Archiwum miesiąca: February 2013

Swietłana Kuzniecowa

Kuzniecowa to solidna rosyjska tenisistka. Nie ma może imponujących warunków fizycznych, ale wszystko nadrabia doskonałą techniką użytkową. Kuzniecowa jest zwyciężczynią 9 turniejów z cyklu WTA tour. Raz wygrywała również turniej wielkoszlemowy. Jej najwyższa jak Dotąd pozycja w rankingu to pozycja druga osiągnięta właśnie po sukcesie wielkoszlemowym w 2004 roku. Kuzniecowa osiąga również doskonałe wyniki w grze podwójnej. Wygrała już łącznie 13 turniejów w grze podwójnej, z czego aż 3 wielkoszlemowe. To wspaniały wyczyn, mało jest obecnie takich tenisistek, które potrafią wygrywać zarówno turnieje deblowe, jak i singlowe i to te najważniejsze wielkoszlemowe. Kuzniecowa przez kilka sezonów utrzymuje wysoką formę i nie wydaje się aby coś się miało w kolejnych latach zmienić. Jest to niezwykle solidna zawodniczka, u której zawsze widać chęci do gry i dobre przygotowanie kondycyjne. Kuzniecowa ma na swoim koncie więc łącznie 5 tytułów wielkoszlemowych, z czego 3 w deblu a 2 w singlu.

John Mcroe

John Mcroe to drugi po Connorsie najwybitniejszy tenisista ubiegłego wieku, jeśli chodzi o USA. Oczywiście są jeszcze Agassi i Sampras, jednak ich można uznać już do wieku kolejnego. John Mcroe jest 76 krotnym zwycięzcom turniejów z cyklu ATP. Na korcie zarobił ponad 12 milionów dolarów. John Mcroe wygrywał 7 razy tytuły wielkoszlemowe, nigdy nie wygrywał w Paryżu ani w Australii. Osiągał tam zaledwie półfinały i finał w Australii. W sumie na korcie wygrał jeszcze kilkadziesiąt turniejów deblowych, a dokładniej aż 70 takich turniejów. W deblu ma na swoim koncie aż 9 turniejów wielkoszlemowych. Ponadto John Mcroe wygrywał również dwukrotnie puchar Davisa. John Mcroe również teraz jest w bardzo dobrej formie, oczywiście od lat ju nie występuje na kortach profesjonalnie, jest jednak doskonałym deblista i nawet teraz pokazuje klasę w rozmaitych meczach pokazowych wraz ze swoim rodakiem z kortu Jimmym Connorsem, czyli inną wielką gwiazdą tego sportu. John Mcroe ma w tej chwili drugą żonę , amerykańską piosenkarkę Patty Smith.

Trochę struktury

W harcerstwie są różne kategorie wiekowe. Najmłodszą są zuchy. Są to dzieci do lat około dziesięciu. Następnie są harcerze. Ich przedział wiekowy to dziesięć-trzynaście lat. Po nich są harcerze starsi. Ci natomiast mają od trzynastu do szesnastu lat. Gdy starszy harcerz skończy szesnaście lat, staje się wędrownikiem i tak aż do dwudziestego piątego roku. Później zostaje się instruktorem. W praktyce podział widać tylko na zuchów, harcerzy (w których się zawierają harcerze, harcerze starsi i wędrownicy) oraz na instruktorów. Każdy harcerz należy do jakiejś drużyny. Drużyna harcerska jest zbudowana z zastępów, drużynowego oraz przybocznych. Drużynowy to główny dowodzący drużyną. Przyboczni są to pomocnicy, którzy pomagają drużynowemu. Najczęściej drużynowy i przyboczni są trochę starsi od reszty drużyny. Zastępów w drużynie może być kilka. Jest to mniejsza grupa od drużyny, zbierająca około pięć do siedmiu osób. Najlepiej aby zastęp był w podobnym wieku i miał podobne zainteresowania. Na czele zastępu stoi zastępowy. Drużyna może, ale nie musi należeć do szczepu. Szczep to grupa kilku drużyn i gromad zuchowych. Najczęściej posiadają jedną harcówkę (o której będzie dalej).

