Kluby

Manchester United

Manchester United powstał w roku 1878, działalność rozpoczął pod inną nazwą, Newton Heath LYR. Gdy powstawał klub były obawy się, że piłkarze, a równocześnie pracownicy stacji kolejowej nie dadzą rady pogodzić pasji do piłki nożnej i pracą zawodową.
W 1888 roku powstałą w Anglii liga, ale Newton Heath w niej nie wystartował i dołączył dopiero w 1892 roku.
Newton Heath było nękana przez problemy finansowe i na początku XX wiek klubowi groziło bankructwo. Wtedy to pojawił się John Henry Davies, to on uratował klub. Davies jako właściciel miejscowego browaru, zainwestował pieniądze w lokalną drużynę. Na dzień dobry zmienił nazwę z Newton Heath na teraźniejszą Manchester United. Proponowane były także inne nazwy, takie jak Manchester Central i Manchester Celtic. Manchester United jako datę założenia podaje 26 września 1902 roku.
Wydarzeniem mającym spory wpływ na los Manchesteru miał Ernest Mangnalla, został on sekretarzem drużyny, ale nie tylko takie pełnił stanowisko, posiadał rozległą wiedzę na tyle dużą, że został pierwszym trenerem. W sezonie 1905/1906 w rozgrywkach Second Division, Manchester zajął 2 miejsce i awansował do najwyższej klasy rozgrywkowej. Już w roku 1908 Manchesteru United po raz pierwszy zdobył tytuł mistrza kraju. Manchester United wyprzedził w końcowej tabeli Aston Villa, miał aż 9 punktów przewagi. W kolejnym sezonie święcili zdobycie pucharu Anglii oraz zwycięstwo w meczu o Tarczę Dobroczynności. W tym samym roku Manchester przenosi się na nowy stadion Old Trafford.
Pierwszy sezon na nowym stadionie okraszony jest kolejnym zdobyciem tytułu mistrza Anglii przez zawodników Manchesteru, tym razem jednak okoliczności bardziej dramatyczne i walka zażarta, na finiszu ma tylko jeden punk przewagi na Aston Villą.
Rozgrywki ligowe zostają wstrzymane w związku z wybuchem I wojny światowej. W sezonie 1921/1922 United spada do drugiej ligi. Po trzech latach powracają do najwyższej klasy rozgrywkowej
Po awansie zespól Manchesteru nie odnosi żadnych sukcesów i w roku 1936 ponownie spada do drugiej ligi. W roku 1938 piłkarze Man.Utd. znów awansują do pierwszej ligi, lecz utrzymują się tylko rok i ponownie spadają. Sezon 1939/1940 nie wystartował ze względu na II wojnę światową. W czasie wojny stadion Manchesteru United Old Trafford został dwukrotnie zbombardowany.

Historia Man. Utd.

