Sport

Dyscypliny sportowe

Dla chcących uprawiać sport istnieje wiele dyscyplin sportowych, np.: koszykówka, siatkówka, piłka nożna, karate, judo, boks, tenis stołowy tenis ziemny, aerobic, gimnastyka, golf, biegi, o różnej długości, sztafety rzut oszczepem, skok w dal, pływanie, skoki narciarskie, seks, wspinaczka wysokogórska, ścianki wspinaczkowe, taniec, strzelanie z łuku, z broni palnej, jazda na rowerze, pływanie na żaglówkach, motorówkach, kajaki, przeloty balonem, prowadzenie helikoptera, awionetki, jazda konna, kręgle, akrobatyka, kolarstwo, pięciobój, łucznictwo, strzelectwo, judo, zapasy, taekwondo, szermierka, hokej, rugby, łyżwiarstwo, bobsleje, snowboarding, saneczkarstwo, skeleton, curling, ringo, fitness, baloniarstwo, lotniarstwo, gra w karty, szachy, warcaby, capoeira, nurkowanie, bilard, darts, snooker, hurling, krokiet, krykiet, palant, paintball, piłka ręczna, squash, taniec towarzyski, taniec sportowy, wrotkarstwo, rolkarstwo, polo, surfing, bojery, windsurfing, spływy sportowe, kung-fu, kickboxing, kendo, scrabble, sport żużlowy, wędkarstwo sportowe, myślistwo sportowe, modelarstwo lotnicze i kosmiczne, paralotniarstwo, rodeo, psie zaprzęgi, przeciąganie liny, biegi narciarskie, baseball, badminton, triathlon, podnoszenie ciężarów. Sporty ekstremalne na przykład: bungee jumping, skoki spadochronowe, rajdy samochodowe, motorowe, alpinizm, skialpinizm itp.

Wielki Szlem Marii Esther Bueno

We wrześniu 1960 roku koronkowe spodenki Marii Bueno oglądane na kortach Wimbledonu były nieco przyzwoitsze. Zarząd klubu wydał surowe przepisy dotyczące bielizny dozwolonej na korcie. Sama gra Bueno zyskała na dojrzałości. Zjednywała widzów niezwykłą różnorodnością- istnym bogactwem zagrań. W Ameryce Darlene Hard znalazła nie tylko przyjaciółkę, lecz także partnerkę w grze podwójnej. Wspólnie wygrały w maju w Paryżu, w czerwcu w Forest Hills i we wrześniu w Wimbledonie. Wraz z Brytyjką Christine Truman udało jej się zwyciężyć w Melbourne. Jako pierwsza kobieta zdobyła w grze podwójnej Wielkiego Szlema. Liczne choroby i operacje zmuszały ją do ciągłych oświadczeń na temat wycofywania się ze sportu. Ostatnie wielkie zwycięstwo osiągnęła w 1968 roku. W wieku 27 lat wyczerpała już swoje możliwości. W Sao Paulo wystawiono jej pomnik, wydano również znaczek pocztowy z jej podobizną. Była to wielka i niezapomniana tenisistka, wielka gwiazda tego spotu lat sześćdziesiątych XX wieku. Wimbledon wygrywała w sumie trzy razy : w 1959, 1960 i 1964 roku. Urodziła się w roku 1939 w Sao Paulo.

Piłka Nożna – ciąg dalszy

Jeśli jest to mecz pucharowy, to możliwa jest również dogrywka, jeśli następuje remis w danym meczu lub dwumeczu. Wtedy dodawane są dwie połowy dogrywki po piętnaście minut. Jeśli nadal po dogrywce będzie remis, następują rzuty karne. Rzut karny odbywa się z jedenastego metra od bramki. Zawodnik staje sam na sam z bramkarzem. Pierwsza seria rzutów karnych odbywa się po pięc strzałów każdej z drużyn. Jeśli liczba goli będzie taka sama, następuje tak zwana nagła śmierć. Wtedy wygrywa drużyna, która strzeli gola, a następnie przeciwnicy nie strzelą. Istnieją kary za złe zachowanie czy sfaulowanie przeciwnika. Żółta kartka jest ostrzeżeniem. Po otrzymaniu dwóch żółtych kartek w jednym meczu, zawodnik automatycznie otrzymuje kartkę czerwoną, czyli musi opuścić boisko. Oczywiście zawodnik może otrzymać czerwoną kartkę od razu. W meczach ligowych istnieje punktacja za udział w meczu. Za wygraną otrzymuje się trzy punkty, za remis obie drużyny otrzymują po jednym punkcie, natomiast w przypadku przegranej nie dostaje się punktów w ogóle. W ligach punkty są brane pod uwagę w celu wyłonienia mistrza kraju, a na różnych turniejach, ustala się drużyny, które wychodzą z grupy.

Adam Małysz

Orzeł z Wisły ot jedne z najwybitniejszych polskich sportowców w historii. TO nie tylko najlepszy polski skoczek narciarski, ale i jeden z najlepszych sportowców polskich w ogóle. Mało który polski sportowiec może się pochwalić takimi sukcesami, jak wielokrotne w mistrzostwo świata i medale olimpijskie. Wygrywał on również turniej 4 skoczni i 4 krotnie był laureatem kryształowej kuli dla najlepszego skoczka w pucharze świata, to rewelacyjny wynik. Zdobywał ten tytuł zresztą aż 3 razy z rzędu, co jest absolutnym rekordem w dziejach. Zresztą również 4 razy kryształowa kula jest rekordem, tyle, że Małysz dzierży ten rekord wspólnie z Nykannenem. Małysz wygrywał już 38 konkursów w pucharze świata. Warto wspomnieć , że Małysz jest wielokrotnym mistrzem Polski. Ma ponad 20 tytułów, co świadczy o jego kompletnej i nieprzerwanej dominacji w polskich jak i światowych skokach narciarskich. Małysz to prawdziwa Polska legenda portów zimowych. Małysz jest legendą sportu polskiego jak i światowego.

Siatkówka

Siatkówka, a właściwie piłka siatkowa, jest sportem bezkontaktowym z przeciwnikiem, to znaczy, że przeciwnicy nie mają ze sobą kontaktu fizycznego. W grze uczestniczą dwie drużyny. W każdej drużynie znajduje się sześciu zawodników. Boisko ma kształt prostokąta i jest przedzielone powieszoną siatką. Oczywiście każdy mecz jest prowadzony przez sędziów. Dwóch przy siatce, oraz czterech przy rogach boiska. Każdy mecz trwa od trzech do pięciu setów. Jest to zależne od tego, że wygrywa zespół, który wygra trzy sety. Każdy set trwa dotąd, aż któraś z drużyn zdobędzie dwadzieścia pięć punktów, jednak set może również potrwać do pięćdziesięciu punktów, gdyż jeśli zaistnieje sytuacja, że każda z drużyn ma po dwadzieścia cztery punkty, to wygrywa ta, która zdobędzie przewagę dwóch punktów. Dlatego jeśli drużyny zdobywają punkty na zmianę, to set się przedłuża. W sytuacji wyniku w setach dwa do dwóch, ostatni set trwa tylko do piętnastu punktów i jest zwany “tie-breakiem”. Set trwa średnio od dwudziestu do trzydziestu minut, jednak nie zawsze tak jest. Cały mecz trwa od około godziny do ponad dwóch godzin. Wszystko zależy od ilości setów.

Martina Navratilowa

Martina Navratilowa urodziła się w roku 1956. Ta fenomenalna sportsmenka całe życie poświęciła tenisowi. Urodziła się i wychowywała w Pradze. Już w bardzo młodym wieku została profesjonalistką i zaczęła osiągać sukcesy na arenie międzynarodowej. Czeszka uzyskała status profesjonalny w 1975 roku i proszę sobie wyobrazić , że jest aktywna do dziś! To jest absolutny fenomen. Czeszka w sumie wygrała aż uwaga 167 turniejów z cyklu WTA, to najwięcej w historii. Tytyłów wielkoszlemowych ma zaledwie 18, 14 razy przegrywała w finale. O ile tytułów ma mniej niż Steffi Graf, o tyle finalów rozegranych więcej, Steffi 31, a Martina aż 32. Więcej ma tylk Chris Evert – 34. Do tego Martina wygrywała również bardzo wiele turniejów w deblu, wygrała ich aż 177. TO oczywiście najwięcej w historii. Navratilova jak widać dzierży bardzo wile rekordów, i wciąż pozostaje w grze, mimo ponad 50 już lat. To niebywały wyczyn, ale też niebywałą postacią jest Czeszka Martina Navratilova. Na pewno jedna z najelszych tenisistek XX wieku.

Roger Federer

Roger Federer to doskonale znany i lubiany szwajcarski tenisista. Federer zaczął odnosić sukcesy w bardzo młodym wielu i od kilku już lat jest liderem światowego rankingu ATP. Jego największym rywalem jest Hiszpan Rafael Nadal. Federer wygrał już łącznie 55 turniejów, z tego aż 12 turniejów wielkiego szlema, więcej ma tylko Pete Sampras -14 tytułów. Federer słynie przede wszystkim ze wspaniałej gry technicznej. Jako jedyny tenisista używa forhendu przy serwisie jako uchwyt do serwowania. Federer posiada niesamowity elektryczny wręcz forehand oraz doskonale radzi sobie ze stresem, co czyni z niego gracza kompletnego. Federer regularnie wygrywa turnieje wielkoszlemowe, regularnie również dochodzi do finału Roland Garros, jednak tam zawsze jak do tej pory musi uznawać wyższość genialnego na tej nawierzchni Hiszpana Rafaela Nadala, który już 4-krotnie okazywał się tam lepszy. Federer jest jednym z najwybitniejszych tenisistów w historii, na pewno jeśli wygra Roland Garros zostanie uznany za numer jeden w historii.