Nowoprzybyłe dyscypliny sportowe

Oprócz starych, tradycyjnych, każdemu znanych dyscyplin sportowych, powstaje coraz więcej nowych dyscyplin. Rozwój ich jest m.in. względem liczby uczestników, charakteru rywalizacji i zasad, wymyślają nowe urządzenia, których “obsługa” może być uważana za aktywność sportową. Do “nowoprzybyłych” dyscyplin należą m.in.: casting, footbag, tumbling, balet narciarski, przeciąganie liny, bikejoring, radioorientacja sportowa, scootering, bungee jumping, powożenie, woltyżerka, akrobacje lotnicze, baloniarstwo, spadochroniarstwo, wakeboarding, go, sumo, sambo, savate, taekwondo, surfing, wrotkarstwo, rolkarstwo, darts, bilard, karambol, air soft, hurling, kroftball, latające dyski, rugby itd. Dużo nowych dyscyplin ma swoich zwolenników, również w chęci wprowadzenia ich na mistrzostwa sportowe, olimpiady, tudzież inne konkursy sportowe. Są również i sceptycy, którzy uważają, że tylko tradycyjne sporty powinny istnieć na takowych konkursach. Dla tych dyscyplin sportowych, które z różnych przyczyn nie zostaną włączone, lub zostaną włączone w późniejszym terminie do grona dyscyplin olimpijskich organizowane są zawody i różnorakie konkursy, wyścigi, ażeby była możliwość spróbowania swoich sił i możliwości przyrządów.

Tim Henman

Tim Henman to znakomity angielski tenisista. Ta wieloletnia jedyna nadzieja na brytyjskie zwycięstwo na kortach Wimbledonu wygrała 11 turniejów z cyklu ATP tour, niestety nie udało mu się nigdy wygrać w turnieju wielkiego szlema. Henman najlepsze wyniki osiągał na kortach Wimbledońskich, aż czterokrotnie dochodził tam do półfinałów, za każdym razem jednak niestety przegrywał ze swoimi rywalami. Można go więc uznać za pechowca. Pod koniec kariery miał również fantastyczny sezon na kortach Rolanda Garrosa. Doszedł tam aż do półfinału, był to największy jego sukces na nawierzchni ziemnej. Henman słynął z bardzo efektownej gry, nie zawsze była ona dobra taktycznie, ale zawsze była szalenie efektowna i nie ma zbyt wielu zawodników, którzy grają w tej chwili przynajmniej podobnie. To właśnie finezją gry i elegancją Henman zdobył sobie wielu kibiców, nie tylko z Anglii. Henman zakończył karierę tenisową w roku 2007 na kortach Wimbledonu. Henman jest srebrnym medalistą igrzysk w Atlancie, zdobył ten medal w deblu.

Zabawy

Zabawy są krótszymi formami rekreacji od gier. Kilka z nich przedstawię. Jedna z zabaw to czołgi. Polega ona na tym, że ludzie dobierają się w pary, następnie ustawiają się w nich w kółku, jedna z przodu, druga z tyłu. Gdy pada hasło na czołgi osoba z tyłu wskakuje na osobę z przodu na plecy. Po haśle z czołgów, osoby zeskakują z osób z przodu i biegną dokoła, a potem znów wskakują na partnera. Odpada para, która zrobiła to najwolniej. Zabawa toczy się aż któraś z par nie zostanie sama na placu boju. Kolejną z ciekawych zabaw jest dentysta. Wybiera się jedną osobę – dentystę. Reszta osób łapie się za ręce w kółku i jest szczęką. Zadaniem dentysty jest wyrwać osobę (zęba) z kręgu. Zadaniem szczęki jest trzymać się tak mocno, aby nie puścić nikogo. Osoba wyrwana z kręgu staje się dentystą i pomaga drugiemu dentyście. Wygrywa albo dentysta (jak z pomocą innych dentystów wyrwie wszystkie zęby) albo szczęka (jak będzie na tyle mocno zwarta, że pozostałe kilka osób nie będzie można wyrwać przez dłuższą chwilę). Gier i zabaw harcerskich jest naprawdę dużo i można by o nich opowiadać godzinami, jednak najlepiej jest samemu się w nie zabawić.