Sezon 1945/1946 to początek nowej ery dla Manchesteru. Trenerem zostaje legendarny dziś Matt Busby. Jego czasy to okres wspaniałej gry jego podopiecznych. Tuż po objęciu prze niego stanowiska pierwszego trenera drużyna zajmuje drugie miejsce. W sezonie 1947/1948 zdobywa Puchar Anglii oraz finiszuje na drugim miejscu w lidze za Arsenalem Londyn. Kolejne sezon Manchester kończy odpowiednio na 2 i 4 miejscu. W sezonie 1949/1959 klub może w końcu wrócić na Old Trafford, po zniszczeniach z drugiej wojny światowej. W sezonie 1952 klub świętuje swój trzeci tytuł mistrza Anglii. Czwarty i piąty tytuł mistrza Anglii Manchester zdobywa odpowiednio w sezonach 1956 i 1957.
Rok 1958 to pamiętna i tragiczna data w historii ManU. 6 lutego samolot, którym powracali z Belgradu do Anglii rozbija się w Monachium, po tankowaniu paliwa. Giną wtedy dwadzieścia-dwie osoby, w tym 7 piłkarzy. Nikt wówczas nie sądzi, że Manchester może zbudować znów mocny zespół, wyzwanie podejmuje Matt Busby, już po roku od wypadku jego zespól kończy na 2 miejscu w lidze z “nową” drużyną. Kolejnym trenerem, który święci wielkie triumfy z ManU jest sir Alex Ferguson
Alex Ferguson
Alex Ferguson objął drużynę Manchesteru w roku 1968. Ferguson oddał drużynie 100% swojego czasu i zaangażowania. W roku 1991 roku MU pokonując w finale Barcelonę 2:1 zdobywa pierwszy tytuł na arenie międzynarodowej pod wodzą Aleja Fergusona, mecz z Barceloną był finałem Pucharu Zdobywców Pucharów. To był dopiero początek jego wspaniałej historii. W roku 1999 ManU sięga po potrójną koronę. Zdobywają mistrzostwo Anglii i puchar Anglii oraz zwyciężają w pamiętnym finale Ligi Mistrzów z Bayernem Monachium.
Kolejne lata to pasmo coraz większych sukcesów dla klubu z Manchesteru. Zespól prowadzony przez Fergusona całkowicie zdominował Premier League, w ciągu 9 sezonów aż sześć razy zdobywali mistrzostwo Anglii. Rozgrywki międzynarodowe wychodziły im już gorzej, co prawda nie zanotowali jakiś spektakularnych porażek, ale na kolejny tytuł fani Manchesteru czekali do roku2008.W roku 2008 odbył się dramatyczny finał pomiędzy dwoma Angielskimi zespołami zakończony dopiero serią rzutów karnych. W kilka miesięcy po finale rozegranym w Moskwie Manchester wygrywa również w rozgrywkach o Klubowe Mistrzostwo Świata. Rok 2009 to kolejne sukcesy, docierają po raz drugi z rzędu do finału Ligi Mistrzów tym razem jednak przegrywają i zdobywają 18 tytuł mistrza Anglii w swojej bogatej historii.

FC Barcelona

FC Barcelona
FC Barcelona powstała 29 listopada 1899 roku. Stanowisko pierwszego prezesa Football Club Barcelona pełnił Walter Wild, wybrano wówczas barwy i herb klubu. Herbem klubu stał się herb miasta. Pierwsza składka członkowska wynosiła 2 pesety. Już po dziesięciu dniach od założenia klubu rozegrano pierwsze oficjalne spotkanie. Przeciwnikiem był zespół składający się z Anglików, Anglicy wygrali 1-0. Jako ciekawostkę podam, że oba składy drużyn były dziesięcioosobowe. Po dzień dzisiejszy można przeczytać archiwalny „La Vanguardia” gazeta zawiera szeroki opis pierwszego spotkania. Pierwsze zwycięstwo Barcelony to wygrywana 3-1 z zespołem Catala FC 21 grudnia. Pierwsze derby Katalonii zostały rozegrane 23 grudnia 1900 roku. Przeciwnikiem Barcelony był studencki zespół Sociedad Espanola de Futbol, znany obecnie jako Espanol. 13 maja 1902 roku rozegrano pierwszy mecz poza obrębem Katalonii. Przeciwnikiem był klub Madrit FC tak,tak obecny galaktyczny Real Madryt. Drużyna ze stolicy zawitał do Katalonii w 1916 roku, przegrała wówczas 0-3, a jednym z występujących zawodników by Santiago Bernabeu.
W 1923 roku Barcelona ma spore problemy, władze ostro walczą z separystycznym ruchem wywodzącym się właśnie z Katalonii. W tym właśnie roku zostaje wprowadzony zakaz używania języka katalońskiego oraz wywieszania katalońskich flag. W roku 1924 oddano Barcelonie nowy stadion, ale już po rozegraniu pierwszego spotkania został zamknięty aż na 4 lata, powodem takiej decyzji był to, że kibice palili hiszpańskie flagi i gwizdali w czasie hymnu narodowego, od którego rozpoczynało się spotkania. W roku 1940 generał Franco zmusza do zmiany nazwy na Club de Futbol Barcelona. Dopiero w 1975 roku (po śmierci generała) klub wraca do starej nazwy i znów można wywieszać katalońskie flagi. W latach 50 XX wieku do Barcelony miał trafić Di Stefano, najlepszy wówczas piłkarz świata, gdy dowiedział się o tym rząd robił wszystko, aby ten transfer nie doszedł do skutku.
Zaczęto nowe negocjacje kontraktowe i próbę skłonienia Di Stefano do przejścia do Realu, uważanego wówczas za czysto hiszpański klub. Pod olbrzymią presją generała Franco cały zarząd klubu z Barcelony poddał się do dymisji a Alfredo Di Stefano trafił do zespołu z Madrytu. W 1954 roku zaczęto budowę Camp Nou, budowa trwała do roku 1957 a jako ciekawostkę podam fakt, że pierwszym przeciwnikiem na nowym stadionie była Warszawska Legia. 13 sierpnia 1973 roku Barcelona za 922.000 funtów zakupiła jednego z swoich pierwszych wielkich gwiazdorów Johana Cruijffa, który przybył do Barcelony z Ajaxu Amsterdam. Zawodnik mógł wybrać Real Madryt, ale trafił do Barcelony. Decyzję swoją uargumentował tym, że nie będzie grał dla klubu, który popierał generał Franco.