Pierwszy zwycięzca wielkoszlemowy

25 wrześni 1938 roku Rudy i piegowaty, wysoki i niezbyt zgrabny Donald Budge, którego bekhend nazywano majestatycznym dokonał rzeczy niezwykłej. W dniu 25 września pokonał Gene Mako w finale Forest Hills, ukoronował ty swą serię sukcesów. Nigdy przedtem w jednym roku kalendarzowym tenisista nie wygrał aż 4 wielikc turniejów międzynarodowych. O tak zwanym Wielkim Szlemie w tenisie przedtem tylko mówiono, teraz znalazł się ktoś kto tego dokonał. Budge wygrał 24 razy grę pojedynczą mężczyzn, oddając przy tym tylko cztery sety. W 1938 roku w turnieju wimbledońskim i turnieju Forest Hills również zdobył tytuły mistrzowskie w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej. W latach 1935-1938 wystąpił jedenaście razy w reprezentacji pucharowej USA, wygrywając 25 ze swoich 29 meczów. To przede wszystkim dzięki niemu Puchar Davisa powrócił do kraju swojego fundatora. Wielki Szlem Donalda Budge’a okazał się doskonałym interesem. Po sezonie 1938 Budge przeszedł na zawodowstwo. We wrześniu 1938 roku Donald Budge odniósł czwarte zwycięstwo w turnieju wielkoszlemowym, po Melbeurne, Paryżu i Wimbledonie wygrał również w Forest Hills.

Puchar Davisa 1907- sensacyjne rozstrzygnięcia!

W lipcu 1907 roku odbył się kolejny puchar Davisa. Czarny był to rok dla Amerykanów i Anglików. W Wimbledonie Australijczyk Norman Brooks pokonał Dohertye’go, który przez 5 kolejnych lat był niepokonany. Najgorsze stało się jednak w Pucharze Davisa. Amerykanom nie powiodła się próba odebrania Anglikom pucharu na Wimbledonie. Teraz do gry przystępuje drugi pretendent. Brookes i Wilding grali w barwach “Australazji”. Nikt o takim kraju i gdy nie słyszał. Na mapach południowej półkuli nie ma takiego kraju. Imperium Brytyjskie jest jednak duże, pocieszają się obserwatorzy i na pewno gdzieś na jego obszarze taki kraj istnieje. Wkrótce wątpliwości geograficzne przestają się liczyć, wszystkich interesuje tylko jedno, “Australazja” odbiera Puchar Davisa. Brawo dla panów Wildinga i Brooksa. To była sensacja, lecz panowie pokazali naprawdę wielką klasę i pokazali nowe kierunki w tenisie. Oczywiście jeden z nich był z nowej Zelandii, a drugi z Australii, stąd nazwa “Australazja”. Chociaż przecież nie było takiego kraju na mapie, ale wtedy nikomu to chyba nie przeszkadzało, przynajmniej nie organizatorom turnieju.

Gra w tenisa podbija cały świat

1882 rok – proroctwo nie spełnia się. Pierwszy zwycięzca Wimbledonu uważał że tenis jest grą zbyt skomplikowaną i nie zdobędzie dużej popularności. Stało się jednak zupełnie inaczej. Po tym jak Irlandczycy zorganizowali w 1879 roku turniej tenisowy pań w Dublinie, pierwszy taki turniej w historii, w którym wystąpiła May Langrishe, uznawana za pierwszą w historii mistrzynię tenisa, trawniki Wimbledonu również stały się dostępne dla pań. W 1884 roku zwyciężczynią w Wimbledonie została Maud Watson, która z powodzeniem obroniła ten tytuł rok później. W Nowym Jorku założono 34 kluby, które z kolei założyły Mational Lawn Tennis Association. Na Rhode Island odbyły się pierwsze w historii tenisowe mistrzostwa USA. Przez pierwsze 7 lat w grach pojedynczych zwyciężał Richard D. Sears. Wraz z przewodniczącym związku Kamesem Dwightem był on pięciokrotnie mistrzem w grze podwójnej. W 1887 roku liczba tenisistów w Brooklyn Park przekroczyła już 6000. W tym samym roku 17-letnia Ellen Hansell zwyciężyła w pierwszych mistrzostwach USA pań. Popularność tenisa na świecie znacznie wzrosła, rozpowszechniła się na kontynent amerykański, nie tylko europejski.

Sport zimowy

Nadchodzi zima wielkimi krokami a co za tym idzie uprawianie sportów przez ich pasjonatów. Sporty zimowe jak i inne sporty poprawiają naszą sylwetkę, zmuszając nas bowiem do wysiłku fizycznego. Sporty zimowe są to sporty uprawianie w czasie zimy. Aby móc uprawiać sporty zimowe koniecznie jest, aby był śnieg. Ponieważ jednym z rodzajów sportów zimowych jest jazda na nartach i snowboardzie. Sporty tego typu wymagają jednak dobrego przygotowania. Najpierw ktoś fachowy musi nas nauczyć uprawiania tych sportów, ponieważ sami możemy zrobić sobie krzywdę. Ponadto do uprawiania tych sportów potrzebny jest już specjalistyczny ekwipunek. Aby uprawiać te sporty konieczne jest, aby zakupić odpowiednią odzież, taką jak: spodnie i kurtka, rękawice i gogle. Jednak najdroższą częścią tych sportów są oczywiście buty i narty lub deska snowboardowa. Innym i nieco tańszym zimowych sportem jest jazda na łyżwach. Wystarczy bowiem do tego sportu zakupić łyżwy i już można doskonalić się na lodowisku. Sporty zimowe są doskonałą formą spędzania czasu wolnego.

Rafael Nadal

Rafael Nadal to doskonale znany hiszpański tenisista. Słynie z niesamowitej siły gry i szybkości, co czyni go graczem wybitnym i niesłychanie groźnym dla swoich rywali. Nadal jak do tej pory wygrał już 28 turniejów z cyklu ATP, w tym aż 4-krotnie z rzędu wygrywał turniej Roland Garros. Dwa razy dochodził również do finału Wimbledonu, tam dwukrotnie przegrywał ze Szwajcarem Rogerem Federerem- jego głównym rywalem. Nadal wygrywał również aż 11 turniejów z cyklu masters series. W tym sezonie wygrał aż 5 turniejów, do momentu rozpoczęcia Wimbledonu 2008, w którym też będzie faworytem, po tym co zaprezentował we Francji na kortach imieniem Rolanda Garrosa. Nadal jest jeszcze bardzo młody, urodził się w roku 1985, ma więc dopiero 23 lata, a już tyle sukcesów na koncie, że głowa boli. Jego gra jest coraz lepsza i już w tej chwili realnie może rozpocząć atak na pozycję lidera cyklu ATP. Jednak na pewno musi poprawić grę na kortach twardych, bo o dziwo na trawie już jego gra wygląda bardzo dobrze.

Pete Sampras

Sampras jest uważany za jednego z najwybitniejszych tenisistów w historii. Ten znakomity amerykański tenisista wygrał aż 64 singlowe turnieje w karierze, z czego aż 14 turniejów wielkoszlemowych. Sampras jest jedynym zawodnikiem który wygrywał tyle razy, to najwięcej w historii. Sampras wiele razy wygrywał Wimbledon, najwięcej, bo aż 7 razy w karierze. Sampras jednak nigdy nie wygrał turnieju na kortach Rolanda Garrosa, to jest jednak jedyny tytuł jakiego nie zdobył w swojej pięknej i długiej karierze. Sampras zakończył karierę w roku 2007, po turnieju w Halle. Amerykański gwiazdor słynął ze wspaniałego silnego i mocno rotowanego serwisu oraz gry przy siatce, tym stylem pokonywał wszystkich swoich przeciwników. Jest uważany za najefektowniej grającego gracza w historii tenisa. Obecnie nie ma zawodnika, który tak doskonale porafi grać akcje serwis- wolej. Sampras był w tym wybitny i szkoda, że już tacy gracze się nie rodzą i większość gra z głębi kortu, nawet Federer, który też zaczynał od siatki.

Wimbledon- rodzi się wielki mit

Pierwszy turniej tenisowy rozpoczął się w poniedziałek na zaproszenie All England Croquet Club. Na turniej w tenisa przybyło 200 widzów, płacąc po jednym szylingu za wstęp. W jednej konkurencji- grze pojedynczej panów- brało udział tylko, lub aż 22 tenisistów. Niewiele, ale to nie było wtedy najważniejsze. Pismo The Field ufundowało puchar wartości 25 brytyjskich funtów. Turniej miał się zakończyć w czwartek 12 lipca, ale finał został przeniesiony na 19 lipca. W finale zwyciężył Spencer W. Gore, gwiazdor tenisa. Jego przeciwnikiem był C.G. Heatcote. Pierwszy Wimbledon był początkiem tego sportu, tenis dopiero wyznaczał swoją drogę, swoje tory. 200 widzów to na dzisiejsze czasy śmiech na Sali. C.G. Heatcote był bratem człowieka, który po raz pierwszy piłkę gumową obciągnął białą flanelą. Turniej był bardzo kameralny, mało widzów, mało, bo tylko 22 tenisistów, jednak to właśnie turniej wimbledoński był protoplastą tenisa, i to właśnie tam się tenis, wielki tenis narodził . Gore pierwszym zwycięzcą kameralnego turnieju Wimbledon 1877., był najlepszy wśród 22 startujących tenisistów i przeszedł do historii.