Gorna Ivanisevic

Goran Ivanisevic to doskonały tenisista rodem z Chorwacji. Ten fenomenalny zawodnik jest triumfatorem 22 turniejów w grze pojedynczej mężczyzn. Jednak bardzo długo czekał on na swój sukces w turnieju wielkoszlemowym. Był on na początku kariery w finale Wimbledonu., ale dopiero na końcu kariery wygrał swój upragniony wimbledoński tytuł. Obok 22 tytułów singlowych Ivanisevic wygrał również 9 turniejów w grze podwójnej. Swój turniej na Wimbledonie Ivanisevic wygrał w sposób spektakularny pokonując samych najlepszych zawodników, w finale Australijczyka Patricka Raftera w 5 setach. Goran ma na swoim koncie również dwa brązowe medale igrzysk olimpijskich, jeden medal wywalczył w singlu, a drugi w deblu. Oba były brązowe i oba wywalczył dla Jugosławii w roku 1992 na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie. Ivanisevic zakończył swoja profesjonalną tenisową karierę w roku 2004. Po rozpadzie Jugosławii reprezentował on Chorwacje. Ivanisevic słynął ze specyficznego serwisu, który jednak był bardzo szybki i skuteczny.

Moskwa – siedziba carów

Moskwa jest miastem przemysłowym o najwyższym w świecie wskaźniku terenów przypadających na 1 mieszkańca. Trzeba wiedzieć, że Moskwa to nie tylko arena wielkich bitew i walki o władzę. Jest głównym ośrodkiem rosyjskiej kultury. Oryginalne pod względem formy i wyrazu ikony znane są na całym świecie. Technika malowania ikon przez całe wieki utrzymywana była w tajemnicy. Moskwa to często trudne do pojęcia połączenie tradycji i nowoczesności. Moskwa posiada charakterystyczny, koncentryczny układ urbanistyczny, którego ośrodek stanowi Kreml z placem Czerwonym. Miasto zaprojektowane jest z dużym rozmachem. Plac Czerwony o powierzchni 74 831 m2 należy do największych na świecie. Jak już wiemy miasto to nie jest miastem rewolucji i politycznego zamętu, lecz również stolica kraju o bogatych tradycjach kulturalnych. Warto więc obejrzeć Kreml i Plac Czerwony. Wstąpić do Muzeum Sztuk Plastycznych im. Puszkina, Muzeum Literatury, Galerii Tritiakowskiej, Muzeum Majakowskiego, wejść do teatru Wielkiego, bądź Biblioteki Państwowej.

1931 rok- sensacje w tenisowym turnieju wimbledońskim

3 lipca 1931 roku w międzynarodowych tenisowych mistrzostwach Anglii w Wimbledonie w grze pojedynczej pań stanęły naprzeciw siebie Cilly Aussem i Hilde Krahwinkel. Prawdopodobnie nie doszłoby do tego spotkania, gdyby Helen Wills-Moddy po czterech z rzędu zwycięstwach w Wimbledonie nie wybrała w tym roku swojej pasji malarskiej, zamiast podróży do Wielkiej Brytanii. Natomiast Hile Krahwinkel zrezygnowała z lekkoatletycznej kariery na rzecz tenisa. Uważano j za faworytkę w grze z wysmukłą Cilly Aussem. Jednak Aussemokazała się szybszą i zręczniejszą a do tego bardziej pomysłową aniżeli Hilde, dzięki czemu zdobyła tytuł mistrzyni Wimbledonu. Wśród zwycięzców Wimbledonu w pozostałych konkurencjach pojawiły się również nowe nazwiska. W grze podwójnej pań zwyciężyły Brytyjki: P. Mudford i D. Shepherd-Barron. W deblu mężczyzn zwyciężyli Amerykanie George Lott i J. van Ryn; również Amerykanie triumfowali w grze mieszanej: L. Harper i G. Lott. Cilly Aussem została w tym turnieju okrzyknięta nową gwiazdą tenisa kobiecego. Cilly zawdzięczała swoje zwycięstwo w Wimbledonie przede wszystkim szybkości na korcie.