Recreativo Huelva

Piłkarze Recreativo Huelva, Sheffield FC, Hamburger SV, Le Havre AC i Genoa CFC powinni teoretycznie odcinać tylko kupony od sławy, jednak tak nie jest i gra w drużynach, które pamiętają czas rewolucji przemysłowej nie jest gwarantem miejsca w elicie.
Najstarsze kluby piłkarskie Angielskie, Francuskie, Hiszpańskie, Niemiecki czy Włoskie dni największej chwały mają już za sobą. Nie grają w nich wielkie gwiazd, bardziej niż zysk cenią sobie tradycję.
– Każdy klub może być największy, może być najbogatszy, czy najbardziej utytułowany, ale tylko jeden klub najstarszy i to jesteśmy my – z dumą stwierdza, menedżer Sheffield FC. W październiku ubiegłego roku Angielski zespół obchodził 150-lecie istnienia. Obecnie zespół gra w dziesiątej lidze, zostaje zdecydowanie w cieniu sławnych sąsiadów – United i Wednesday, na jego mecze zasiada 200 – 300 kibiców, jednak jest coś niesamowicie cennego – klub jest uhonorowany najwyższym odznaczeniem FIFA – Rubinowym Orderem Zasługi. – Drugim takim klubem na świecie jest Real Madryt. Prezes mówi, że klub ma niezwykłą historię. Ma rację. Klub powstał dzięki dwóm pasjonatom krykieta oraz twórców pierwszych zasad gry w piłkę nożną – William Prest i Nathaniel Creswick. Na początku bardzo trudno było znaleźć przeciwników. Wyjściem, jakie udało się stworzyć to wewnętrzne gry np. kawalerów na żonatych czy zawodowców na amatorów. O wielkim zainteresowaniu piłką nożną jako nową dyscypliną niech świadczy fakt że już w roku 1862 tylko w okolicach Sheffield było już 15 klubów, rok później powstał związek FA.
Niepowtarzalna historia klubu zadziałała n wyobraźnię koncernów. Włoski producent opon, firma Pirelli, zainwestowała ostatnio w klub z Sheffield. Klub odcina się od obecnego futbolu i zaznacza, że pieniądze nie były i nie będą nigdy najważniejsze.
Zdecydowanie lepiej wygląda sytuacja Le Havre, najstarszego klubu na kontynencie. Klub założony został w1872 roku i jego wizytówką jest doskonała szkółka piłkarska i znany jest ze świetne pracy z młodzieżą.
Problemem zespołu Le Havre jest to, że ich wychowankowie szybko wyfruwają z rodzinnej akademii piłkarskiej. Gdyby zostawali, Le Havre co roku walczyłoby o mistrzostwo a nie tułało się w drugiej lidze. Praca specjalistów szkolących młodzieży jest doceniana. Działacze Le Havre z Liverpoolem kilka lat temu umowę o współpracy. Dzięki Premiership Francuski futbol jest rozpoznawalny na całym świecie.