Stephen Hendry

Stephen Hendry jest najwybitniejszych snookerzystą w dziejach tego sportu. Hendry jest człowiekiem, który zdominował snookera. Hendry jest nawet teraz, po wielu latach dominacji w znakomitej formie i jest jednym z tych sportowców, którzy mimo upływu wielu lat. Ten zawodnik zdominował lata 80-te ubiegłego wieku w snookerze. Hendry dzierży na swoim koncie niemal wszystkie rekordy jakie można osiągnąć w tym sporcie. Henry ma najwięcej wygranych turniejów rankingowych, ma najwięcej brejków powyżej 100 punktów. Hendry wygrywał kilka razy z rzędu mistrzostwa świata, kilka razy wygrywał po kilka turniejów w sezonie. Hendry jest ideałem snookerzysty, jest spokojny, utalentowany i ma w sobie to coś co pozwala mu wciąż wygrywać mecze, nie widać u niego jakiegokolwiek syndromu wypalenia. Hendry ma na swoim koncie ponad 700 brejków 100 punktowych, 7 tytułów mistrzowskich oraz 36 tytułów rankingowych. Jest to wiec zawodnik legenda, żywa legenda snookera. Stephen Hendry to prawdziwy domina tor.

Andre Agassi

Agassi to wybitny amerykański tenisista. Jego zoną jest inna tenisowa gwiazda Steffi Graf- słynna Niemka. Agassi wygrał w karierze aż 60 turniejów singlowych, w tym 8 wielkoszlemowych. Jest jednym z niewielu tenisistów, którzy wygrali turniej na wszystkich nawierzchniach na jakich można wygrac turniej wielkoszlemowy. Agassi słynął z fenomenalnej gry na linii, rzadko był widoczny przy siatce. Jego główny rywal Sampras, prezentował zgoła odmienny styl. Jedne atakował, drugi wspaniałymi returnami potrafił niejednokrotnie zaskoczyć przeciwnika. Agassi najlepiej prezentował się na kortach w Australii, tamtejszy wielki szlem wygrał aż 4krotnie, natomiast tylko oraz wygrywał we Francji i Anglii, 2 razy natomiast u siebie w domu, zaliczył tam też kilka finałów, na ogół przegrywanych z Samprasem. Agassi jest także mistrzem olimpijskim z Atlanty. Agassi od kilku lat jest związany ze Steffi Graf, są w tej chwili małżeństwem, prowadzą działalność charytatywną, pomagając potrzebującym.

Władywostok – była baza wojskowa sowieckiego reżimu

Kolej Transsyberyjska łącząc Moskwę z Dalekim Wschodem umożliwiła Rosjanom zasiedlenie wybrzeża Oceanu Spokojnego. Wybudowanie kolei miało umożliwić eksploatację miejscowych bogatych złóż kopalin użytecznych, przyczynić się do przyspieszenia rozwoju gospodarczego rosyjskiego imperium oraz pozwolić na lepsze zabezpieczenie wojskowe jego wschodnich rubieży. Obecnie wiodąca z Moskwy doi Władywostoku kolej liczy 9 288 km i jest najdłuższą linią kolejową na świecie. Ważny dla miasta jest port, który jest w stanie wolnym od pokrywy lodowej. Stanowi on główne źródło przychodów miasta. Po wiele latach izolacji Władywostok próbuje odnaleźć swoje miejsce na turystycznej mapie świata. Gościom, którzy coraz liczniej przybywają w te rejony, zwłaszcza z Japonii, Korei Południowej, a nawet Chin, miasto udostępniło do zwiedzania fortyfikacje z początku XX wieku, które uczyniły z Władywostoku tak ważny garnizon carskiego imperium. Można tu również obejrzeć radziecki okręt podwodny lub latem skorzystać z jednej plaż na wyspach. Mimo wszystko nadal infrastruktura turystyczna pozostawia wiele do życzenia.

Trochę struktury

W harcerstwie są różne kategorie wiekowe. Najmłodszą są zuchy. Są to dzieci do lat około dziesięciu. Następnie są harcerze. Ich przedział wiekowy to dziesięć-trzynaście lat. Po nich są harcerze starsi. Ci natomiast mają od trzynastu do szesnastu lat. Gdy starszy harcerz skończy szesnaście lat, staje się wędrownikiem i tak aż do dwudziestego piątego roku. Później zostaje się instruktorem. W praktyce podział widać tylko na zuchów, harcerzy (w których się zawierają harcerze, harcerze starsi i wędrownicy) oraz na instruktorów. Każdy harcerz należy do jakiejś drużyny. Drużyna harcerska jest zbudowana z zastępów, drużynowego oraz przybocznych. Drużynowy to główny dowodzący drużyną. Przyboczni są to pomocnicy, którzy pomagają drużynowemu. Najczęściej drużynowy i przyboczni są trochę starsi od reszty drużyny. Zastępów w drużynie może być kilka. Jest to mniejsza grupa od drużyny, zbierająca około pięć do siedmiu osób. Najlepiej aby zastęp był w podobnym wieku i miał podobne zainteresowania. Na czele zastępu stoi zastępowy. Drużyna może, ale nie musi należeć do szczepu. Szczep to grupa kilku drużyn i gromad zuchowych. Najczęściej posiadają jedną harcówkę (o której będzie dalej).

Nowoprzybyłe dyscypliny sportowe

Oprócz starych, tradycyjnych, każdemu znanych dyscyplin sportowych, powstaje coraz więcej nowych dyscyplin. Rozwój ich jest m.in. względem liczby uczestników, charakteru rywalizacji i zasad, wymyślają nowe urządzenia, których “obsługa” może być uważana za aktywność sportową. Do “nowoprzybyłych” dyscyplin należą m.in.: casting, footbag, tumbling, balet narciarski, przeciąganie liny, bikejoring, radioorientacja sportowa, scootering, bungee jumping, powożenie, woltyżerka, akrobacje lotnicze, baloniarstwo, spadochroniarstwo, wakeboarding, go, sumo, sambo, savate, taekwondo, surfing, wrotkarstwo, rolkarstwo, darts, bilard, karambol, air soft, hurling, kroftball, latające dyski, rugby itd. Dużo nowych dyscyplin ma swoich zwolenników, również w chęci wprowadzenia ich na mistrzostwa sportowe, olimpiady, tudzież inne konkursy sportowe. Są również i sceptycy, którzy uważają, że tylko tradycyjne sporty powinny istnieć na takowych konkursach. Dla tych dyscyplin sportowych, które z różnych przyczyn nie zostaną włączone, lub zostaną włączone w późniejszym terminie do grona dyscyplin olimpijskich organizowane są zawody i różnorakie konkursy, wyścigi, ażeby była możliwość spróbowania swoich sił i możliwości przyrządów.

Zabawy

Zabawy są krótszymi formami rekreacji od gier. Kilka z nich przedstawię. Jedna z zabaw to czołgi. Polega ona na tym, że ludzie dobierają się w pary, następnie ustawiają się w nich w kółku, jedna z przodu, druga z tyłu. Gdy pada hasło na czołgi osoba z tyłu wskakuje na osobę z przodu na plecy. Po haśle z czołgów, osoby zeskakują z osób z przodu i biegną dokoła, a potem znów wskakują na partnera. Odpada para, która zrobiła to najwolniej. Zabawa toczy się aż któraś z par nie zostanie sama na placu boju. Kolejną z ciekawych zabaw jest dentysta. Wybiera się jedną osobę – dentystę. Reszta osób łapie się za ręce w kółku i jest szczęką. Zadaniem dentysty jest wyrwać osobę (zęba) z kręgu. Zadaniem szczęki jest trzymać się tak mocno, aby nie puścić nikogo. Osoba wyrwana z kręgu staje się dentystą i pomaga drugiemu dentyście. Wygrywa albo dentysta (jak z pomocą innych dentystów wyrwie wszystkie zęby) albo szczęka (jak będzie na tyle mocno zwarta, że pozostałe kilka osób nie będzie można wyrwać przez dłuższą chwilę). Gier i zabaw harcerskich jest naprawdę dużo i można by o nich opowiadać godzinami, jednak najlepiej jest samemu się w nie zabawić.

Jedyna w swoim rodzaju Doris Hart

W lipcu 1951 roku trzykrotne zwycięstwo w Wimbledonie w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej nie było niczym nowym. Ale nie dokonała tego dotąd osoba nie w pełni sprawna fizycznie. Doris Hart miała zdeformowane po przebytym paraliżu dziecięcym. Mie kulała wprawdzie, poruszając się na korcie, ale nie mogła również dobrze biegać. Wywoływała jednak nie współczucie, lecz podziw dla swej sprawności. Po korcie poruszała się lepiej niż tenisistki w pełni sprawne fizycznie. Doris Hart urodziła się 20 czerwca 1925 roku w St. Louis. Wygrała w karierze aż 35 turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, podwójnej oraz w grze mieszanej. W samej grze pojedynczej triumfowała w wielkim szlemie aż 6 razy: 2 razy w USA, raz w Australii, raz w Wimbledonie i 2 razy w mistrzostwach Francji. Karierę amatorską zakończyła w 1955 i została zawodową trenerką tenisa. Była to znakomita tenisistka mimo swojej wady fizycznej osiągnęła niewiarygodny sukces wygrywając aż 35 turniejów wielkoszlemowych. Wygrała wszystkie turnieje Wielkiego Szlema we wszystkich trzech konkurencjach, to niebywałe osiągnięcie.