Jedyna w swoim rodzaju Doris Hart

W lipcu 1951 roku trzykrotne zwycięstwo w Wimbledonie w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej nie było niczym nowym. Ale nie dokonała tego dotąd osoba nie w pełni sprawna fizycznie. Doris Hart miała zdeformowane po przebytym paraliżu dziecięcym. Mie kulała wprawdzie, poruszając się na korcie, ale nie mogła również dobrze biegać. Wywoływała jednak nie współczucie, lecz podziw dla swej sprawności. Po korcie poruszała się lepiej niż tenisistki w pełni sprawne fizycznie. Doris Hart urodziła się 20 czerwca 1925 roku w St. Louis. Wygrała w karierze aż 35 turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, podwójnej oraz w grze mieszanej. W samej grze pojedynczej triumfowała w wielkim szlemie aż 6 razy: 2 razy w USA, raz w Australii, raz w Wimbledonie i 2 razy w mistrzostwach Francji. Karierę amatorską zakończyła w 1955 i została zawodową trenerką tenisa. Była to znakomita tenisistka mimo swojej wady fizycznej osiągnęła niewiarygodny sukces wygrywając aż 35 turniejów wielkoszlemowych. Wygrała wszystkie turnieje Wielkiego Szlema we wszystkich trzech konkurencjach, to niebywałe osiągnięcie.

Gustavo Kuerten

Gustavo Kuerten to najlepszy brazylijski tenisista w historii. Ten wspaniały zawodnik wygrał 20 turniejów z cyklu ATP, z czego aż 3 razy triumfował na kortach imieniem Rolanda Garrosa. Gustavo Kuerten ma na swoim koncie trzy tytuły na kortach we Francji. Triumfował tam już na początku swojej kariery, pokonując Bruguerę w finale. Gustavo Kuertem na 190 centymetrów wzrostu, jest to więc bardzo wysoki tenisista. Słynął ze świetnego forehandu i backhandu. Kuerten zwyciężał na kortach Rolanda Garrosa później jeszcze dwukrotnie w roku 2000 i 2001, został uznany za jednego z najwybitniejszych zawodników w historii tenisa na kortach Paryżu. Sportowiec ten był bardzo popularny w swoim rodzimym kraju – Brazylii. Ciekawą rzeczą jest to, że został on wybrany na najlepszego sportowca Brazylii, co świadczy o jego niesamowitej popularność w swoim kraju. W pewnyn okresie przebijał on takie sławy sportu, jak Brazylijczyk Ronaldo, Roberto Carlos, czy Rivaldo. Kuerten niedawno zakończył karierę . Stało się to 28 czerwca 2008 roku.

Vunus Willimas

Venus Williams to znakomita amerykańska tenisistka. Wygrała już 6 turniejów wielkoszlemowych w karierze, a w sumie już aż 36 turniejów z cyklu WTA. Venus słynie podobnie jak jej siostra Serena z doskonałego, silnego jak na kobiece realia serwisu oraz doskonałej techniki i precyzji uderzeń. Venus najlepsze wyniki osiąga na trawie, gdzie główną rolę odgrywa serwis, siła i technik uderzeń z powietrza i z dystansu oraz półdystansu. Venus dobrze radzi sobie również w grze podwójnej, wygrała w niej bowiem aż 10 turniejów, w tym aż 5 wielkoszlemowych. Venus jest najbardziej utytułowaną zawodniczką z tej chwili grających po odejściu fenomenalnej Belgijki Justin Henin-Hardenne. Venus Williams ma doskonałe warunki fizyczne, ostatnio również osiąga dzięki nim dobre rezultaty i wydaje się , że do końca jej kariery jeszcze bardzo, ale to bardzo daleko. W Australian Open 2008 zakończyła swój udział na ćwierćfinale. W Wimbledonie doszła aż do finału, to są wspaniałe wyniki dla nie młodej już Amerykanki.

Co daje harcerstwo?