Juventus

Juventus Football Club został założony w roku 1897. W 1899 roku zmieniono nazwę na Juventus FC, a w obecnie tradycyjnych biało-czarnych koszulkach piłkarze grają od 1903 roku. Rok później rozegrany został pierwszy mecz oficjalny. W 1905 roku Juventus sięga po pierwsze mistrzostwo Włoch. Pokonując Milan i Genue.. Po pierwszej wojnie światowej aspiracje zespołu wzrosły. W tym samym roku syn założyciele fabryki fiata został mianowany nowym prezesem.
Juventus przyciągał coraz więcej kibiców, więc postanowiono grać na Marsiglia Road. Lata 50 XX wieku to tytuły mistrzowskie w latach 1950, 1952,1958, 1960, 1961. W roku 1954 Giovanni oddał posadę prezesa swojemu bratu, bo chciał poświęcić więcej czasu firmie Fiat.
Na kolejny tytuł mistrzowski fani musieli czekać do 1967 roku.
Giampiero Boniperti w roku 1971 zostaje prezydentem. Kolejne 15 lat (1972-86) To pasmo sukcesów Starej Damy aż dziewięciokrotnie zdobywają mistrzostwo Włoch.
Najtragiczniejszym momentem tamtych czasów pozostający do dziś w pamięci wielu kibiców był finał Pucharu Mistrzów w roku 1985, mecz pomiędzy Juventusem i Liverpoolem. To co miało być meczem marzeń stało się horrorem. Rozwścieczeni kibice Liverpoolu zaatakowali kibiców Juve. Wynikiem tego ataku była śmierć 39 fanów z Włoch. Tragedia na Heysel jest chyba najczarniejszą kartą w historii piłki nożnej.
Wydarzenia to było emitowane na prze bardzo wiele stacji telewizyjnych, w tym także przez TVP. Zamieszki wybuchły około godzin 19. Fani Liverpoolu przedarli się przez ogrodzenie i zaatakowali kibiców Juventusu. Włosi zaczęli uciekać tratując się wzajemnie. Część osób zginęła pod ścianą, która się zawaliła pod naporem tłumu.
Pomimo tragedii mecz rozegrano, a Juventus po raz pierwszy sięgnął po Puchar Mistrzów. W składzie Juventusu występowali wówczas Boniek i Platini.
Rok 1994 to początek pracy wówczas nikomu nieznanego Marcello Lippiego, zyskał on od samego początku uznanie, kibiców, piłkarzy i działaczy. Już w pierwszym sezonie wywalczył pierwszy mistrzowski tytuł od 9 lat i doprowadził zespól Juve do finału pucharu UEFA.
Sezon 1995/96 to już upragniony sukces w Lidze Mistrzów orz 24 mistrzostwo Włoch.
Lippi jeszcze dwukrotnie grał w finale Ligi Mistrzów al. Dwukrotnie przegrywał, w roku 1998 Juventus po raz 25 zdobywa scudetto.

