klub-ikona greckiego futbolu. Jest to organizacja sportowa wielosekcyjna, praktycznie we wszystkich sportach jej drużyny prezentują wysoki poziom zarówno w kraju jak i na arenie międzynarodowej. Klub został założony w 1908 roku, swoje mecze rozgrywa na Stadionie Olimpijskim, te o mniejszym znaczeniu na obiekcie Gipedo Apóstolos Nikolaidis.

Panathinaikos to 19-krotny zdobywca mistrzostwa Grecji oraz 16-krotny zwycięzca pucharu kraju. Poza tym klub trzy razy triumfował w superpucharze. Jeśli chodzi o sukcesy w europejskich pucharach to zespół corocznie kwalifikuje się do Ligi Mistrzów, gra tam solidnie, zdarza mu się awansować do dalszych faz. Największym sukcesem klubu był finał Pucharu Zdobywców Pucharów w 1971 roku, niestety przegrany. Jedyne międzynarodowe trofeum które zdobył Panathinaikos to nieistniejący już, mało znaczący  Puchar Bałkanów. Drużyna wygrała go w 1978 roku.

Diego Maradona

Diego Maradona uważany jest za jednego z najwybitniejszych piłkarzy w historii światowego futbolu. Niektórzy, razem z Pele, plasują ich jako dwójkę bezkonkurencyjną dla pozostałych. Maradona urodził się w 1960 roku na prowincji Argentyny, jako nastolatek trafił do Argentinos Juniors. Dobre występy skutkowały przejściem do najpopularniejszego klubu w kraju Boca Juniors.

W Boca Maradona grał fenomenalnie, w 40 meczach strzelił 28 bramek. Klub wytransferował go do Barcelony z którą zdobył kilka trofeów, m.in. Puchar Króla i Puchar Ligi, jednak nie udało mu się wygrać mistrzostwa. Skonfliktowany z władzami przeniósł się do włoskiego Napoli. To tutaj odnosił z klubem największe sukcesy, dwukrotnie wygrał mistrzostwo, trzykrotnie puchar oraz zdobył Puchar UEFA. W 258 meczach strzelił aż 115 bramek. Kolejnym klubem była Sevilla, jednak brak sukcesów spowodował zmiany w składzie i pozbycie się zawodnika. Ostatnie lata kariery to skandale i dyskwalifikacje, swoje występy w zawodowym futbolu zakończył w Boca Juniors.

Atletico Madryt

Atletico Madryt zostało założone w 1903 roku, jest jednym z najbardziej utytułowanych klubów hiszpańskich. Praktycznie w całej historii zespołu ogromny wpływ miała rywalizacja z lokalnym rywalem-Realem Madryt. To pojedynki pomiędzy tymi klubami napędzają koniunkturę na piłkę w stolicy kraju, prowadzą do wielkich transferów. Przyjęte jest, że żaden piłkarz nie zagra w klubie jeśli występował u rywala. Niestety, Atletico Madryt pomimo bogatej historii, nie należy do największych sił w krajowej piłce, wyprzedza klub zarówno wielka dwójka-Real i Barca jak i takie zespoły jak Valencia czy Sevilla. Jeśli chodzi o tabelę wszech czasów to lepszy dorobek ma również Athletic Bilbao.

Atletico Madryt miało najwięcej problemów w czasie dyktatury Franco. Generał wyraźnie faworyzował Real, to ten klub dysponował największymi środkami, mógł sprowadzać największe gwiazdy. Oczywiście Atletico również ma swoje sukcesy. Zespół dziewięć razy zdobył tytuł mistrza, osiem wicemistrza, dziewięciokrotnie wygrał Puchar Króla, trzy razy Superpuchar.

George Hagi

George Hagi to najwybitniejszy w historii rumuński piłkarz, zdobywca wielu trofeów indywidualnych i drużynowych. Urodził się w 1965 roku, był wychowankiem klubu Farul Constanca. Później trafił do najbardziej utytułowanego klubu rumuńskiego, Steaua Bukareszt. Wystąpił w jej barwach w meczu o Superpuchar Europy, strzelił nawet bramkę. Jako wyróżniający się zawodnik przeszedł do ligi hiszpańskiej, dokładnie do Realu Madryt.

W  Hiszpanii grał przeciętnie, wytransferowano go do Barcelony, jednak z okresie gry w tym kraju nic nie zdobył. Zaliczył również krótki epizod we włoskiej Bresci z którą spadł z ligi. Kiedy wydawało się, że będzie zmuszony zakończyć karierę, odezwał się do niego Galatasaray Stambuł, klub który stawał się powoli znaczącą siłą w tureckiej i europejskiej piłce. Ostatnie lata kariery zawodniczej spędził właśnie tam odnosząc wiele sukcesów.

Super Lig

Super Lig to zawodowa liga piłkarska w Turcji, założona w 1959 roku, jednak obecny kształt uzyskała na początku lat 90-tych. W lidze występuje osiemnaście klubów, które rozgrywają mecze systemem każdy z każdym. Rozgrywki prowadzone są w standardowy sposób dla europejskiej piłki, sezon zaczyna się na jesieni a kończy wiosną. Trzy najsłabsze spadają do niższej ligi, czołówka gwarantuje sobie występy w europejskich pucharach. Turecka Super Lig należy do najsilniejszych w Europie, szczególnie ostatnie 10 lat przyniosły znaczne podniesienie jej poziomu.

Ogromne środki zainwestowane przez sponsorów w poszczególne kluby doprowadziły do tego, że drużyny tureckie bez problemów dają sobie radę na arenie międzynarodowej. Super Lig dzięki wysokiemu poziomowi oraz znakomitym wynikom klubów w europejskich pucharach gwarantuje czołowej drużynie bezpośredni awans do Ligi Mistrzów, kolejna ma prawo występu w eliminacjach. Następne trzy awansują do Pucharu UEFA.



Recent Comments

Szukaj

Trening piłkarza to oczywiście praca nad mięśniami nóg. a więc nad grupą zginaczy i prostowników uda. które działają na staw kolanowy. To właśnie staw kolanowy podlega największym obciążeniom podczas uprawiania tego sportu, stąd częste doniesienia o uszkodzeniach tego stawu u piłkarzy. Urazy najczęściej dotyczą łękotki. która znajduje się w przedniej części stawu kolanowego. W trakcie meczu trwa twarda walka między napastnikiem a pilnującym go obrońcą. Wślizg. element obrony, czasem kończy się urazem nogi napastnika. .