O harcerstwie

Czym jest harcerstwo? Dla większości to pewna grupa społeczna, która ubiera się w mundury i jeździ na biwaki i obozy. Tak jest postrzegane z zewnątrz. Jednak dla samych harcerzy, szczególnie tych, co są dłużej w tym, harcerstwo to coś więcej. Sposób na życie, ważny dodatek do życia czy też pomoc życiowa. Większość z nich powie, że harcerstwo dało mu w życiu dużo. I tak właśnie jest. Harcerstwo otwiera przed nami nowe horyzonty, dużo uczy i pomaga ludziom. Dzięki niemu można robić rzeczy, których byś nigdy nie zrobił bez niego. Stawia przed Tobą wyzwania, po których pokonaniu stajesz się lepszy, silniejszy psychicznie. Niestety wielu ludzi tego nie dostrzega i harcerstwo jest szykanowane przez zwykłych ludzi. Dla młodych ludzi osoba w mundurze to powód do drwin. Niech ktoś spróbuje założyć mundur harcerski i przejść się po osiedlu. Wątpię, by obeszło się bez obelg. Natomiast dla ludzi starszych harcerze to darmozjady, którzy by tylko żebrali pieniądze. Niekiedy są traktowani gorzej od tak zwanych dresiarzy. Zdarzają się jednak osoby, które są bardzo życzliwe i pomocne dla harcerzy. Gdy zobaczą harcerza w mundurze potrafią podejść i pogadać czy nawet tylko uśmiechnąć się.

Trochę struktury – ciąg dalszy oraz stopnie

Kolejnym szczeblem w strukturze jest hufiec. Zrzesza on wszystkie drużyny i gromady zuchowe, najczęściej z jednego miasta, jednak w większych miastach jest ich kilka i zrzeszają dane regiony miasta. Zbiór wszystkich hufców z danego województwa to chorągiew. Wyżej od chorągwi jest tylko główny sztab ZHP, który znajduje się w Warszawie. W harcerstwie za zasługi dawane są stopnie. Kolejno: jedna belka, dwie belki, jedna krokiewka, dwie krokiewki, jedna gwiazdka i dwie gwiazdki. Każdy harcerz otwiera sobie próbę na stopień jaki chce i dostaje zadania odpowiedniej trudności do stopnia. Gdy zaliczy wszystkie zadania, po jakimś czasie w uroczysty sposób otrzymuje odznaczenie. Są też trzy szczególne stopnie, które można zdobywać osobno od zwykłych. Są to wędrownik, podharcmistrz i harcmistrz. Nie jest łatwo je zdobyć, wymagany jest również odpowiedni wiek. Od niedawna został również wprowadzony naramiennik wędrowniczy, zwany również patką wędrowniczą. Każda osoba, która skończyła szesnaście lat, może otworzyć próbę na niego, i po jej zaliczeniu otrzymuje specjalny i charakterystyczny naramiennik.

Gry – ciąg dalszy

Kolejną uwielbianą zabawą przez harcerzy jest mafia. Można w nią grać prawie wszędzie. Wszyscy siadają w kółku, a jedna osoba prowadzi grę. Zawodnicy to miasto. Na początku gry wszyscy zasłaniają oczy, aby nic nie widzieć (najlepiej opaskami), następnie prowadzący wybiera od trzech do pięciu osób z mafii (zależnie od ilości osób, które biorą udział) oraz od jednego do trzech katanich, czyli policjantów. Następnie mafia eliminuje jakąś osobę, podczas gdy miasto ma zamknięte oczy. Dalej mafia idzie spać (zakrywa oczy) i budzi się (odkrywa oczy) katani lub kilku katanich i pytają się prowadzącego poprzez wskazanie palcem, czy dana osoba jest w mafii. Potem całe miasto się budzi bez osoby zabitej przez mafie. W tym momencie następuje debata na forum publicznym. Mieszkańcy typują osoby podejrzane o bycie w mafii. Policjanci muszą naprowadzać na osoby w mafii, jeśli dobrze wskazały wcześniej. Następnie prowadzący wybiera dwie osoby, które są najczęściej wymieniane jako osoby w mafii i następuje głosowanie spośród tych dwóch osób. Mieszkańcy albo zabiją członka mafii albo normalnego obywatela miasta. Gra kończy się, gdy zostaną zabici wszyscy mafiosi (wtedy miasto wygrywa) lub zostanie sama mafia (wtedy miasto przegrywa). Ważne jest, żeby nikt z grających nie podglądał. Uczciwość to główny element tej gry.

Agnieszka Radwańska

Agnieszka Radwańska to najlepsza polska tenisistka w historii. Mimo młodego wieku osiągnęła już więcej niż inne polskie tenisistki, których wiele nie było. Ostatnio, po turnieju Wimbledońskim Radwańska awansowała do pierwszej dziesiątki klasyfikacji WTA tenisistek. Radwańska jest oczywiście pierwszą Polką która tego dokonała. Polka ma na swoim koncie już 4 tytuły w turniejach WTA, to oczywiście najwięcej ze wszystkich polskich tenisistek. Radwańska już jako juniorka prezentowała kapitalną, doskonałą formę. Ta urodzona w 1989 roku zawodniczka triumfowała w juniorskim Wimbledonie w wieku 16 lat. Radwańska całkiem niedawno zarobiła pierwszy milion na korcie. Radwańska jest doskonała w tym co roni, i potwierdza, że ciężką pracą można osiągnąć naprawdę bardzo wiele rzeczy. Agnieszka ma siostrę Urszulę, rok młodszą , która dopiero puka do bram wielkiej kariery. Urszula wygrała z Agnieszką już jeden, jedyny dla Agnieszki zresztą turniej deblowy. Agnieszka Radwańska jest sporą nadzieje tenisa nie tylko polskiego ale i światowego.

Irkuck – metropolia gospodarcza środkowej Syberii

Pochodzenie narodu kozackiego na terenach rosyjskich owiewa mgiełka tajemniczości. Mimo wszystko to oni zajęli się uprawą jałowych gruntów stepowych, łącząc się we wspólnoty, którym przewodniczyli atamani. Uprawiali też rzemiosło wojenne, plądrując i rabując rozległe tereny nad Dnieprem. W czasach komunizmu bogatszych Kozaków pozbawiono majątków, zniesiono kozackie samorządy. Irkuck dzisiaj jest głównym ośrodkiem Syberii Wschodniej – gospodarczym (w tym Irkuckiego Zagłębia Węglowego), kulturalnym (z licznymi teatrami i filharmonią) i naukowym (9 szkół wyższych z Uniwersytetem Irkuckim, założonym w 1919 roku.) Jest także ważnym węzłem komunikacyjnym – drogowym i kolejowym z międzynarodowym portem lotniczym i portem rzecznym. W pobliżu skoncentrowany jest wielki przemysł, ale i można tu znaleźć również obszary dziewiczej przyrody. Okolice jeziora Bajkał należą do najpiękniejszych na całej Syberii.

Gry zespołowe i indywidualne

Dyscypliny sportowe można podzielić względem różnych cech m.in. względem liczby uczestników. Są to tzw. gry zespołowe inaczej drużynowe i indywidualne. Do gier zespołowych możemy zaliczyć te najbardziej tradycyjne, czyli np. piłka nożna, koszykówka, siatkówka, sztafety, curling, hokej, krykiet, piłka ręczna, polo, kajakarstwo, rugby itd. Do dyscyplin bardziej indywidualnych należą: atletyka, gimnastyka, kolarstwo, pięciobój nowoczesny, sporty strzelnicze, łucznictwo, jeździectwo, ujeżdżanie, boks, judo zapasy, szermierka, pływanie, tenis ziemny, stołowy, badminton, triatlon, łyżwiarstwo, narciarstwo, saneczkarstwo, kolarstwo, golf, wspinaczka, skialpinizm, lotniarstwo, motolotniarstwo, wyścigi motocyklowe, samochodowe, gry w karty, gry planszowe, karate, bilard, darts, snooker, taniec sportowy i towarzyski itp. W każdej dyscyplinie i przy każdym uprawianiu sportów bardziej niż amatorsko, potrzebny jest trener, lub np. szkoły mistrzostwa sportowego. Osoby decydujące się na uprawianie jakiejś dyscypliny sportowej nie mogą się obejść bez dorady, fachowego zdania. Trener zazwyczaj jest odpowiedzialny za przygotowanie, nastawienie psychiczne zawodnika, często zatrudniani są również dietetycy.

Robert Korzeniowski

Robert Korzeniowski to jeden z najwybitniejszych polskich sportowców w Historii, jeśli nie najwybitniejszy. Ten urodzony w 1968 chodziarz sportowy ma na swoim koncie aż 4 złote medale olimpijskie. To największa ilość medali w historii polskiego sportu na igrzyskach olimpijskich. Korzeniowski zdobywał złote medal kolejno : w 1996 w Atlancie- na 50 kilometrów, w 2000 roku w Sydney zdobył aż dwa złote medale: na 20 kilometrów i na 50 kilometrów. Wspaniały sukces Korzeniowskie osiągnął również w Atenach, gdzie zdobył swój czwarty i jak się później okazało ostatni medal olimpijski, znów złoty na 50 kilometrów. W sumie więc Korzeniowski jest czterokrotnym mistrzem olimpijskim. , Żaden inny polski sportowiec nie może poszczycić się takim osiągnięciem. Korzeniowski jest również wielokrotnym mistrzem Europy i mistrzem świata. Ma na swoim koncie również wiele pomniejszych tytułów. Po zakończeniu kariery sportowej Korzeniowski został dyrektorem sportowym TVP. Karierę zakończył niedługo po igrzyskach w Atenach.