Według mnie bardzo dużo. Przynajmniej mi i znajomym dało bardzo dużo. Jedni mówią, że pomogło im się otworzyć na świat. Dzięki niemu poznali wiele ciekawych znajomych, z którymi utrzymują kontakty. Dzięki harcerstwu poznali dziewczynę czy chłopaka. Przemogli się i umieją bez stresu załatwić sprawę w urzędzie czy jakimś miejscu publicznym. Nie mają tremy przed występami publicznymi. Mnie to również dało. Jednak mi bardziej się podobają inne rzeczy. Dzięki harcerstwu mogłem przeprowadzić akcję zarobkową. Byłem odpowiedzialny za wszystkie papiery od początku do końca, za zakup zniczy (było to na pierwszego listopada), za przewóz ich, za ustalenie cen i tym podobne. Myślę, że poszło mi świetnie, szczególnie jak na piętnastoletniego wtedy chłopaka. Dzięki temu już wiem, co muszę zrobić, aby przeprowadzić taką akcję jeszcze raz czy nawet otworzyć własny interes. Sądzę, że 99% chłopaków w moim wieku nie miało takiej możliwości. Inną rzeczą, której bym nigdy nie zrobił bez harcerstwa to dyskoteka. Była organizowana w jednej ze szkół podstawowych w moim mieście. Miałem przyjść i pograć trochę muzyki, reszta drużyny była odpowiedzialna za dekoracje, picie, jedzenie i tym podobne. Ja dzięki temu miałem możliwość bycia DJ’em. Jest to fajne uczucie, gdy puszczasz muzykę, a cała sala się do niej bawi. Myślę, że nigdy bym nie miał takiej możliwości bez harcerstwa. Harcerstwo daje bardzo dużo, każdy odnajdzie się w swoich zainteresowaniach, dlatego polecam je także i Tobie drogi czytelniku.

O harcerstwie

Czym jest harcerstwo? Dla większości to pewna grupa społeczna, która ubiera się w mundury i jeździ na biwaki i obozy. Tak jest postrzegane z zewnątrz. Jednak dla samych harcerzy, szczególnie tych, co są dłużej w tym, harcerstwo to coś więcej. Sposób na życie, ważny dodatek do życia czy też pomoc życiowa. Większość z nich powie, że harcerstwo dało mu w życiu dużo. I tak właśnie jest. Harcerstwo otwiera przed nami nowe horyzonty, dużo uczy i pomaga ludziom. Dzięki niemu można robić rzeczy, których byś nigdy nie zrobił bez niego. Stawia przed Tobą wyzwania, po których pokonaniu stajesz się lepszy, silniejszy psychicznie. Niestety wielu ludzi tego nie dostrzega i harcerstwo jest szykanowane przez zwykłych ludzi. Dla młodych ludzi osoba w mundurze to powód do drwin. Niech ktoś spróbuje założyć mundur harcerski i przejść się po osiedlu. Wątpię, by obeszło się bez obelg. Natomiast dla ludzi starszych harcerze to darmozjady, którzy by tylko żebrali pieniądze. Niekiedy są traktowani gorzej od tak zwanych dresiarzy. Zdarzają się jednak osoby, które są bardzo życzliwe i pomocne dla harcerzy. Gdy zobaczą harcerza w mundurze potrafią podejść i pogadać czy nawet tylko uśmiechnąć się.

Murmańsk – życie za kołem podbiegunowym.