Liverpool

Gdy John Holding w maju 1892 roku zaczynał budowę zespołu nie spodziewał się prawdopodobnie, że buduje coś, co przetrwa ponad wiek a do tego będzie mieć fanów na całym świecie.
Obecny stadion Liverpoolu – Anfield Road – był na początku stadionem lokalnego rywala – Evertonu, który powstał w roku 1878. The Tofees grali na tym stadionie od roku1884, wynajmowali stadion od właścicieli ziemi, na której on stał. John Holding w 1891 roku, wykupił całe prawa do stadionu, i zażądał od Evertonu podniesienia czynszu dwu i pół krotne.
Właściciele Evertonu odmówili i przenieśli się na oddalony o zaledwie o milę od Goodison Park. Podczas przenosin doszło w Evertonie do rozłamu i na starym stadionie postanowiło pozostać trzech piłkarzy. W ten oto sposób mając stadion i 3 piłkarzy John Holding zaczął budować zespól. Na początku zawodnicy uważali sięga prawidłowych spadkobierców Evertonu i chcieli zarejestrować swój klub, ale FA odmówiła rejestracji pod taką nazwą i zarejestrowana została nazwa Liverpool F.C.
Pierwszym dyrektorem zarazem trenerem został Johna McKennę, po nominacji sprowadził do zespołu trzynastu szkockich zawodników. Sezon 1893/1894 klub rozgrywał na boiskach drugiej ligi. Liverpool niepokonany wygrał ligę i awansował do pierwszej ligi. W roku 1896 zespól obejmuje pierwszy z wybitnych trenerów w historii Tom Watson i pracuje on aż do roku 1915 i zawieszenia rozgrywek w związku z wybuchem I wojny światowej.
Liverpool pod jego wodzą zdobywa swoje dwa pierwsze mistrzowskie tytuły w 1901 i 1906 roku. W 1914 roku gra pierwszy raz w finale Pucharu Anglii jednak nie udaje im się go zdobyć. David Ashworth zostaje menadżerem po wojnie, w latach 1921-1923 Liverpool wygrywa dwa razy z rzędu ligę. Kibice na kolejny tytuł mistrza kraju musieli czekać aż ćwierć wieku aż do roku 1947. Jak do tej pory jest to najdłuższy okres w klubowej historii, w którym nie sięgnęli gracze Liverpoolu po mistrzostwo Anglii. Największy upadek w swojej bogatej historii Liverpool zaliczył w roku, 1954 gdy spadli do niższej klasy rozgrywkowej.

Inter

FC Inter powstał 9 marca 1908 roku, założyła go przez grupa działaczy innego zespołu z Mediolanu – dzisiejszego AC Milan. Decyzję podjęło kilku działaczy zmęczonych dominacją Włochów w zespole, postanowili stworzyć swój własny klub. Dali mu nazwę Internazionale(tłum. międzynarodowy). Głównym celem nowej drużyny od samego początku istnienia była otwartość na piłkarzy zagranicznych, którzy praktycznie zawsze i w każdym sezonie znajdowali się w kadrze Interu.
Największą aktywność przy projektowaniu logo wykazał malarz Giorgio Muggiani, zaprojektował on okrągły symbol klubu składający się z dwóch kół – niebieskiego, a w nim czarnego, obydwa kolory otoczone były barwą złotą. W środku także na złotym tle znajdowały się białe litery – FCIM, co znaczyło International Football Club Milan(Międzynarodowy Piłkarski Zespół Mediolan).
Początkowo plan był taki aby nowy klub nazwać “Milano”, jednak ponieważ podobieństwo było zbyt duże do Milanu działacze postanowili nazwać swój klub zgodnie z programem działania nastawionym na otwartość dla piłkarzy zagranicznych.
powstał 9 marca 1908 roku, założyła go przez grupa działaczy innego zespołu z Mediolanu – dzisiejszego AC Milan. Decyzję podjęło kilku działaczy zmęczonych dominacją Włochów w zespole, postanowili stworzyć swój własny klub. Dali mu nazwę Internazionale(tłum. międzynarodowy). Głównym celem nowej drużyny od samego początku istnienia była otwartość na piłkarzy zagranicznych, którzy praktycznie zawsze i w każdym sezonie znajdowali się w kadrze Interu.
Największą aktywność przy projektowaniu logo wykazał malarz Giorgio Muggiani, zaprojektował on okrągły symbol klubu składający się z dwóch kół – niebieskiego, a w nim czarnego, obydwa kolory otoczone były barwą złotą. W środku także na złotym tle znajdowały się białe litery – FCIM, co znaczyło International Football Club Milan(Międzynarodowy Piłkarski Zespół Mediolan).
Początkowo plan był taki aby nowy klub nazwać “Milano”, jednak ponieważ podobieństwo było zbyt duże do Milanu działacze postanowili nazwać swój klub zgodnie z programem działania nastawionym na otwartość dla piłkarzy zagranicznych.