Sport to zdrowie

Sport to zdrowie. Każdy lekarz, oraz osoba uprawiająca sport Ci to powie. Sposobów na uprawianie czynnego trybu życia jest wiele. Continue reading

Jaki był 2009 rok w męskiej siatkówce?

Rok 2009 był rokiem poolimpijskim, w nim zawsze następuje zmiana warty w składach reprezentacji. Trenerzy odmładzają swoje drużyny. Jednak zanim doszło do rozgrywek reprezentacyjnych w centrum uwagi były kluby. W Plus Lidze po raz kolejny równych nie miała Skra Bełchatów tracąc w trzech meczach tylko jednego seta z Resovią. Continue reading

Sport nie dla mięczaków

Sporty drużynowe najczęściej są kontaktowe. Jedynym wyjątkiem jaki przychodzi mi namyśl jest siatkówka. Przecież w hokeju, piłce nożnej, koszykówce, piłce ręcznej każdy się ściera ze swym przeciwnikiem. To jest piękno sportu, widać tą złość, która dopada wszystkich ludzi grających. Jeżeli coś jest nie po naszej myśli to od razu zaczynamy się denerwować i przeciwnik to może zauważyć. Continue reading

Sport ekstremalny można uprawiać na każdym sprzęcie


Sport ekstremalny tym tylko różni się od standardowego, iż łączy się z większym niebezpieczeństwem. Bardziej wymagające akrobacje można wykonywać bez sprzętu. Przykładem niech będzie parkour, czyli ciekawy, pełen akrobatycznych elementów sposób pokonywania miejskich przestrzeni.

Ale ekstremalne wrażenia zapewniają też każde sprzęty. Akrobacje i figury można wykonać także na rowerze, deskorolce, nartach, łyżwach, hulajnodze. Dosłownie na każdym sprzęcie. Także w samochodzie, na motorze i tym podobnych. Akrobacje można wykonywać skacząc ze spadochronem i praktycznie w każdej innej sytuacji. Ludzie poszukują silnych wrażeń od zarania dziejów. Mówi się, że w dzisiejszych czasach poszukują ekstremalnych sportów, aby odreagować ogromny stres, jakiemu poddawani są w pracy, chodzi tu zwłaszcza o właścicieli prywatnych firm, pracowników korporacji (tych wyższego szczebla), lekarzy.

Sprawa wygląda ciekawie z punktu widzenia socjologicznego i dotyczy zwłaszcza zawodów wysokiego ryzyka, wielkiej odpowiedzialności – dyrektorzy, managerowie, stanowiska kierownicze, zarządcy, a także ludzie, od których bezpośrednio zależy zdrowie i życie innych ludzi, czyli lekarze, architekci, budowlańcy. Stres wywołany sportem pozwala w jakiś sposób rozładować stres związany z codziennymi obowiązkami zawodowymi. Inna grupa żywo zainteresowana mocnymi wrażeniami to młodzież. Z racji jeszcze niskich dochodów młodzi często wybierają sporty nie wymagające specjalnego sprzętu, a jednie świetnej kondycji.

Uprawiają więc parkour czy free run. Młodzi ludzie od zawsze uwielbiali ryzyko, dodatkowo wiele ze sportów ekstremalnych nawiązuje do odwiecznych marzeń człowieka o lataniu, na przykład kite surfing czyli surfing z elementami paralotniarstwa, skoki spadochronowe, skoki narciarskie, szybowce. Także po trosze narciarstwo poza trasami, gdzie osoby uprawiające mają wrażenie, że jako pierwsze dotykają nartą stoku nietkniętego wcześniej. Sporty ekstremalne zaspokajają potrzebę odkrywania i eksperymentu.

Free run i Parkour, dwa nowe sporty ekstremalne w Polsce


Od niedawna free run i parkour cieszą się popularnością również w Polsce. Parkour to protoplasta sportów ulicznych, wywodzi się z Francji, oznacza pokonywanie jakiejś trasy.

Osoby parające się tym sportem ekstremalnym nie chodzą po chodnikach, ale skaczą po gzymsach, po dachach, słowem zrobią wszystko, aby przeszkody pokonać i szybciej, sprawniej, bardziej spektakularnie dotrzeć do celu. Z kolei free run to z angielskiego wolny bieg. Ta dyscyplina powstała, kiedy osoby uprawiające parkour w Anglii zauważyły, że ich podejście nieco różni się od francuskiego. Anglicy stawiali przede wszystkim na satysfakcję z efektów, nie chodziło o szybkość pokonania trasy, ale o efekt wizualny, miało to wszystko dobrze wyglądać na zewnątrz, a osobie uprawiającej free run miało dać satysfakcję z własnej sprawności, siły, osiągnięć.

Dlatego Anglicy wyodrębnili zupełnie nowy sport, free run. Oba cieszą się rosnącą popularnością na świecie, również za sprawą wykorzystania ich elementów w grach komputerowych, gdzie bohaterowie właśnie przy wykorzystaniu technik parkour i free run przemieszczają się po swoim świecie. Oba sporty nadają się raczej dla osób wysportowanych, dobrze zaczynać nie samemu, ale w towarzystwie. Zwłaszcza, że osoby uprawiające parkour są często brane za wandali i straszone policją, dobrze być w takich momentach w grupie. Oczywiście zdarza się, że amatorzy wrażeń uprawiając te dwa sporty balansują nie tylko na granicy dachu, ale i na granicy prawa. To się zdarza, jeśli chodzi o wtargnięcie na posesję i tym podobne.

Natomiast nie tylko to, ale i to, powoduje, że sporty uznano za ekstremalne. Są one przede wszystkim niebezpieczne, bo wykonuje się różne akrobacje bez zabezpieczenia, często na znacznych wysokościach. Wypadki zdarzają się często i są dotkliwe w skutkach, dlatego na parkour czy free run powinny decydować się osoby zaprawione z kontuzjami, najlepiej uprawiające jakiś inny sport generujący kontuzje.

Le parkour czyli sztuka skakania po mieście


Zagranicą coraz częściej, a i w Polsce nie tak rzadko spotkać można młodych ludzi, którzy skaczą po ławkach, klombach, poręczach tak, jakby to była najłatwiejsza i najbardziej naturalna rzecz na świecie.

Choć wymaga to nie lada sprawności fizycznej i siły, wcale na to nie wygląda. Może dlatego, że osoby uprawiające parkour, bo o tym sporcie ekstremalnym mowa, wyglądają na bardzo zadowolone, a ruch po mieście najwyraźniej sprawia im wielką radość. Sam sport, jak i jego nazwa wywodzi się z Francji. Nazwa oznacza przemieszczanie się, sport ten inaczej nazywany jest sztuką przemieszczania się. Za twórcę uchodzi Francuz David Belle.

Sam sport polega na przemieszczaniu się, nie chodzi jednak o chodzenie po chodniku dziwnym krokiem, lecz jak najszybsze pokonywanie danej trasy, najlepiej w sposób efektowny i godny podziwu, wzbudzający ciekawość i zazdrość przechodniów. Osoby uprawiające ten sport ekstremalny nie będą szły ulicą, bo tak jest wyznaczony chodnik, i aby dojść do domu muszą kluczyć między kamienicami, aby wreszcie dojść do swojej.

Nie, osoby związane z parkour przeskoczą przez klomb, zjadą po poręczy, wykonają salto z jednego wzniesienia na drugi, przeskoczą z dachu jednego budynku na drugi. Powtórzmy jeszcze raz, chodzi o to, aby przeszkodę pokonać w sposób jak najprostszy, ale jednak pokonać (a nie obejść czy zignorować, nadkładając drogi). Z kolei w wyodrębnionym z parkour sporcie zwanym free run (z angielskiego wolny bieg) celem jest jak najbardziej widowiskowe pokonanie przeszkody. Wszystkie chwyty dozwolone, skoki, salta, inne triki, chodzi o to, aby bezpiecznie pokonać przeszkodę oraz zwrócić uwagę publiczności. Parkour stawia na skuteczność i szybkość, free run na rozwiązania jak najbardziej spektakularne. Mówi się, że oba te sporty w znaczny sposób wpływają na psychikę osób je uprawiających, ponieważ są uprawiane na ulicy, zmieniają sposób postrzegania świata, ułożenia tras dla pieszych, jednym słowem czasami zmuszają do ich ignorowania.

Sporty ekstremalne czyli jakie?


Coraz większą popularnością cieszą się sporty ekstremalne. Ten zbitek słów pojawia się w mediach tak często, że już nawet nie zastanawiamy się, co to właściwie oznacza. Korporacje i większe firmy organizują dla swoich pracowników wyjazdy na weekendy wspinaczki czy nurkowania. Nikt nie zastanawia się już, że przecież sporty ekstremalne to nie miały być sporty dla każdego! Już z samej ich nazwy można było wywnioskować, że chodzi o sporty wyczynowe, wymagające ponadprzeciętnej sprawności, i to nie tylko fizycznej, ale i psychicznej. Są to sporty dla osób silnych, wytrzymałych, zaprawionych w bojach, a nie dla oderwanych od biurek na przymusowy wyjazd integracyjny urzędników.