Ze względu na pobliską flotę armia ściśle nadzoruje cały region, a na drogach stoją liczne posterunki. Łodzie podwodne Floty Północnej wytwarzają odpady radioaktywne, które osiadają wraz z odpadami z reaktora radiowego Poljamyj, składują się na dnie Morza Barentsa. Mimo tej niechlubnej opinii rybacy na skalę przemysłową łowią w nim ryby. Trzeba wiedzieć, że życie za kołem podbiegunowym północnym nie jest łatwe. Jednak portowy Murmańsk ulokował się bezpiecznie i zacisznie w głębi długiego fiordu. Początkowo był tylko osadą rybacką, alianci w czasie I wojny światowej założyli tutaj port, który zaopatrywał okręty. Pełniącą w ten sposób Murmańsk funkcję wojskową był dwukrotnie zniszczony. Ludność zamieszkująca jego obszar trudni się budową okrętów, rybołówstwem, pracą w kopalniach oraz gospodarką leśną. W tym mieście znajdują się siedziby Polarnego Instytutu Gospodarki Rybnej i Oceanografii oraz Akademia Rybołówstwa. Ponadto będąc w tym mieście poczujemy klimat polarnego pejzażu – organizowane są wyścigi reniferów w ramach “Festiwalu Północy”, a kilka dzielnic to ewidentne przykłady socjalistycznej architektury. Warto zobaczyć także Pałac Kirowa, Muzeum Sztuk Pięknych, pomnik Aloszy – rosyjskiego żołnierza, jak również Muzeum, Regionalne.

Trochę struktury – ciąg dalszy oraz stopnie

Kolejnym szczeblem w strukturze jest hufiec. Zrzesza on wszystkie drużyny i gromady zuchowe, najczęściej z jednego miasta, jednak w większych miastach jest ich kilka i zrzeszają dane regiony miasta. Zbiór wszystkich hufców z danego województwa to chorągiew. Wyżej od chorągwi jest tylko główny sztab ZHP, który znajduje się w Warszawie. W harcerstwie za zasługi dawane są stopnie. Kolejno: jedna belka, dwie belki, jedna krokiewka, dwie krokiewki, jedna gwiazdka i dwie gwiazdki. Każdy harcerz otwiera sobie próbę na stopień jaki chce i dostaje zadania odpowiedniej trudności do stopnia. Gdy zaliczy wszystkie zadania, po jakimś czasie w uroczysty sposób otrzymuje odznaczenie. Są też trzy szczególne stopnie, które można zdobywać osobno od zwykłych. Są to wędrownik, podharcmistrz i harcmistrz. Nie jest łatwo je zdobyć, wymagany jest również odpowiedni wiek. Od niedawna został również wprowadzony naramiennik wędrowniczy, zwany również patką wędrowniczą. Każda osoba, która skończyła szesnaście lat, może otworzyć próbę na niego, i po jej zaliczeniu otrzymuje specjalny i charakterystyczny naramiennik.

Gry – ciąg dalszy

Kolejną uwielbianą zabawą przez harcerzy jest mafia. Można w nią grać prawie wszędzie. Wszyscy siadają w kółku, a jedna osoba prowadzi grę. Zawodnicy to miasto. Na początku gry wszyscy zasłaniają oczy, aby nic nie widzieć (najlepiej opaskami), następnie prowadzący wybiera od trzech do pięciu osób z mafii (zależnie od ilości osób, które biorą udział) oraz od jednego do trzech katanich, czyli policjantów. Następnie mafia eliminuje jakąś osobę, podczas gdy miasto ma zamknięte oczy. Dalej mafia idzie spać (zakrywa oczy) i budzi się (odkrywa oczy) katani lub kilku katanich i pytają się prowadzącego poprzez wskazanie palcem, czy dana osoba jest w mafii. Potem całe miasto się budzi bez osoby zabitej przez mafie. W tym momencie następuje debata na forum publicznym. Mieszkańcy typują osoby podejrzane o bycie w mafii. Policjanci muszą naprowadzać na osoby w mafii, jeśli dobrze wskazały wcześniej. Następnie prowadzący wybiera dwie osoby, które są najczęściej wymieniane jako osoby w mafii i następuje głosowanie spośród tych dwóch osób. Mieszkańcy albo zabiją członka mafii albo normalnego obywatela miasta. Gra kończy się, gdy zostaną zabici wszyscy mafiosi (wtedy miasto wygrywa) lub zostanie sama mafia (wtedy miasto przegrywa). Ważne jest, żeby nikt z grających nie podglądał. Uczciwość to główny element tej gry.