Arsenal

Już w 2 lata po założeniu, Arsenalu, czyli w roku 1888, klub miał swój pierwszy herb. Na herbie widać było trzy kolumny, wyglądały, co prawda jak kominy, ale tak naprawdę były to skierowane w górę armaty. Wynikało to z faktu, że wielu zawodników Arsenalu było pracownikami okolicznych zakładów zbrojnych, z których słynęła okolica. Armaty w herbie sygnalizują związek Arsenalu z Woolwich, pomimo że ponad dziewięćdziesiąt lat temu Arsenal przeprowadził się do innej dzielnicy armaty nadal pozostały znakiem rozpoznawczym Kanonierów. Pod koniec XIX wieku herb klubu nie miał aż takiego znaczenia, jakie przypisuje mu się w obecnych czasach, herb nie był marką, nikt specjalnie nie identyfikował się z nim i występował praktycznie tylko na oficjalnych pismach lub na programach meczowych. Arsenal przeniósł się na Highbury w roku, 1913 ale pomimo przeprowadzki zdecydowana, że w herbie pozostanie nawiązanie do historii. Zmieniono jednak nazwę z Woolwich Arsenal zostałam Arsenal.
W sezonie 1949/1950 światło dzienne ujrzał nowy herb, chyba najsłynniejszy. Widać go było w każdym programie przedmeczowym. Herb miał armatę zwróconą w lewą stronę, gotycki napis Arsenal a od spodem Victora Concordia Crescit – Harmonia rodzi zwycięstwo. Słowa zapisane przez Harryego Homera po zwycięskim sezonie i wspaniałej grze. Kolejne 53 lata to tylko drobne zabiegi kosmetyczne na herbie, ale właściwie pozostawał niezmienny. W sezonie 2001/2002 dodano ze względów komercyjnych więcej żółtego koloru, zmieniając biało-złoty napis Arsenal na żółty. Napis Vicotra Concordia Crescit przemalowano na kolor czerwony, dzięki czemu stał się wyraźniejszy. Wielka rewolucja miała miejsce w roku 2002. Wówczas zdecydowano o całkowitej zmianie herbu, złożyły się na to 2 ważne przyczyny. Pierwsza to taka, że herb z napisem Vicotra Concordia Crescit na przestrzeni lat wielokrotnie zmieniał swoją formułę, miał wiele elementów niewiadomego pochodzenia i trudno było ustalić prawa autorskie do poszczególnych jego elementów. Dlatego klub nie mógł posiadać pełnych praw do wszystkich elementów znajdujących się na herbie. Druga sprawa to, że zarząd klubu uznał, że w obliczu sukcesów i przeprowadzki na nowy stadion należy stworzyć całkiem innowacyjny klubowy herb.

Chelsea Football Club

Chelsea Football Club to pełna nazwa klubu angielskiego mieszczącego się na Stamford Bridge, zawodnicy grają pod przydomkiem “The Blues”. Zespół powstał w roku 1905. Założony przez dwóch biznesmenów a przy okazji fanatycznych kibiców piłki nożnej. Panowie Ci upatrzyli sobie na siedzibę swojego klubu zachodni Londyn, chyba nie przypuszczali wtedy że budują zespól, który później będzie znany na całym świecie.
Zapewni dżentelmeni Ci nie liczyli na sukces, kochali piłkę nożną i dlatego zainwestowali. Zacznijmy historię “niebieskich”. W 1906 r. Chelsea przystępuje do rozgrywek League Two i kończy na 3 pozycji. Taki sukces niewątpliwie był zasługą John’a Robertson’a. Sezon 1907/08 był przełomowy dla historii „niebieskich”, trenerem został David Calderhead, i pozostał on stanowisku aż 26 lat, do dziś jest to klubowy rekord, jako trener wprowadził Chelsea do najwyższej klasy rozgrywkowej.
Największym jego sukcesem było dotarcie do finału Pucharu Anglii w roku 1915. Jako ciekawostkę można podać, że w roku 1936 rozegrali mecz z Krakowską Wisłą na 30 lecie jej istnienia. Od 1931 roku Chelsea bez spadku grała w najwyższej klasie rozgrywkowej, uwieńczeniem tej długiej serii było zdobycie w sezonie 1954/55 Mistrzostwa Anglii. Chelsea zdobyła mistrzostwo w pięćdziesiątą rocznicę swojego istnienia.
W obecnym czasie trenerem był Drake , który sam ubrany w dres uczestniczył w treningach, o drugie zmieniał nastawienie do kibiców, mówił: “przychodzą na Stamford Bridge oglądać mecz, a nie kibicować Chelsea. Ludzie mają jeść, pic i spać myśląc o Chelsea”. Częścią wprowadzania zmian było usunięcie z herbu sędziwego staruszka ( zastąpiono literami). Ostatecznie wszystko zostało wykonane z jego wolą i wraz z przyjęciem nowego herbu klub star się dla kibiców. Drake rozwinął sieć skautingu, dlatego mógł ściągać z niższych lig młodych i zdolnych zawodników a do tego byli żądni sukcesu, ciekawostką jest również to, że niebiescy jako pierwszy angielski klub polecieli na mecz samolotem. Był moment, że mogło się wydawać, że jego wysiłki pójdą na marne, gdy w 1953 roku Chelsea mało nie spadła z ligi, następny sezon był już jednak dla nich lepszy.
Gdy na półmetku sezonu 54/55 Chelsea była na 12 miejscu nikt nie sądził, że może się włączyć do walki o tytuł, jednak po imponującym finiszu „niebiescy” mogli się cieszyć ze swojego pierwszego mistrzostwa Anglii.