Ogólnie mówiąc, chodzi o sporty które łączą się z ryzykiem, dużo większym niż w przypadku sportów standardowych. Są to dyscypliny często nieoficjalne, które nie mają zorganizowanych stowarzyszeń czy organizacji odpowiedzialnych za ich promocję, nie są uprawiana na żadnych zawodach oficjalnych, a jedynie przez osoby zainteresowane osiągnięciem jak najlepszych efektów. Wtedy rzeczywiście możemy mówić o sportach ekstremalnych, a nie w przypadku osób oderwanych po latach bez sportu za biurka i wywiezionych na kurs wspinaczki skałkowej!

Sporty ekstremalne można uprawiać także w mieście, wielu zwłaszcza młodych ludzi sprawdza swoją sprawność pokonując przeszkody w sporcie zwanym parkour. W tej dyscyplinie pokonują na przykład ściany, schody, poręcze skacząc przez nie. Jednocześnie zasada jest taka, aby pokonać przeszkodę w sposób jak najprostszy, czyli nie sugerując się społecznymi wymogami schodzenia po schodach, na przykład z nich zeskoczyć przez barierkę. Sporty te mogą być uprawiane przez każdego, nie potrzebne jest żadne specjalne ubranie, raczej nie stosuje się kasków czy ochraniaczy.

Od czasu upowszechnienia internetu nie są potrzebne książki czy trenerzy, bo wiele trików, pomysłów, inspiracji można czerpać z sieci, gdzie bardziej zaawansowani zawodnicy z innych krajów umieszczają swoje filmy.

Jak bezpiecznie uprawiać sporty ekstremalne.


Nie ma jednej rady na to aby bezpiecznie uprawiać sporty ekstremalne. Warto jednak zwrócić uwagę na kilka spraw, których przestrzeganie uchroni nas i innych przed niebezpieczeństwem. Sporty ekstremalne niosą ze sobą duże ryzyko kontuzji lub śmierci.

Jest to balansowanie na granicy. Pomimo tego warto zachować szczególna ostrożność i nie rzucać się w wir wydarzeń myśląc, że nam się uda. Prze każdym wyczynem ekstremalnym, warto sprawdzić czy sprzęt jest naprawdę dobrze przygotowany i czy warunki sprzyjają nam do tego aby móc wykonać swoje zadanie. Sprawdźmy też czy w czasie uprawiania sportu w okolicy nie znajdują się inne osoby, które mogą ucierpieć.

To wszystko dotyczy niemalże każdej dziedziny sportów ekstremalnych. Weźmy prosty przykład surfing. Sport niby bezpieczny, ale bez odpowiedniego przygotowania się oraz sprawdzenia dostępnych warunków może okazać się niebezpieczny.

Przed każdym wypłynięciem w celu ujeżdżania fal, warto je obserwować i sprawdzić w którym miejscu się załamują, jaka jest struktura brzegowa. Bardzo istotne jest to aby określić czy mamy do czynienia ze skałami czy też podłożem piaskowym. Spotkanie z dnem skalistym może mieć tragiczne skutki, a przecież tego chcemy uniknąć. Istotnym elementem surfowania jest zwrócenie uwagi na innych surferów u przestrzegania podstawowych zasad. Surfer musi także zwrócić uwagę na różne zwierzęta rekiny czy jeżowe. Spotkania z nimi mogą być bardzo bolesne i niebezpieczne. Każdy kto uprawia sporty ekstremalne, musi przestrzegać jakieś zasady bezpieczeństwa, inaczej może się tak stać iż sport ten będziemy wykonywać po raz ostatni. Wiele osób powie, że bezpieczeństwo w sportach ekstremalnych nie idzie w parze, jednak profesjonaliści wiedzą, że jest to bzdura i dbanie o swoje zdrowie i życie jest bardzo ważne. Sport ekstremalny jest coraz bardziej popularny, przeważnie w śród młodzieży, dlatego szczególnie tam powinien być kładziony nacisk na to aby uprawiali go z wyobraźnią pomimo tego iż w wielu sportach ekstremalnych tej wyobraźni całkowicie jest brak.

Surfing czy windsurfing w Polsce.


Niestety wybór tutaj jest dosyć prosty. Mamy wspaniałe morze Bałtyckie, jednak fal na nim nie jest zbyt dużo lub są bardzo nieregularne czego nie lubią surferzy. W surfingu ważne jest rozpoznanie gdzie załamuje się fala oraz ich regularność. Niestety Bałtyk ma zbyt szarpane i nieregularne fale, co nie pozwala na spokojne surfowanie.

Od czasu do czasu zdarzają się okresy, gdzie można surfować jednak nie jest to, na co liczą surferzy. Dlatego na Bałtyk można śmiało polecać windsurfing. Sport ten w odróżnieniu od surfingu posiada nie tylko deskę ale także żagiel, dzięki temu możemy korzystać z siły wiatru do poruszania się po wodzie. Bardzo popularnym miejscem w Polsce cenionym przez wielu surferów jest zatoka helska. W zatoce tej panują świetne warunki aby surfować w czasie sezonu, wietrzny charakter tej zatoki zapewnia nam dobre warunki przez niemal dziewięćdziesiąt procent czasu. Windsurfing jest bardzo łatwy do nauczenia się i nie jest to sport, w którym można odnieść poważną kontuzję. Naukę można zacząć już od małego, z racji tego iż dostępne są lekkie konstrukcje żagla oraz bardzo wyporne deski, które nie są już jak kiedyś tak wywrotne. Windsurfing może uprawiać niemal każdy. W windsurfingu istnieją różne style, w których każdy znajdzie coś dla siebie.

Ci co lubią relaks na wodzie bez szaleństw mogą zdecydować się na uprawianie zwykłego surfowania bez szaleństw. Istnieją jednak inne odmiany jak racing czy freestyle. Ta pierwsza odmian windsurfingu, polega na tym aby rozwinąć jak najszybszą prędkość. Sprzęt do tego stylu jest specjalny, posiada długą deskę oraz dosyć szeroki żagiel. Rozwijane prędkości są dosyć duże i ocierają się o sporty ekstremalne. Najbardziej jednak ekstremalnym sportem jest freestyle.

Tutaj deska jest krótka oraz bardzo zwrotna a żagiel niezbyt długi. Jest to sport ekstremalny i przed jego uprawianiem należy dosyć długo trenować. Jak widać, warunki w Polsce sprzyjają bardziej windsurferom niż surferom dlatego lepiej zacząć naukę tego sportu. Jeśli koniecznie chcemy uprawiać surfing, warto wybrać się do innych krajów, gdzie są o wiele bardziej sprzyjające warunki.

Sporty ekstremalne dla każdego.


Bardzo popularne stały się ostatnimi czasy sporty ekstremalne. Każdy z nas chciał by poczuć ten dreszczyk emocji i podwyższoną adrenalinę. Dlatego coraz więcej ludzi interesuje się sportami ekstremalnymi. Spróbuję opisać tutaj kilka sportów ekstremalnych, które dostępne są niemal dla każdego. Bardzo popularnymi w ostatnim czasie stały się sporty ekstremalne typu, spływy. Do nich zalicza się taki tajemniczy sport jak hydrospeed jest to port polegający na spływaniu w dół rzeki na plastikowej desce.

Deska ta nie jest zbyt długa, dlatego też mamy wrażenie że część naszego ciała spływa sama. Sport ten nie jest niebezpieczny, można odnieść od czasu do czasu pewną kontuzję, ale wszystko zależy od doboru rzeki. Dla początkujących zaleca się oczywiście rzeki mało zburzone. Innym popularnym spływem jest spływ na kajaku. Sport ten jest bardzo dynamiczny i wymaga wiele wysiłku w sterowaniu kajakiem, ale każdy może się go nauczyć. Warto się nim zainteresować jeśli lubimy jakiekolwiek sporty wodne.

Sport ten możemy podzielić na ekstremalny oraz relaksacyjny, a wszystko to zależy od rzeki. Bardzo popularnym sportem stały się spływy pontonowe.

Są to spływy w grupie i dają wiele wrażeń. Spływy te również można podzielić na kilka rodzai ekstremum. Jeśli nie szukamy mocnych wrażeń wybierzmy spokojną rzekę i doświadczonego instruktora, a na pewno nic się nam nie stanie. Inny sport związany z wodą to nurkowanie. Nurkowanie z natury może wydawać się ekstremalne, ale jest raczej sportem bezpiecznym. Wszystko to zależy od tego jak głęboko chcemy nurkować i w jakich miejscach. Istnieje także nurkowanie bez butli jest to jednak bardzo zaawansowany sport i należy trenować go przez długie lata, aby móc bez butli zanurkować nawet na głębokość 200 metrów. Jeśli koniecznie chcemy sport ekstremalny uprawiać na wodzie, warto zainteresować się surfingiem, windsurfingiem lub kitesurfingiem. Sporty te mają jedną wspólną cechę a jest nim deska. Wszystkie te sporty są bardzo bezpieczne i trudno tutaj o jakąkolwiek kontujże. W dodatku dają nie tylko wiele wrażeń ale po wykonaniu akrobacji, gwarantowany jest wzrost adrenaliny w organizmie. Sport ten może uprawiać niemal każdy.

Rodzaje sportów ekstremalnych.


Sporty ekstremalne pociągają wiele osób. Jest ich dosyć sporo i trudno zdecydować się na jakiś sport. Pokrótce spróbuje opisać różne sporty ekstremalne, być może ułatwi to komuś wybór. Sporty będą dzielone na główne kategorie i ich rodzaje. Jednym z najstarszych sportów ekstremalnych jest wspinaczka i kilka ich odmian.