Jimmy Connors

Jimmy Connors to jeden z najwybitniejszych tenisistów w historii tej dyscypliny. Ma on an swoim kocie aż 105 wygranych turniejów tenisowych wysokiej rangi ATP. To najwięcej w historii, żaen inny zawodnik nie może się pochwalić taką ilością zwycięstw, ba żaden nawet nie wygrał 100 turniejów. Connors ma na swoim koncie również 8 tytułów wielkoszlemowych. TO jednak dość mało patrząc na ilość zwycięstw, jakie ma w całej karierze. Nigdy nie wygrał on na przykład turnieju Roland Garros, kilka razy dochodził tam do półfinału. Connors ma na swoim koncie również kilkanaście tytułów deblowych, dokładnie 15, ale żadnego wielkoszlemowego. Connors jest zawodnikiem, który przez niemal całą , bardzo długą notabene karierę utrzymywał bardzo wysoką formę. Zresztą mimo pięćdziesięciu kilku już lat nadal ją utrzymuje i nieźle radzi sobie w rozmaitych turniejach pokazowych, wraz ze swym kolegą McEnroe. Connors zarobił na korcie 8 641 040 dolarów. Connors w wieku 39 lat doszedł do półfinału US Open, to najstarszy zawodnik jaki grał na tym szczeblu w turniejach.

Irena Szewińska

Irena Szewińska to trzykrotna mistrzyni olimpijska. Prawdziwa polska i chyba jedyna polska multimedalistka olimpijska. Oprócz trzech złotych medali olimpijskich ma ona bowiem na swoim koncie również dwa srebrne i dwa brązowe medale olimpijskie. Szewińska zdobywała swoje medale na przekroju aż 4 olimpiad, czyli jak łatwo policzyć na przełomie kilkunastu lat. Szewińska ma również inne tytuły na swoim koncie. Po zakończeniu kariery Szewińska zajęła się działalnością sportową. W 2005 Szewińska została honorowym obywatelem Bydgoszczy- miasta którego nigdy nie opuściła- tam się wychowała i tam mieszka przez całe życie. Szewińska jest członkinią MKOL, czyli Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Szewińska ma na swoim koncie również wiele indywidualnych nagród za osiągnięcia sportowe oraz inne osiągnięcia nap przykład w działalności sportowej. Według przeglądu sportowego Szewińska jest najbardziej utytułowaną i najbardziej zasłużoną sportsmenką XX wieku w Polsce. I trudno się z tym zgodzić.

Agnieszka Radwańska

Agnieszka Radwańska to najlepsza polska tenisistka w historii. Mimo młodego wieku osiągnęła już więcej niż inne polskie tenisistki, których wiele nie było. Ostatnio, po turnieju Wimbledońskim Radwańska awansowała do pierwszej dziesiątki klasyfikacji WTA tenisistek. Radwańska jest oczywiście pierwszą Polką która tego dokonała. Polka ma na swoim koncie już 4 tytuły w turniejach WTA, to oczywiście najwięcej ze wszystkich polskich tenisistek. Radwańska już jako juniorka prezentowała kapitalną, doskonałą formę. Ta urodzona w 1989 roku zawodniczka triumfowała w juniorskim Wimbledonie w wieku 16 lat. Radwańska całkiem niedawno zarobiła pierwszy milion na korcie. Radwańska jest doskonała w tym co roni, i potwierdza, że ciężką pracą można osiągnąć naprawdę bardzo wiele rzeczy. Agnieszka ma siostrę Urszulę, rok młodszą , która dopiero puka do bram wielkiej kariery. Urszula wygrała z Agnieszką już jeden, jedyny dla Agnieszki zresztą turniej deblowy. Agnieszka Radwańska jest sporą nadzieje tenisa nie tylko polskiego ale i światowego.