Chelsea

Z kolejnego tytułu fani Chelsea cieszyli się po upływie aż pięćdziesięciu lat, mistrzostwo zdobył kolejny rewolucjonista  – Mourinho. Oprócz mistrzostwa zdobyli jeszcze Tarczę Dobroczynności. Lata 60 XX wieku to utrzymywanie się Chelsea w czołówce najlepszych zespołów w Anglii.
W roku 1971 Chelsea zdobyła pierwszy europejski puchar, pokonując w finale Pucharu Zdobywców Pucharów, Real Madryt. Lata 70 to problemy finansowe klubu związane z modernizacją stadionu. W Lata 70-te i 80-te to okres brutalnych kibiców, zwanych HeadHunters, bała się ich cała Anglia, ówczesny dziennikarz, tak opisał chuliganów: Najgroźniejsi byli “Chelsea Headhunters”, czyli “Łowcy głów” z londyńskiej dzielnicy Chelsea, którzy na stadionach pojawiali się jako tysięczna armia chuliganów. Wewnątrz grupy panowały quasi-wojskowy regulamin. “Łowcy głów” szczególnie nienawidzili Żydów, którzy kibicują innej londyńskiej drużynie – Tottenhamowi.
Końcówka lat osiemdziesiątych to spadek do drugiej ligi. Chelsea powraca w latach 90 i zdobywa Puchar Zdobywców Pucharów oraz Superpuchar Europy. Drużyna grała świetnie i w 1999 roku była bardzo blisko zdobycia mistrzostwa, zajęli trzecie miejsce po walce do samego końca sezonu. Niestety kolejne kłopoty finansowe nękają Chelsea na przełomie wieków, klub ma ponad 140 milionów funtów długu. Na szczęście w klub zainwestował multimilioner rosyjski Roman Abramowicz, wyciągnął zespół z długów, teraz Chelsea święci wiele triumfów. Londyńska Chelsea jest obecnie jednym z najbogatszych klubów sportowych na świecie i nikt nie może sobie pozwolić na zlekceważenie ekipy ze Stanford Brige. Twórcą sukcesów by Jose Mourinho, który stworzył maszynę do zwyciężania. „Niebiescy” w sezonach 2004/2005 i 2005/2006 dwa razy z rzędu zdobywali najcenniejsze trofeum w Anglii. Doszli również do finału Ligi Mistrzów. Pomimo że Jose Mourinho już odszedł z Chelsea kibice patrzą w przyszłość wieloma nadziejami, potężny właściciel, wielkie fundusze i dobrzy gracze. Tak buduje się potęgę w dzisiejszym futbolu.