Wspinaczka to sport bardzo zręcznościowy i przeznaczony dla ludzi o dobrej kondycji oraz takich, którzy znoszą dobrze trudne warunki. Jest to sport wysokościowy i dobrze jeśli ktoś nie ma lęku wysokości, choć zdarzają się oczywiście przypadki i takie. Wspinaczkę możemy podzielić na różne kategorie, jednak każda z nich ma ten sam cel. Istnieje wspinaczka skalna chyba najbardziej popularna, a także lodowa o bardzo ekstremalnym charakterze. Również wspinaczka wysokogórska jak alpinizm czy himalaizm. Dla zwykłych amatorów tego sportu można polecić taternictwo, jest to wspinaczka amatorska bez dużego ryzyka. Innym sportem ekstremalnym jest narciarstwo. Nie chodzi tutaj o narciarstwo klasyczne zjazdowe, ale narciarstwo ekstremalne w trudnych warunkach.

Narciarstwo to dzielimy na freestyle uprawiane niemal wszędzie tam, gdzie nie odważy się zjechać normalny narciarz, połączone z akrobacjami. Również narciarstwo wysokogórskie, uprawiane bardzo często w alpach nazywane skialpinizm. Ostatnia kategorią w tej dyscyplinie są zjazdy ekstremalne. Podobnym sportem do narciarstwa ekstremalnego jest snowboard ekstremalny. Również i on dzieli się na podobne dyscypliny co narciarstwo.

Rozróżniamy tutaj akrobacje i skoki, zjazdy, style free oraz próby prędkości, to nic innego jak rozwinięcie największej prędkości. To waśnie ta dyscyplina daje najwięcej adrenaliny i pociąga za sobą wielu młodych ludzi. To są tylko nieliczne sporty ekstremalne, następnym razem opiszemy inne sporty ekstremalne, które dotyczą wody, a przede wszystkim windsurfing dla tych którzy lubią ekstremum w bezpiecznym otoczeniu jakim jest woda i windsurfing.

Rodzaje sprzętu w windsurfingu.


Niegdyś do windsurfingu używano dwóch desek, długich i krótkich. Podobnie miała się sprawa w surfingu. Jednak wraz z rozwojem sportu, windsurfing ewaluował i pojawiały się nowe sprzęty. Windsurfing różni się przede wszystkim długością desek, ich szerokością oraz rozmiarami żagla. Bardzo popularnymi deskami są deski długie, szerokie i dobrej wyporności. Deski takie używa się do pływania amatorskiego.

Styl ten nazywa się freeride i jest praktykowany przez wielu surferów, którzy traktują ten sport jako hobby. Małe deski, lekko zagięte o dużej wyporności używa się w style wave. Syt ten jest bardzo zbliżony do surfingu, gdyż ujeżdża się w nim fale, sterując małym żaglem. Jest to styl dla bardziej zaawansowanych windsurferów. Szerokie deski o bardzo dużej wyporności używa się do ekstremalnego stylu windsurfingu. Deski te muszą być sztywne a żagiel bardzo zwrotny, ma to ułatwić wykonywanie akrobatycznych sztuczek. Styl ten jest zaliczany do sportów ekstremalnych i jest tylko dla doświadczonych windsurferów. Innym bardzo widowiskowym stylem jest slalom, deski stosowane tutaj są bardzo krótkie i tak wyprofilowane aby można było łatwo i szybko pokonać zakręt. Jak wiemy windsurfing jest także sportem olimpijskim. Na olimpiadzie rozgrywana jest specjalna klasa RS:X zwana inaczej racing.

Deski stosowane w RS:X są deskami długimi i służą do wyścigów. Na deskach tych rozwija się bardzo duże prędkości, dlatego deska ta musi być stabilna i mieć dobrą wyporność. Prócz desek w windsurfingu i jego stylach stosuje się różne żagle.

Ma to pozwolić zawodnikom na osiąganie najlepszych wyników. Każdy żagiel ma swoja charakterystykę i swoje odpowiednie przystosowanie do deski oraz stylu. Windsurfing nie jest sportem trudnym, więc nauczenie się go nie jest zbyt skomplikowane. Wraz z własnym rozwojem, jeśli będzie taka możliwość możemy wypróbować różny sprzęt i różne deski. Windsurfing pozwala także na uprawianie stylów ekstremalnych, więc znajdzie się tu coś dla wszystkich. Windsurfing to także duże prędkości na wodzie, więc i amatorzy prędkości znajdą tutaj swój styl i mogą go śmiało uprawiać. Pamiętajmy jednak aby dobrać odpowiedni sprzęt do preferowanego stylu.

Deska do surfingu.


Wielu z nas chcąc zacząć jakiś sport nie wie jak zabrać się za kupienie sprzętu. Szczególnie nie chcemy popełnić błędu gdy sprzęt jest drogi. Dlatego warto zastanowić się jaki sprzęt będzie nam potrzebny, jak dostosować go do naszych warunków oraz czy sprosta naszym wymaganiom. Jednym z takich sportów, który stawia przed nami kilka pytań to surfing. W surfingu jest ważny wybór deski do naszych umiejętności lub też do fal z jakimi przyjdzie nam walczyć. Deskami dla początkujących są deski longboard lub inna ich nazwa malibu.

Deski te są bardzo podobne do desek Hawajczyków, są szerokie oraz o dużej wyporności. Jeśli jesteśmy początkującymi i mamy pewne opory przed surfowaniem, warto wybrać właśnie taka deskę aby przekonać się iż sport ten wcale nie jest taki straszny. Jeśli mamy ciężkie warunki dla surferów, warto wybrać deskę krótszą bardzo podobną do malibu, o nazwie mini malibu. Deski te nadają się do łapania małych fal i świetne są dla początkujących surferów oraz wszędzie tam gdzie fale nie są zbyt duże. Dla bardziej wymagających poleca się deski shortboard, które nawiązują już do sportów ekstremalnych. Deski te są, krótkie dzięki temu można wykonywać szybkie i agresywne zwroty, a także obroty w powietrzu. Do pływania na tej desce, niezbędne są duże fale i szybkie fale.

Deski te raczej nie nadają się dla początkujących. Jeszcze krótszą deską jest deska fisch, która jest niezwykle szybka i podobnie jak deska shortboard nie nadaje się na małe fale oraz dla początkujących. Ci którzy szukają naprawdę ostrej jazdy, powinni zainteresować się deskami gun. Deski te przeznaczone są do ujeżdżania ogromnych fal, daltego ich konstrukcja jest nieco inna niż standardowej deski do surfingu.

Deski te mają specjalne wiązania na nogi, co pozwala trzymać deskę przy dużych prędkościach. Fale które są ujeżdżane w tym stylu mają nawet kilkanaście metrów i są przeznaczone dla tylko zaawansowanych surferów. Styl ten śmiało można nazwać sportem ekstremalnym. Jest tutaj ogromne ryzyko oraz ogromna dawka adrenaliny.

Sport ekstremalny w Polsce.


Zapewne wielu z nas widziało sporty ekstremalne w telewizji i samemu chciało by spróbować jak to jest. Czy w Polsce również da się uprawiać sporty ekstremalne? Zapewne tak i jest ich dużo, jednak nie wszystkie muszą dawać taką frajdę.

W zależności od predyspozycji, mamy spory wybór sportów ekstremalnych. Może to być wspinaczka, skoki na buggy, loty balonami czy wyskoki z samolotów. Popularne są także wszelkiego rodzaju spływy na rzece. Jednym z bardzo ciekawych sportów są sporty wodne. W sportach wodnych ekstremalnych rozróżniamy surfing, windsurfing, kitesurfing oraz narty wodne. Surfing nie specjalnie nadaje się nad polski Bałytk, powodem są zbyt małe fale i ich mała okresowość. Dlatego ten sport lepiej odstawić na bok, chyba że mamy możliwość podróżowania tam gdzie fale są większe. Największe fale znajdziemy na otwartych akwenach wodnych oceanach bądź morzach. Dobrymi miejscami do uprawiania surfingu jest Meksyk bądź też Hawaje. Windsurfing to sport, który z powodzeniem możemy uprawiać w Polsce. Bardzo popularnym do tego miejscem jest zatoka helska.

W zatoce tej, w trakcie sezonu możemy spotkać setki surferów. Aby móc uprawiać surfing, potrzebny jest wiatr oraz odpowiedni sprzęt. Nie jest to typowy sport ekstremalny, dopiero jego odmiana wave lub freestyle nadaje temu sportu wrażeń. Style te charakteryzują się ujeżdżaniem fal oraz wykonywaniem akrobacji. Aby móc to robić potrzebny jest specjalny sprzęt oraz duże doświadczenie. Warto jednak trenować, choćby ze względu na to iż styl ten jest bardzo bezpieczny i bardzo mało urazowy niż inne sporty ekstremalne. Następnym bardziej odjazdowym sportem jest kitesurfing, ten młody sport zdobył już duża popularność. Kitesurfing to połączenie deski oraz latawca, który ciągnie nas po wodzie.

W tym sporcie osiągamy naprawdę duże prędkości i możemy robić niezwykłe akrobacje, co nawet w windsurfingu nie jest możliwe. Bardzo popularnym i szybkim sportem stały się ostatnio narty wodne. Jest to sport dla każdego, nawet niepełnosprawnego i można go uprawiać niemal wszędzie tam gdzie jest woda.

Ekstremalne sporty na desce.


Uprawiając sport, bardzo często szukamy dodatkowych wrażeń. Jest wiele dyscyplin sportowych, które po modyfikacjach stały się sportami ekstremalnymi. Sporty takie dają o wiele więcej wrażeń i są dla ludzi szukających adrenaliny. Często mogą być niebezpieczne, ale przede wszystkim to pociąga wszystkich do ich uprawiania.