Irkuck – metropolia gospodarcza środkowej Syberii

Pochodzenie narodu kozackiego na terenach rosyjskich owiewa mgiełka tajemniczości. Mimo wszystko to oni zajęli się uprawą jałowych gruntów stepowych, łącząc się we wspólnoty, którym przewodniczyli atamani. Uprawiali też rzemiosło wojenne, plądrując i rabując rozległe tereny nad Dnieprem. W czasach komunizmu bogatszych Kozaków pozbawiono majątków, zniesiono kozackie samorządy. Irkuck dzisiaj jest głównym ośrodkiem Syberii Wschodniej – gospodarczym (w tym Irkuckiego Zagłębia Węglowego), kulturalnym (z licznymi teatrami i filharmonią) i naukowym (9 szkół wyższych z Uniwersytetem Irkuckim, założonym w 1919 roku.) Jest także ważnym węzłem komunikacyjnym – drogowym i kolejowym z międzynarodowym portem lotniczym i portem rzecznym. W pobliżu skoncentrowany jest wielki przemysł, ale i można tu znaleźć również obszary dziewiczej przyrody. Okolice jeziora Bajkał należą do najpiękniejszych na całej Syberii.

Gry zespołowe i indywidualne

Dyscypliny sportowe można podzielić względem różnych cech m.in. względem liczby uczestników. Są to tzw. gry zespołowe inaczej drużynowe i indywidualne. Do gier zespołowych możemy zaliczyć te najbardziej tradycyjne, czyli np. piłka nożna, koszykówka, siatkówka, sztafety, curling, hokej, krykiet, piłka ręczna, polo, kajakarstwo, rugby itd. Do dyscyplin bardziej indywidualnych należą: atletyka, gimnastyka, kolarstwo, pięciobój nowoczesny, sporty strzelnicze, łucznictwo, jeździectwo, ujeżdżanie, boks, judo zapasy, szermierka, pływanie, tenis ziemny, stołowy, badminton, triatlon, łyżwiarstwo, narciarstwo, saneczkarstwo, kolarstwo, golf, wspinaczka, skialpinizm, lotniarstwo, motolotniarstwo, wyścigi motocyklowe, samochodowe, gry w karty, gry planszowe, karate, bilard, darts, snooker, taniec sportowy i towarzyski itp. W każdej dyscyplinie i przy każdym uprawianiu sportów bardziej niż amatorsko, potrzebny jest trener, lub np. szkoły mistrzostwa sportowego. Osoby decydujące się na uprawianie jakiejś dyscypliny sportowej nie mogą się obejść bez dorady, fachowego zdania. Trener zazwyczaj jest odpowiedzialny za przygotowanie, nastawienie psychiczne zawodnika, często zatrudniani są również dietetycy.

Robert Korzeniowski

Robert Korzeniowski to jeden z najwybitniejszych polskich sportowców w Historii, jeśli nie najwybitniejszy. Ten urodzony w 1968 chodziarz sportowy ma na swoim koncie aż 4 złote medale olimpijskie. To największa ilość medali w historii polskiego sportu na igrzyskach olimpijskich. Korzeniowski zdobywał złote medal kolejno : w 1996 w Atlancie- na 50 kilometrów, w 2000 roku w Sydney zdobył aż dwa złote medale: na 20 kilometrów i na 50 kilometrów. Wspaniały sukces Korzeniowskie osiągnął również w Atenach, gdzie zdobył swój czwarty i jak się później okazało ostatni medal olimpijski, znów złoty na 50 kilometrów. W sumie więc Korzeniowski jest czterokrotnym mistrzem olimpijskim. , Żaden inny polski sportowiec nie może poszczycić się takim osiągnięciem. Korzeniowski jest również wielokrotnym mistrzem Europy i mistrzem świata. Ma na swoim koncie również wiele pomniejszych tytułów. Po zakończeniu kariery sportowej Korzeniowski został dyrektorem sportowym TVP. Karierę zakończył niedługo po igrzyskach w Atenach.



Recent Comments

Szukaj

Trening piłkarza to oczywiście praca nad mięśniami nóg. a więc nad grupą zginaczy i prostowników uda. które działają na staw kolanowy. To właśnie staw kolanowy podlega największym obciążeniom podczas uprawiania tego sportu, stąd częste doniesienia o uszkodzeniach tego stawu u piłkarzy. Urazy najczęściej dotyczą łękotki. która znajduje się w przedniej części stawu kolanowego. W trakcie meczu trwa twarda walka między napastnikiem a pilnującym go obrońcą. Wślizg. element obrony, czasem kończy się urazem nogi napastnika. .