Popularność klubów

Blisko dziesięć tysięcy osób wzięło udział w ankiecie przeprowadzonej przez SPORT+MARKT na temat wskazania najpopularniejszego zespołu piłkarskiego w Europie. Wyniki pokazują, że najpopularniejsze zespoły są na półwyspie Iberyjskim. Niektóre nazwy zespołów, które trafiły do czołowej dwudziestki mogą być zaskoczeniem.
W badaniu udział wzięło około 9,600 osób, które zadeklarowały zainteresowanie piłką nożną. Pochodzili oni z 16 krajów, co daje średnią liczbę 600 osób z każdego kraju.
Pierwsza czwórka najpopularniejszych to:
1. FC Barcelona
2. Real Madryt
3. Manchester United
4. Arsenal Londyn
Przeprowadzając to badanie naukowcy dokonali również estymacji wielkości bazy kibiców każdego z klubów ujętych w badaniu. Zgodnie z wynikami Barcelona ma obecnie w Europie ok. 50.3 miliona kibiców, Real Madryt 46 milionów, Manchester prawie 33 miliony a czwarty Arsenal niespełna 23 miliony kibiców. Pomimo że kluby angielskie dysponują w swoim kraju większą ilością kibiców niż kluby hiszpańskie, jednak kluby z półwyspu mają więcej kibiców rozrzuconych po całym kontynencie. Na 16 miejscu znalazła się drużyna Wisły Kraków, przypominam, że jest to lista 16 najpopularniejszych zespołów w Europie. 37% ankietowanych Polaków wskazało właśnie na Wisłę, dzięki temu Wisłą pozostawiła inne marki daleko w tyle. Osoba reprezentująca SPORT+MARKT tak skomentowała wyniki, jakie przyniosły badania:
”(…) Obok Chelsea Londyn, to FC Barcelona jest największym wygranym tegorocznej edycji badania. Real Madryt jest nadal bardzo popularny w Europie, ale zmniejszenie bazy sympatyków tego klubu w Europie aż o 11% w ciągu ostatnich pięciu sezonów każe wskazać klub z Madrytu jako największego przegranego w tym badaniu.”
“(…) Fakt, że Chelsea zwiększyła liczbę swoich sympatyków w Europie aż pięciokrotnie wskazuje na dynamikę rynku futbolowego.”
„(…) Europa to nadal rynek oferujący wielkie możliwości rozwoju dla klubów piłkarskich. W ciągu dwu ostatnich dziesięcioleci, wiele z nich zwiększyło swoje obroty cztero- lub pięciokrotnie. Narodowe stacje telewizyjne przestały dominować na krajowych rynkach, a to sprawia, że do piłki nożnej trafiają pieniądze z nowych źródeł i nowych mediów, do tego tworzą się możliwości odkrycia nowych grup docelowych dla oferty klubów”.
Jeżeli przeanalizujemy dokładniej wyniki badań oraz komentarze, jakie udzieliła firma zobaczymy, że jednym z elementów decydujących o popularności klubu była wielkość populacji kraju reprezentującego dany klub. Dlatego w pierwszej dwudziestce znalazły się aż trzy kluby rosyjskie, patrząc w ten sposób musimy dostrzec rewelacyjny wynik Ajaxu.



Recent Comments

Szukaj

Trening piłkarza to oczywiście praca nad mięśniami nóg. a więc nad grupą zginaczy i prostowników uda. które działają na staw kolanowy. To właśnie staw kolanowy podlega największym obciążeniom podczas uprawiania tego sportu, stąd częste doniesienia o uszkodzeniach tego stawu u piłkarzy. Urazy najczęściej dotyczą łękotki. która znajduje się w przedniej części stawu kolanowego. W trakcie meczu trwa twarda walka między napastnikiem a pilnującym go obrońcą. Wślizg. element obrony, czasem kończy się urazem nogi napastnika. Opinie o adwokacie Pawle Olszewskim z Kancelarii Ultimatum bohaterze reportażu Polsatu https://portal-konsumenta.com/opinie-o/kancelaria-ultimatum , Kancelaria Ultimatum KRS i NIP.