Ekstremalne wyczyny można zauważyć na wszystkich wodnych sportach przy których posługujemy się deską. Jednym z takich sportów może być kitesurfing. Kitesurfing łączy deskę do surfingu oraz paralotnie. Pozwala to na surfowanie o wodzie posługując się siła wiatru. Surfing taki jest bardzo szybki, charakteryzuje się również tym iż, inaczej niż w przypadku deski, płyniemy na kancie deski.

Sport ten pozwala na wykonywanie wielu akrobacji w powietrzu, a także na przeskakiwaniu innych przeszkód wodnych. Jest to bardzo młody sport i niezwykle widowiskowy. Innym sportem, który posiada w swojej odmianie ekstremalne wyczyny to windsurfing. Styl free pozwala na wykonywanie wielu akrobacji. Do sportu tego potrzebna jest specjalna krótka deska i dosyć niski żagiel, który pozwoli na zwrot i wykonywanie przewrotek. Windsurferzy wykorzystując wiatr potrafią unieść się nad taflą wody i wykonać różne ekstremalne figury. Dla wielu osób są to wyczyny nie wyobrażalne, gdyż wyskok z deską i żaglem oraz zrobienie salta jest bardzo efektowne. Matką tych wszystkich sportów jest surfing. Sport ten jest bardzo stary, jednak od niedawna wykorzystywany do ekstremalnych wyczynów.

Styl ekstremalny w surfingu uważany jest za bardzo niebezpieczny. Zawodnicy próbują ujeżdżać tutaj ogromne fale, które mają niesamowitą prędkość oraz dochodzą do kilkunastu metrów. Żaden zawodnik nie może poradzić sobie z pokonaniem takiej fali samodzielnie, dlatego też aby móc znaleźć się na jej szczycie musi być wciągnięty na nią motorówką lub skuterem. W odpowiednim momencie odczepia się i zdany jest tylko na siebie. Tak wielkie fale to ogromny żywioł, w przypadku upadku, jest ogromne niebezpieczeństwo, że surfer już nie wypłynie.

Ekstremalne sporty wodne.


Ludzi pociąga ryzyko oraz adrenalina, dlatego ciągle poszukują sposobu na jej podniesienie. Bardzo dobrym sposobem na to są różnego rodzaju sporty. Różnie to bywa z tymi sportami, mogą być bardzo niebezpieczne lub wyjątkowo bezpieczne przy zachowaniu należytej ostrożności.

Dużą popularnością cieszą się sporty wodne, które również mają swoje odpowiedniki sportów ekstremalnych. Surfing to sport bardzo popularny, przede wszystkim w śród młodzieży. Nie jest to sport niebezpieczny gdy wybierzemy dla siebie odpowiedni sprzęt, zapoznamy się z rodzajami fal i ich powstawaniem, a także gdy wybierzemy dla siebie odpowiednie miejsce do surfowania.

Surfowanie może być wtedy przyjemne i relaksacyjne. Jest jednak pewna odmiana surfingu, którą można śmiało nazwać ekstremalna i dedykowana jest tylko dla doświadczonych surferów. Jest to ujeżdżanie bardzo dużych i szybkich fal. Fale te są tak wielkie i pędzą z taką siła, że aby móc się na niej znaleźć z deską potrzebna jest motorówka, która wciąga surfera na początek fali. Jest to bardzo widowiskowy sport i zarazem bardzo niebezpieczny.

Deski to tego sportu są ze specjalnymi wiązaniami, które przy ogromnej prędkości ułatwiają surferowi utrzymania jej na miejscu. Innymi sportami wodnymi z elementami ekstremalnymi są windsurfing oraz kitesurfing. Ten pierwszy wykorzystuje deskę podobną do surfingu z żaglem. Żagiel ten pozwala na wykonywania przeróżnych akrobacji, zawrotów i przewrotek. Bardzo często surferzy wykorzystują do tego nie tylko wiatr i żagiel, ale także fale. Sport ten jest ogromnie widowiskowy i zadziwia wiele osób tym jak zwinne wydają się te małe żaglówki i jak wiele można nimi zrobić na wodzie. Ci co szukają więcej wrażeń na wodzie z wykorzystaniem deski, wynaleźli dosyć młody sport, który nazywa się kitesurfing. Kitesurfing to połączenie deski z wielkim latawce. W tej dyscyplinie inaczej niż w surfingu, jeździ się na kancie deski. Pozwala to na osiąganie szybkich prędkości oraz dzięki sile nośnej wiatru, akrobacji i przeskoków nad przeszkodami typu molo.

Niesamowite sporty wodne.


Wielu z nas uwielbia spędzać czas nad woda. Często jest to zwykły relaks, odpoczynek lub wędkarstwo. Czasami relaksujemy się w inny sposób, pływając lub też żeglując. Dużym zainteresowaniem cieszą się także rowerki wodne, łódki, kajaki czy dla bardziej doświadczonych żaglowce.

Dla innych to wszystko za mało i żądają więcej od tego żywiołu. Dużym zainteresowaniem cieszą się takie sporty jak surfing, windsurfing czy kitesurfing, zwane bardzo często sportami ekstremalnymi. Jest w tym trochę prawdy, bo każdy z tych sportów może być wykorzystany do ekstremalnych wyczynów. Surfing jest najstarszym sportem i to on był inspiracją do stworzenia windsurfingu czy kitesurfingu. W każdym z tych sportów wykorzystujemy deskę. W surfingu tradycyjnie wykorzystujemy deskę oraz siłę nośna fali.

Do poruszania się pow wodzie wystarczą nam tylko fale, duże lub też mniejsze, jednak każdy surfer powie, że im większa tym lepsza. W ten sposób zrodził się styl surfingu, który można śmiało nazwać sportem ekstremalnym. W stylu tym wykorzystuje się specjalną deskę z wiązaniami do pokonywania ogromnych fal. Fale te mają nawet kilkanaście metrów wysokości a rozwijane na niej prędkości są bardzo duże. Windsurfing to połączenie surfingu z żaglem. Żagiel pomaga nam wykorzystać siłę nośną wiatru, dlatego do jego pływania nie są potrzebne fale. Choć również istnieje styl WAVE, który wykorzystuje właśnie fale do poruszania się, choć i w tym wypadku w windsurfingu nadal jest potrzebny żagiel. Tutaj, podobnie jak w surfingu, również występuje styl ekstremalny.

Krótka historia surfingu.


Surfing wydaje się sportem nowoczesnym a co za tym idzie nowym. Jednak nie wiele osób wie, że surfing powstał w IV naszej ery, a wynalazcą najprawdopodobniej byli Polinezyjczycy, choć stolicą surfingu uważa się Hawaje.

Dzieje się tak ponieważ w siedemnastym wieku na wyspach hawajskich zauważono po raz pierwszy jak tubylcy poruszają się na deskach wykorzystując moc fali. Okazało się, że to właśnie Polinezyjczycy przywieźli tutaj tą sztukę pływania na desce wykorzystując siłę nośną fal.

Europejczycy nie zachwyceni tą sztuką, zaczęli ukulturalniać tubylców na własny sposób. W ten sposób surfing zaczął zanikać. Odnowiony został dopiero w dwudziestym wieku przez pewnego Anglika i Hawajczyka, który znał stare obyczaje hawajskich tubylców i był jednym z niewielu, którzy umieli pływać na desce, inaczej mówić surfować. Początkowo pływanie polegało na leżenie i pozycjach siedzących, dopiero później opracowano zaawansowane techniki stojące.

Surfingiem zainteresowano się na całym świecie, jednak sport ten nie zachwycał aż tak bardzo. Powodem były duże i bardzo nie wygodne deski a co za tym idzie bardzo ciężkie. Wraz z zainteresowaniem, udoskonalano deski do surfingu. Starano się aby deska miała opływowe kształty i była wykonana z lekkich materiałów. W późniejszych latach gdy tyko pozwoliła na to technika, wykonywano deski z poliestru. Deski te zdobyły ogromna popularność ponieważ były lekkie i zwinne. Duża popularność zrobił także wymyślony statecznik, który pomagał utrzymać na wodzie równowagę. Dziś wytwarzane deski są bardzo dobrej jakości,wytrzymałe a przy tym bardzo lekkie. Na tynku dostępne jest kilka modeli desek, co pozwala na dobranie takiej deski jaka najbardziej nam odpowiada, oraz do takiego stylu jaki preferujemy. Surfing stał się modnym sportem, przeważnie w krajach, których warunki pozwalają na uprawianie tego sportu. Bardzo popularny jest w śród młodzieży dla których nie jest to tylko spędzenie czasu czy sport, ale także pewnego rodzaju kultura. Surfing to także bardzo często organizowane zawody, a także możliwość sprawdzenia się i pokonywania jak największych fal.



Recent Comments

Szukaj

Trening piłkarza to oczywiście praca nad mięśniami nóg. a więc nad grupą zginaczy i prostowników uda. które działają na staw kolanowy. To właśnie staw kolanowy podlega największym obciążeniom podczas uprawiania tego sportu, stąd częste doniesienia o uszkodzeniach tego stawu u piłkarzy. Urazy najczęściej dotyczą łękotki. która znajduje się w przedniej części stawu kolanowego. W trakcie meczu trwa twarda walka między napastnikiem a pilnującym go obrońcą. Wślizg. element obrony, czasem kończy się urazem nogi napastnika. .